Vikan - 14.02.1980, Page 12

rennt okkur
iQi'lwanwglcomumst vioupp brekkuna án þess aðreni
okkur með stöfum
stöfunum
skiðunum flötum og S beinni línu skrefum

tu skrefin á jafnsléttu: Þegar við
erum komin á skíðin liggur beinast
við að lœra að halda rétt á stöfunum.
Á mynd eitt sjáum við hvernig
hendinni er smeygt upp í gegnum
slaufuna. Ólin lendir því á milli
þumal- og visifingurs þegar gripið er
handfangið — mynd tvö og þrjú
og liggur þvart yfir handarbakið,
rétt framan við ulnltð Nú skukim við
framan) þá lengjum við skrefin og
reynum að láta skíðin renna i hverju
skrefi. Smám saman færum við
okkur upp á skaftið, göngum í
boga, í hringi, út á hlið, snúum við á
staðnum, ýmist með því að hafa
hælana á sama stað og færa skíðin
til að framan (útskeifur) eða með þvi
að snúast um beygjumar og hreyfa
hælana (vera innskeifur). Og til að
im skrefum kóróna allt saman sleppum við
og sveiflum höndunum
löngum
Nú eru allir eflaust orðnir spenntir i að komast í
gera að byrja í þægilegum halta sem allir ráða við. Það er
að byrja á lágum hól, sléttum að ofan, því þá lendum
með að renna okkur af stað með skiðin saman. Þar sem
stöðva okkur á þessu stigi málsins verðum við
að
(sumir vilja missa þau i kross að
bak? Einfaldast er að ganga á hlið upp með litlum „tröppuskrefum" (litur út :' ‘
Til þess að renna ekki aftur á bak gengur hann (skíðamaðurinn) útskeifur og snjóinn með þvf að þrýsta hnjánum inn og fram. Athugið að halla ykkur ekki
setur innri karrta skíðanrwi í snjóinn og styður sig um leið með stöfunum, sem of mikið áfram og lyfta aldrei nema öðmm stafnum í einu, því annars er hætt
hann setur í snjóinn fyrir aftan sig. Á 6. mynd sést nokkuð vel hvernig hægra við að þið rennið aftur á bak. Þessi aðferð er nefnd ýmsum nöfnum, en þar
skiðinu (hælnum) er lyft yfir það vinstra, út á ská (gætið þess að stíga ekki sem skfðastaðan minnir á opin skæri finnst mér tilvalið að tala um „skæra-
saman hælunum). Og á 7. mynd sjáum við hvernig innri kantarnir koma i skref".