Vikan - 30.03.1978, Blaðsíða 49

Vinkonurnar höfðu verið að versla, og nú
sátu þær á kaffihúsinu og spjölluðu
saman. Eiginmennirnir voru til umræðu,
og þær kepptust um að lofa þá. Hvað get
ég sagt um Pétur? hugsaði Lísa í
örvæntingu, því nú var röðin komin að
henni.
vandamál að stríða, þá var hann svo
yfirmáta gjafmildur og elskulegur
annars, að það var næstum því
fáránlegt. Lína, sem var aðeins
þriggja ára, var að sjálfsögðu allt of
lítil ennþá til að hugsa nokkuð út í
það.... 6, hún vonaði, að þau höguðu
sér nú almennilega hjá ömmu sinni.
— ....og svo er hann svo hræðilega
afbrýðisamur, sagði Maríanna, stolt
yfir Viggó sínum. — Það var
til dæmis á árshátíð fyrirtækisins,
þegar einn náungi þrýsti mér svo
þétt að sér, á meðan við vorum að
dansa, að Viggó óð bókstaflega
beint út á gólfið og hrifsaði mig úr
örmum hans og sveiflaði mér í
þessum æðislega tangó. Og samt er
hann svo veikur í bakinu.
Beta og Vera komu með lík dæmi
um riddaraskap sinna manna, á
meðan Lísa reyndi að hugsa ekki um
atburðinn í einni af þeim fáu
veislum, sem Pétur hafði farið með
henni í stórversluninni, þar sem
hún vann,
Hann hafði staðið við afgreiðslu-
borðið með flugvélamódelunum,
sem hann hafði örugglega ekki
hugsað sér að gefa Andrési. Það
hafði ekki snert hann neitt, þó að
náungi, sem hún hafði verið með
13. TBL. VIKAN49