Vikan - 30.03.1978, Blaðsíða 16

Logagylltur, sterkur \
Montrachet
Umráðamenn nútímalistasafnsins Tate
Gallery í London eru sagðir snjallir við að
ná á lágu verði listaverkum, sem síðar
verða heimsfræg og rokdýr. Um það veit
ég ekkert. En séu þeir jafnsnjallir í
listaverkakaupum og þeir eru í vínkaupum
eru þeir alveg sér á parti.
Ekki veit ég, hvort Tate
Gallery er Mekka nútímalista.
En safnið er örugglega Mekka
vínáhugamanna. Ég veit ekki
um neinn stað í heiminum, sem
hefur jafnmikið úrval langbestu
vína heimsins á jafnfurðulega
lágu verði og einmitt veitinga-
húsið í Tate Gallery.
íslenskir feröamenn geta
fengið sér á þessum stað
heimsins bestu og göfugustu
vín á sama verði og þeir borga i
veitingahúsum Reykjavíkur fyrir
hvit rónavín og rauð hratvin.
Þessi var ástæðan fyrir því,
að við ætlum að koma við í
Tate Gallery í hringferð okkar
um matarmusterin í London.
Eins og lesendum Vikunnar er
kunnugt, er tema þessa gréina-
flokks ferð umhverfis jörðina i
fótspor Phileas Fogg, ekki að
vísu á áttatíu dögum, heldur í
14 veisium á einni viku.
Við höfðum ekki hugsað
okkur að koma við i Bretlandi í
þessari hnattferð. Við töldum
breskan mat ekki nógu spenn-
andi í samanburði við alls kyns
útlendan mat, sem unnt er að
fá í London. En einnig á þessu
sviði kom Tate Gallery okkur á
óvart.
Eldamennskan í veitingahús-
inu þar er að vísu fyrst og
fremst frönsk. En þar er líka
unnt að fá hefðbundna breska
rétti, sem eldaðir eru eftir
gömlum uppskriftum. Auðvitað
létum við undan freistingunni
og bættum Bretlandi á skrána.
VARIST FERÐAMANNA-
PÉSANA
Veitingahúsið í Tate Gallery
er aðeins opið í hádeginu í þrjá
tíma. Það er alltaf fullsetið, svo
aö menn verða að panta borð í
síma, stundum með nokkurra
daga fyrirvara.
Matsalurinn er niðri í kjallara,
vinstra megin við stigann.
Hann er stór, rúmar um 120
manns, hreinlegur og vel lýstur
með harðviðargólfi. Engirdúkar
eru á borðum. Stór lágmynd er
á langvegg. Engir þjónar eru
þarna, ekki einu sinni vínþjónn.
Svartklæddar stúlkur með
hvítar svuntur ganga um beina.
Þegar Tom Machen varð
veitingastjóri í Tate Gallery árið
1971, þótti matstofan ekkert
sérstök. Hann hefur á fáum
árum gert hana að einni bestu
matstofu og allra bestu vín-
stofu í allri London.
Þennan stað má taka sem
dæmi um, hversu lítið er að
marka tímarit og bæklinga fyrir
ferðamenn. Hans er ekki getið í
„What's on in London." Ekki
heldur í bæklingi Nicholson's
um 700 ,,bestu" veitingahús i
London. Og hann er hvorki í
Ronay né Michelin.
Þetta hef ég marks um, að
þessi blöð og bæklingar séu
sumpart eitthvað annað að
braska en að veita lesendum
sínum heiöarlegar upplýsingar.
,,Good Food Guide" er eina
bókin, sem getur Tate Gallery
sem matstaöar og lætur hann
njóta sannmælis. Enda er þaö
eina bókin, sem ég treysti á
þessu sviði.
UPPSKRIFT FRA
16. ÖLD
Við vorum mætt i matsalnum
fjögur saman á stundinni
klukkan tólf, til þess að vera
viss um að geta gernýtt tímana
þrjá til borðhalds. Þarna var
okkur sýnd sú frábæra til-
litssemi að bjóða okkur sæti í
reykbannshluta salarins, svo
að eiturgufur tóbaks skyldu
ekki eyðileggja fyrir okkur ilman
vinsins.
Matargestirnir fjórir pöntuðu
hver sína rétti. Ég réðist á
gamalbresku réttina. I forrétt
pantaði ég ,,Joan Cromwells
Grand Sallet." Sá réttur er úr
matreiðslubókinni ,,The Court
And Kitchin of Elizabeth Crom-
well," sem kom út árið 1664 og
lýsir uppskriftum Joan
Élizabeth, konu Olivers Crom-
wells ríkisstjóra.
Þetta reyndist vera salat með
möndlum, rækjum, rúsinum,
sýrðum gúrkum, sýrðum græn-
baunum og rjómasósu, frábær
matur.
i millirétt fékk ég „Buttered
Crab" eftir gamalli vesturenskri
uppskrift, sem Good Food
Guide segir, að sé besti smjör-
krabbi i London. Og aðalréttur-
inn var „Elizabethan Veal
Kidneys Florentine" eftir
uppskrift frá tímum Elísabetar
Englandsdrottningar hinnar
fyrri, er ríkti á sextándu öld.
Þetta voru aldeilis frábær kálfa-
nýru með spínati.
ViLDUM HELST ALLAN
LISTANN
Það reyndist einfalt að velja
sér þessa ágætu rétti. Hin var
þrautin þyngri að velja vínin,
því að viö hefðum helst viljað
panta allan listann. Á endanum
náðu fjórmenningarnir
samkomulagi um eina
heilflösku af hvítvininu Mont-
rachet frá 1970 og tvær
hálfflöskur af rauðvínunum
Cantemerle frá 1966 og
Margaux frá 1967.
16VIKAN 13. TBL.