Vikan


Vikan - 13.03.1980, Síða 17

Vikan - 13.03.1980, Síða 17
Þýð.: Halldóra Viktorsdóttir 4. hluti síðast. Ég klöngraðist á lappir og gekk af stað réttsælis kringum húsið til þess að komast að bakhliðinni, en nam við og við staðar til að átta mig á hve langt ég væri komin. Þarna var súlan, sem ég hafði séð fyrir aftan hana, og þarna var veggjar- brotið, þar sem ég hafði fyrst orðið vör viðeinhverja hreyfingu. En samt fann ég enga iiingönguleið. Svalirnar voru hátt uppi yfir steinahrúg- unum, að framanverðu var fallhæðin um tólf fet, en hérna aftan til sýndi stór og djúp hola i grassverðinum að undir húsinu væri kjallari. Þessi hola var um þaðbil tiu feta breið og á bakkanum þeim megin sem ég stóð voru stórir steinar. Ég fór eins nærri brúninni og ég þorði og reyndi að gægjast niður.en það var ekkert að sjá nema endalaust myrkur. Þegar ég fikraði mig aftur til baka tók ég eftir því sem áður hafði farið frant hjá mér. Einhver hafði rekið niður prik og neglt þar á fjöl sem á var skrifað með rauðum störfum: HÆTTA. Já, einmitt, hugsaði ég. Það gæti enginn hafa hlaupið yfir mölina og stokkið yfir þessa gapandi holu og lent á hálfhrundum svölunum Þvi ef svo væri, þá hefði það ekki verið vera af holdi og blóði. Það var svo margt sem ég þurfti að fá svör við, allt of margt til að ég gæti skellt skuldinni á ofsjónir ofan á allt annað. Það var ekki fyrr en eftir kvöldmat sem ég mundi að Alex Robertson hafði ætlað að hitta mig I The Waggoners seinna um kvöldið. Það var ólíkt mér að vera svona gleymin og ég hugsaði með mér að ég sýndi ekki mikið þakklæti fyrir þá athygli sem hann hafði veitt mér, enda þótt þessi áhugi hans á mér væri kannski einungis vegna þess að ég líktist látinni systur hans. Ég fór beint til Julians frænda. sem sagði að auðvitað mætti ég hringja ef ég þyrfti. Hann visaði mér inn á skrifstof- una sína, gekk svo í burtu og skildi hurðina eftir i hálfa gátt. Það skipti engu máli. sagði ég við sjálfa mig. Ég ætlaði ekki að segja neitt sem hann ekki mátti heyra. En samt varð það þess valdandi að ég valdi orð min af mikilli kostgæfni þegar frú Thatcher kom i simann og heilsaði mér eins og við hefðum þekkst árum saman. Ég bað hana að afsaka mig við Alex og útskýra að ég ætlaði að vera hjá frænda minum i nokkra daga. Ég ætlaði að fara að leggja á þegar frú Thatcher sagði: „Það hringdi einhver til þin frá London fyrir nokkrum mínútum. Ég ætlaði einmitt að fara að hringja og láta II. tbl. Víkan 17 HILDA ROTHWELL: í mánaskini Eitthvað eða einhver, hvað sem þetta nú var, hreyfðist hægt í átt að mánaskininu, og ég vissi að eftir augnablik sæi ég hvað þetta væri. og síðan urðu samræðurnar ósköp venjulegar. Við borðuðum kaldan mat i hádeginu og siðan léku Vivien og Paul tennis fram eftir degi, en Julian frændi fór til her- bergis síns — til að hvila sig að því er hann sagði — en um leið og hann fór leit hann í átt til min og gerði grin að gráu hári sínu. Ég horfði á þau leika tennis smástund en gekk svo í burtu og i átt að rústunum. Meðan ég var að velta vöngum yfir öllu sem ég hafði séð og hcyrt undan- farið gekk ég eins og óafvitandi i átt að staðnum, þar sem hin óþekkta kona hafði horfið sjónum minum. Ég reyndi þrisvar sinnum án árangurs að komast að staðnum að framanverðu, en varð loks að klifra aftur niður og ég settist á grasið til að hugsa mig um. Hendur mínar voru óhreinar af rykinu og mosanum á steinunum og hárið límdist við hálsinn aftanverðan. svosveitt varégorðin. En innst inni var ég orðin alveg gall- hörð og ákveðin. Ég ætlaði ekki að gefast upp, ég ætlaði að reyna einu sinni enn. Ég reyndi að festa mér eins vel i minni og ég gat staðinn. þar sem ég sá konuna

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.