Vikan - 04.05.1978, Blaðsíða 8

Harpo i viðtali við Vikuna
Égvar
oröinn frœgur
áður en ég vissi af
— Hvert er þitt rétta nafn, Harpo,
og hvað varstu gamall, þegar þú
byrjaðir í skammtanabransanum?
— Hið rétta nafn mitt er Jan
Svensson. Ég byrjaði sextánáraí
leiklist, fór í leiklistarskóla og starfaði
sem leikari til ársins 1973. Þá gerði
ég fyrstu plötuna mína, Honalulu, en
hún komst á toppinn í Svíþjóð.
— Söngstu þá ekkert fyrr en þú
gafst út þessa plötu?
— Jú, ég söng i leikhúsunum og
samdi lög, sem voru notuð í leikritum,
en uppúr því fór mig að langa til þess
að stunda sönginn eingöngu.
— Semurðu öll lögin sjálfur?
— Já, ég sem öll lögin og alla
textana sjálfur og hef alltaf gert.
— Hvað var fyrsta lagið, sem þú
slóst í gegn með?
— Það var Honalulu á fyrstu
plötunni minni, sem gerði mig
frægan í Sviþjóð. Svo kom Sajonara,
en það þýðir bless á japönsku. Fyrsta
lagið mitt.sem varð frægt utan
Sviþjóðar, var svo Movie Star. Það
var 1975. Fyrst náði það vinsældum í
Hollandi, en siðan í Þýskalandi,
Ástrahu og um allan heim. Þetta
gekk mjög hratt fyrir sig og ég var
orðinn viðfrægur áður en ég vissi af.
Mjög ánægður með
viðtökurnar
— Hefurðu alltaf sungið á ensku?
— Nei, ekki alltaf. Eg hef t.d.
nýlokið gerð stórrar plötur á sænsku,
sem kemur á markað fyrir næstu jól.
Það er plata með jólalögum fyrir
börn.
— Hvaða tegund tónlistar telur þú
þig flytja?
— Ég veitþað raunar ekki. Ég geri
bara það, sem mér þykir gaman að
gera. Ég var til dæmis að taka upp
litla plötu í Hljóðrita í dag. Hana geri
ég undir öðru nafni og hljómsveitin
kallast Zeppo and Zepp Zepp.
Stúdióið í Hljóðrita er alveg frábært
og mjög góðir starfskrafktar þar. Ég
hef hljóðritað plötur bæði í Evrópu og
Bandarikjunum, og hljóðriti stenst
fyllilega samanburð við þau stúdíó,
sem ég hef kynnst þar. Það hefur
komið til tals, að ég taki upp stóra
plötu í Hljóðrita í sumar og ég vona
að af því verði.
— Þú notar mikið leikræna tilburði
á sviðinu. Heldurðu að þú náir betur
til áhorfenda með þvi móti?
— Já, alveg örugglega. Ég get
heldur ekki staðið eins og auli á
sviðinu og sungið. Ég verð að gera
eitthvað meira og það hrifur áhorf-
endur, þegar ég sprella. I kvöld hefði
ég gjarna viljað flytja fleiri lög, en ég
gat það ekki. Ég var orðinn svo
þreyttur og mér var svo heitt, að ég
gat varla andað. Það er miklu erfiðara
að hamast og sprella, heldur en að
syngja.
— Ertu ánægður með þær viðtökur,
sem þú hefur fengið hér?
8 VIKAN18. TBL.