Vikan - 14.08.1980, Blaðsíða 8

Frósögn
„SEX ÁR í
SPILAVÍTUM"
Eg var ósköp mikill græningi og granda-
laus þegar ég ákvað árið 1972 að gerast
innflytjandi til Ródesíu. Ég var aðeins
21 árs og vissi svo til ekkert um landið.
Fjárráðin voru naum og ég lét meðal
annars teljast til að freista gæfunnar
vegna þess að ródesísk stjómvöld endur
greiddu innflytjendum fargjaldið frá
heintalandinu.
Við fórum tvö saman, ég og islenskur
strákur, og hann var ekki betur að sér en
ég. Okkar leiðir skildu fljótlega en strax
á flugvellinum i höfuðborginni, Salis-
bury, komumst við að því hve litið við
vissum um Ródesiu.
Við vissum ekkert um boð og bönn i
landinu. Á flugvellinum var farangurinn
tekinn til skoðunar og við sýndum allt
með glöðu geði, þar á meðal bandariska
timaritið Playboy. Þaðhefðum viðhetur
látiðógcrt.
Mayboy ritið var tekið al' okkur og
gert upptækt. Það þótti nefnilega allt ol'
frjálslynt i kynferðismálum. miðað við
smekk stjórnvalda I Ródesiu. Siðferðis-
reglur þar I landi eiga meðal annars
upptök i kalvínskri trú sem er kunn fyrir
ofstæki ogeinstrenging.
Ríkislögreglan í Ródesiu tók okkur á
skrá þarna á flugvellinum, bara vegna
þess að við höfðum Playboy með i
farangrinum. Síðar meir komst ég smám
saman að því hversu umfangsmikið
lögregluríki Ródesia var i raun. Það var
því ekki beint efnilegt að lenda strax á
skrá hjá lögreglunni.
Fyrst settist ég að i Victoria Falls sem
er þorp á miðjum vesturlandamærum
Ródesíu. Þar vann ég við gestamóttöku
á hóteli i þorpinu. Ég átti erfitt með
tungumálið I byrjun en tókst að bjarga
mér með því að benda og sýna.
Verstu hótelgestirnir voru búarnir frá
Suður-Afriku. Þeir vildu til dæmis helst
ekki skrifa nafnið sitt i gestabókina. Ég
fékk skammir af ýmsu tagi fyrir að biðja
um undirskriftina. Ég man eftir einum
sem varð svo uppsigað við mig að hann
hótaði að gefa mér einn vel útilátinn á
hann fyrir að biðja hann að skrifa sig i
gestabókina!
En margir voru almennilegir og oft
var ég spurð hvaðan ég væri. Fólk vissi
skelfing lítið um lsland, nema að þar
væri kalt I veðri. Ein kona hélt meira að
segja að það væri einhvers staðar I
Suður-Afriku.
Fyrst i stað svaraði ég spurningum
um uppruna minn samviskusamlega. En
svo fór ég að skemmta mér við að snúa
út úr. Einum sagði ég að ég hefði komið
á kajak til Ródesíu, og hann trúði því.
Og ef menn töldu að á tslandi byggju
aðeins eskimóar þá játti ég þvi. Ég sagði
að við byggjum I snjóhúsum og sjálf
hefði ég alist upp i þriggja hæða snjóhúsi
sent i var lyfta.
Lærði að vinna í spilavítum
t desember I972fórégað leita mérað
nýrri atvinnu. Ég hafði séð auglýsingu I
dagblaði þar sem óskað var eftir starfs-
fólki í spilavjti. 1 boði voru laun á meðan
þjálfun stæði yfir. auk ókeypis fæðis og
húsnæðis.
Mér leist ágætlega á þetta atvinnu-
tilboð og ferðaðist þvi frá Victoria Falls
til höfuðborgarinnar, Salisbury, en
þangað áttu umsækjendur að koma til
viðtals. En hjá fyrirtækinu Southern
Sun komst ég að raun um að einungis
var óskaðeftir hvítum Ródesiubúum.
Ég gafst ekki upp við svo búið þvi að
ég þekkti mann sem ég vissi að var vel
kynntur hjá Southern Sun. Ég bað hann
að skrifa þeim bréf, sem hann gerði. og
ég var ráðin.
