Vikan - 17.05.1979, Síða 49

Það er ein af ástæðunum til þess að ég er
hér. Ég vil fá vitneskju um hvað gerðist
hér. Ég las allar gömlu dagbækurnar
hans eftir að hann dó, og —” Luke
hikaði.
Rödd Morlais Jenkins var mjög
hlýleg.
„Þú getur sagt það, sem þér liggur á
hjarta, hr. Owen. Hvað svo sem þú segir
mér fer ekki lengra. Ég hef að visu
dregið mig I hlé, en ég er enn kirkjunnar
þjónn."
„Þakka þér fyrir." Luke jókst kjarkur
við þessi orð gamla mannsins, og hann
sagði honum frá lífi sínu i Afriku, föður
sínum og dagbókunum.
„Þessar dagbækur vöktu furðu mina
og forvitni, hr. Jenkins. Að faðir minn
hefði i allan þennan tima þjáðst svo
mikið og syrgt —” Orðin köfnuðu i hálsi
Lukes.
Morlais Jenkins leit upp, en það leið
nokkur stund áður en hann talaði. Hann
hringdi litilli klukku, sem stóð á
borðinu. Eftir stutta stund opnuðust
dyrnar, og stúlkan, Rhiannon. leit inn.
„Rhiannon, góða mín, viltu sækja
eitthvað að drekka handa gesti okkar?”
„Já, auðvitað. Sérrí?”
„Nei, ég held að viski ætti betur við.”
Rhiannon brosti til prestsins og leit
sem snöggvast forvitnislega á Luke,
áður en hún fór og skenkti drykkinn.
Siðan sneri hún sér aftur að prestinum.
„Nú fer ég að fara, hr. Jenkins. Á ég
að koma inn með matinn núna?”
„Nei, þakka þér fyrir, góða min. Ég er
ekki svangur. Þér er alveg óhætt að fara
núna.”
„Ég lít aftur inn á morgun. Þá getum
við kannski lokið við skákina?” sagði
hún hlýlega. Hún kinkaði kolli ikveðju-.
skyni til Luke, og lokaði siðan dyrunum
áeftirsér.
55ÞeTTA er góð stúlka," sagði
Morlais Jenkins. „Og mjög lík móður
sinni. Þó er hún ekki eins fljótfær. Hún
vegur og metur aðstöðuna, áður en hún
tekur ákvörðun. Það hefur hún frá föður
sínum.” Hann andvarpaði. „Fyrirgefðu
mér, hr. Owen. Hvemig hefur þú það
núna? Hvernig var viskíið?”
Luke tókst að brosa. „Það var ágætt.
Fyrirgefðu, hvernigég brást við.”
„Minnstu ekki á það. Eftir það sem
þú hefur sagt mér, þá get ég vel skilið til-
finningar þínar. Ég skrifaði föður
þinum einu sinni, en hann svaraði
aldrei. Það er kannski ekki svo einkenni-
legt, eftir að hann fór svo skyndilega frá
Abermorvent —”
„Hvað áttu við með skyndilega?”
„Hann var gjörsamlega niðurbrotinn.
Og einmana. Hver getur ásakað hann
fyrir að fara langt, langt í burtu. . ."
Rödd Morlais Jenkins dó sorgmædd út.
„Hvað kom fyrir föður minn, hr.
■lenkins? Hvaða sektarkennd var það,
sem elti hann öll þessi ár i Afríku?"
Presturinn andvarpaði aftur. „Þú
segir, að faðir þinn hafi misst trúna á
guð. Það var slæmt, hann var svo trú-
rækinn maður hér á yngri árum. Þó get
ég skilið, að hann hafi misst trúna á
manneskjunum, eftir að þeir, sem hann
elskaði, höfðu sýnt honum slíkt hatur og
fyrirlitningu. Það hlýtur að hafa valdið
honum miklum kvölum.”
Luke barðist við óþolinmæði sína.
„En hvers vegna hötuðu íbúar Aber-
morvent hann svo innilega? Hvað gerði
hann þeim?"
Gamli maðurinn leit niður á borðið.
„Það er erfitt fyrir mig að útskýra það
fyrir þér, hr. Owen. Maður getur þó
varla álasað bæjarbúum fyrir að
bregðast þannig við. Ég veit, að slys geta
alltaf orðið, og Abermorventslysið var
umfangsmikið —"
„Slysið?” Luke reyndi ekki lengur að
hemja óþolinmæði sina. „Hvaða slys?
Vertu svo vænn að segja mér frá því.”
Presturinn varð furðu lostinn. Þú átt
við — þú átt við, að þú vitir það ekki?
Sagði faðir þinn ekkert um það?”
Óþolinmæði Lukes átti sér nú ekki
nein takmörk. Hann reis upp og gnæfði
yfir gamla manninn.
„Gerðu það fyrir mig, segðu mér
það!”
Það varð þögn. Eina hljóðið var tifið í
gömlu klukkunni, sem stóð á arninum.
Siðan lagði Morlais Jenkins biblíuna frá
sér I fyrsta skipti og leit i augu Lukes.
„Fyrirgefðu mér, hr. Owen. Þú hefur
komið langan veg I leit þinni. En ég er
hræddur um, að þér líki ekki það sem þú
finnur.”
„En ég verð að fá að vita þetta."
Hann kinkaði hægt kolli og sagði
síðan sorgmæddur: „Já, ég býst við. að
þú verðir að vita þetta. Það er nokkuð,
sem þú ættir að sjá. Nokkuð sem ég get
ekki fært I orð."
Hann rétti fram skorpna höndina.
Geturðu farið í skápinn þarna fyrir mig?
Þar er gömul minnisbók.”
Luke leitaði óþolinmóður í hirðu-
leysislegum skápnum, þar til hann fann
gamla, rykuga svarta minnisbók,
snjáða á hornunum. Hann flýtti sér að
rétta prestinum hana.
„Minningar," sagði Morlais Jenkins
hljóðlega og þurrkaði rykið af bókinni.
„Abermorvent er dauður bær núna.
en einu sinni iðaði hér allt af lífi, stolti og
ást. Það gerðist svo margt hér, svo
margar minningar...”
Luke starði á minnisbókina. Með
óþægilegri rósemi byrjaði Morlais
Jenkins að blaða i gegnum bókina. þar
sem á voru límdar myndir og blaðaúr-
klippur. Loksins, þegar hann kom að
LINGUAPHONE
tungumálanámskeió henta
allri fjölskyldunni
LINGUAPHONE tungumálanámskeið eru viðurkennd sem
auðveldasta og ódýrasta leiðin til tungumálanáms
LINGUAPHONE faest bæði á hljómplötum og kassettum

ÍfílB
k hJy
FÉLAG ÍSLENZKRA HUÓMLISTARMANNA
útvegar yður hljóðfœraleikara
og hljómsveitir við hverskonar tœkifœri
M
■k

I 1
Vinsamlegast hringið í 20255 milli kl. 14-17
20. tbl. Vlkan 49