Vikan - 04.05.1978, Blaðsíða 39

AGÖTHU CHRISTIE
Giles steig út úr bílnum og hljóp
inn. Hann tók upp símann.
„Giles Reed hér.”
,,Góðan dag. Ég var rétt í þessu
að fá dálitið skritið bréf. Frá konu,
sem heitir Lily Kimble. Fg hef verið
að reyna að muna, hver hún er. Ég
hélt fyrst að hún væri gamall
sjúklingur — það kom mér á
villigötur. En ég held helst, að hún
hafi verið starfsstúlka í húsinu
ykkur. Hún hefur verið þjónustu
stúlka þar, þennan tíma sem við
vorum í tengslum við húsið. Ég
man, að það var stúlka þar, sem hét
Lily, en ég get reyndar ekki munað,
hvað hún hét að eftirnafni.”
Morð
þér í leiðinni, ef þú vilt. Það er
enginn krókur fyrir okkur.”
,,Já, það væri alveg ágætt.”
,,Ég vil helst ekki vera að tala
mikið um þetta í simann,” útskýrði
læknirinn, þegar þau komu. ,,Mér
finnst alltaf að það sé verið að
hlusta á línunni. Hérna er bréfið frá
þessari konu.”
Hann lagði bréfið á borðið. Það
var skrifað á ódýran pappír og með
óheflaðri skrift.
Kæri herra! (hafði Lily Kimble
skrifað).
Ég yrði mjög þakklát, ef þú gæti
gefið mér góð ráð í sambandi við
þetta, sem ég sendi hérna með
bréfinu, ég klippti þetta út úr dag-
blaði. Ég hef verið að velta þessu
fyrir mér og ég talaði um það við
herra Kimble, en ég veit ekki, hvað
er best að gera. Heldurðu að þetta
sé í sambandi við peninga eða
einhver verðlaun, því mér veitir svo
hans, — svo það var ekki að undra,
þótt hann hefði þessa skoðun. En
dag nokkurn var hann að aka
nálægt Newmarket, og kom þar að,
þar sem verið var að temja hesta.
Og þá kom þetta yfir hann —
honum var þetta í blóð borið.”
„Foreldrar bæði Walter Fane og
Erskine virðast hafnir yfir allan
grun,” sagði Giles alvarlega, en það
vottaði fyrir brosviprum í kringum
munn hans. ,,En morð eru líka oft
framin af viðvaningum.”
,,Það sem mikilvægasher,” sagði
ungfrú Marple, ,,er, að þeir voru
hér, — á staðnum. Walter Fane var
í Dillmouth. Samkvæmt því, sem
Erskine sjálfur segir, þá hlýtur
hann að hafa verið með Helen
stuttu áður en hún dó — og hann
fór ekki heim á hótelið fyrr en seint
um nóttina.”
, ,En hann var ekkert að draga dul
á það. Hann —”
Gwenda þagnaði. Ungfrú Marple
horfði hvasst á hana.
,,Ég vil bara leggja áherslu á
mikilvægi þess að hafa verið á
staðnum,” sagði ungfrú Marple.
Hún leit af einu á annað.
Síðan sagði hún, ,,Ég held, að
ykkur ætti ekki að vera skotaskuld
úr þvi, að finna heimilisfang J. J.
Afflicks. Þar sem hann er eigandi
Daffodil Coaches, þá ætti það að
vera auðvelt.”
Giles kinkaði kolli. ,,Ég ætla að
finna það. Ég hlýt að finna hann i
simaskránni. Hann hikaði. , .Finnst
þér að við ættum að tala við hann?”
Ungfrú Marple þagði um stund,
en siðan sagði hún: ,,Ef þið gerið
það — þá verðið þið að vera gætin.
Þið munið hvað gamli garðyrkju-
maðurinn sagði — Jackie Afflick er
slyngur. Þið verðið — þið verðið að
fara varlega...”
21. J. J. AFFLICK
J. J. Afflick, Daffodil Coaches,
Devon og Dorset áætlunarferðir,
hafði tvö númer skráð í símaskrána.
Annað var skrifstofunúmer í Exe-
ter, en hitt heimanúmer í húsi hans
rétt fyrir utan borgina.
Þau fengu viðtal við hann næsta
dag.
Þegar Giles og Gwenda voru að
aka af stað, kom frú Cocker
hlaupandi út og veifaði til þeirra.
Giles steig á hemlana og nam
staðar.
„Kennedy læknir er í símanum,
herra.”
,,Hún var gullfalleg,
hún Helen, þegar
hún kom fyrst heim
úr skólanum. Og
lífsglöð líka. Hún
vildi alls staðar
vera — á dans-
leikjum, og spila
tennis og allt
mögulegt.”
,,Það var stúlka þar, sem hét
Lily. Gwenda man eftir henni, hún
hnýtti einhvern tíma slaufu um
hálsinn á kettinum.’
, .Gwennie hlýtur að hafa alveg
frábært minni.”
,,Já, það hefur hún.”
,,Ég vildi gjarnan ræða við þig
um þetta bréf, — en ekki í sima.
Verðið þið heima ef ég kem núna?”
,,Við erum að leggja af stað til
Exeter. Við getum komið við hjá
sem ekki af peningunum, en ég vil
ekki lenda i lögreglunni, eða neitt
slikt. Ég hef oft verið að hugsa um
kvöldið, þegar frú Halliday fór, en
ég er viss um að hún fór ekki neitt,
því þetta voru ekki rétt föt. Ég hélt
fyrst að húsbóndinn hefði gert
þetta, en nú er ég viss, af þvi ég sá
þennan bil út um gluggann. Þetta
var glæsibíll og ég hafði séð hann
áður, en ég vil ekki gera neitt, án
þess að spyrja þig fyrst, hvort það
sé allt í lagi og ekki neitt í sambandi
við lögregluna, því ég hef aldrei átt
neitt saman við hana að sælda og
maðurinn minn myndi heldur ekki
vera hrifinn af því. Ég gæti komið
til þin næsta fimmtudag, ef ég má,
því þá er markaðsdagur og Kimble
verður ekki heima. Mér þætti vænt
um, ef ég má koma.
Virðingarfyllst
Lily Kimble.
,,Þetta var sent á gamla heimilis-
fangið mitt í Dillmouth,” sagði
Kennedy, ,,og ég fékk það svo sent
áfram hingað. Þessi úrklippa er
auglýsingin ykkar.”
„Þetta er stórkostlegt,” sagði
Gwenda. „Þú sérð — að þessi Lily
— hún heldur ekki að faðir minn sé
sekur.”
18. TBL. VIKAN39