Vikan - 08.06.1978, Qupperneq 24

Sadolln
á glugg&oggólf

„Ekki enn." Hann bauð henni sæti.
„Anne horfði i andlit hans. „Þú ert
þreytulegur. Er rétt að fara svona strax
að vinna?"
Ó, Guð. Honum fannst hann ekki
þola neina samúð. Ekki núna. Og ekki
frá henni. Hann sagði, „Mér líður prýði-
lega. Ég afboðaði timana mina í dag.
Simaþjónustan mín náði ekki sambandi
við þig."
Andlit hennar fékk á sig kvíðasvip.
Hún var hrædd um að hún væri að
trufla. Anne — að trujla. „Mér þykir
það mjög leitt. Ef þú vilt heldur að ég
fari. ..”
„Nei, alls ekki,” sagði hann hratt. „Ég
er feginn, að þeir náðu ekki sambandi
við þig." Þetta var í siðasta sinn, sem
hann hitti hana. „Hvernig líður þér?"
spurði hann.
Hún hikaði, ætlaði að segja eitthvað,
en skipti svo um skoðun. „Ég er svolitið
ringluð."
Hún horfði einkennilega á hann, og
eitthvað í augnaráði hennar snerti dauf-
an, löngu horfinn streng. sem hann gat
næstum, en ekki alveg, munað eftir.
Hann fann hlýju streyma frá henni, yfir-
þyrmandi líkamlega þrá, — og skyndi-
lega gerði hann sér grein fyrir því, hvað
hann var að gera. Hann var að eigna
henni sinar tilfinningar. Og eitt andartak
hafði hann látið blekkjast, rétt eins og
hver annar sálfræðinemi á fyrsta ári.
„Hvenær ferðu til Evrópu?" spurði
hann.
ANDLIT
ÁN GRÍMU
„Á jóladagsmorgun.”
„Bara þú og maðurinn þinn?” Honum
leið eins og slefandi fávita, sem aðeins
sagði einskisverða hluti. Babbitt í leyfi.
„Hvert farið þið?"
„Stokkhólms — Parísar — London —
Rómar.”
Ég vildi sýna þér Róm, hugsaði Judd.
Hann hafði eytt ári sem kandidat á
ameríska sjúkrahúsinu þar. Þar var dá-
samlegt gamalt veitingahús sem hét Cy-
béle rétt við Tívolí-garðana, hátt uppi á
fjallstindi hjá fornum helgidómi heið-
ingja, þar sem hægt var að sitja i sólinni
og horfa á hundruði villtra dúfna
myrkva himininn yfir dröfnóttum hæð-
unum.
Og Anne var á leið til Rómar með eig-
inmannisínum.
„Þetta verður önnur brúðkaupsferð,”
sagði hún. Rödd hennar var þvinguð, en
það var svo ógreinilegt, að það gæti hafa
verið ímyndun hans. Óþjálfaðeyra hefði
ekki heyrt þetta.
Judd horfði betur á hana. Á yfirborð-
inu virtist hún vera róleg og eðlileg, en
undir niðri fann hann fyrir spennu. Ef
þetta var ung, ástfangin kona á leið til
Evrópu í aðra brúðkaupsferð, þá vantaði
eitthvaði myndina.
24 VIKAN 23. TBL.