Karriba-stöðuvatnið er inni í miðju
landi i Ródesíu. Við þaðstcndur hótelið
Lake View Inn og þangað var ég send i
þjálfun. Ég bjó þar i sex vikur og lærði
flest sem kvenkyns starfsmenn spilavita
mega læra.
Frönsk rúlletta er samkvæmt hefð
aðeins starfrækt af karlmönnum. Sama
gildir um þá sem stjórna óaccaraí-spilinu
(öðru nafni punto-banco) og ég hafði
ekkert með póker-spil að gera.
Ég lærði að stjórna ameriskri rúlletlu
en hún er frábrugðin þeirri frönsku að
þvi leyti að vinningsmöguleikar eru
heldur nieiri vegna þess að núllið er eitt i
stað tveggja i þeirri frönsku. Sú
ameríska gengur líka hraðar fyrir sig.
(einnig nefnt”21”) Auk þess lærði ég á
Wack/acA'-spilið og chemin í/c/erspiliö.
Fyrst og fremst var okkur kennt að
sjá út svindltilraunir sem sumir gestir i
spilavitum reyna og hefur margt verið
upphugsað í þeim efnum. Oft reyna
gestir að svindla með þvi að biða þar til
rúllettukúlan hefur stöðvast á einhverri
af tölunum 1 til 36. Þá reyna menn að
lauma á borðið spiiapeningum á töluna
sem upp er komin á þvi sekúndubroti
sem stjórnandinn horfir á kúluna.
Okkur var því kennt að leggja
á minnið allt spilafé sem hafði verið lagt
undir áður en við gáfum til kynna að
hætt yrði að taka við veðmálum.
Auðvitað áttum við að reyna til þrautar
að koma á kurteislegan hátt i veg fyrir
svindl.
Ég þurfti i starfinu oft að benda fólki
á að það hefði lagt peninga undir of
seint, að þetta væri „late bet”. Reyndar
fannst sumum ég gerast fullfrökk þegar
ég danglaði á fingurna á þeim sem voru
að reyna að lauma peningum á borðið.
I Lake View Inn voru kvenfólkinu
lagðar lífsreglur i sambandi við útlit og
framkomu. Haldin voru sérstök nám-
skeið um það hvernig við áttum að
snyrta okkur, andlit, hendur, hár, og svo
framvegis. Spilavítið lagði til fatnaðinn.
flegna kjóla, sem ekki eru skemmtileg-
ustu flíkur til aðganga i.
Rík áhersla var lögð á að við sýndum
spilamönnum fyllstu kurteisi. Viðáttum
að brosa okkar bliðasta og segja til
dæmis „gjörið svo vel herra minn, þessa
upphæð hafið þér unnið.” Það má
kannski orða þessar tilfæringar allar
þannig að maður seldi sig, nema að það
varborðá milli.
Frú Coolson með gullbudduna
Einstaka sinnum fengu yfirgangs-
samir gestir spilavitisins makleg mála-
gjöld. eins og „frú Coolson með gull-
budduna” sem sótti spilavitið í Victoria
Falls þar sem ég vann fyrst.
1 rúllettu kemur það stundum fyrir að
kúlan lendir á tölu nálægt þeirri sem
siðast kom upp. Liklega stafar þetta af
þvi að maður notar alltaf sömu hand
tökin. Rúllettuhjólinu er snúið í eina átt
og svo spinnur maður kúlunni á móti
snúningi hjólsins.
Eitt sinn kom núllið upp með stuttum
millibilum hjá mér. Frú Coolson var
stödd þarna, hávær og leiðinleg eins og
endranær. Buddan hennar virtist
botnlaus, hún veðjaði hundruðum
dollara, þess vegna kölluðum við liana
„frú Coolson meðgullbudduna.”
Hún veðjaði fyrst á núllið og tölurnar
næstar því. Ekki vann hún neitt. svo að
hún hætti að leggja undir á núllið og
valdi aðrar tölur. Svo kom núllið upp og
kerlingin varðspólvitlaus.
Ég var orðin dálitið taugatrekkt á
látunum í henni. Næst þegar ég sneri
rúllettuhjólinu spann ég kúlunni óvart
einum of kröftuglega á móti snúningi
hjólsins. Kúlan hentist á loft og lenti
beint i annað auga frú Coolson og datt
þaðan beint ofan í glasið hennar.
Hinir gestirnir skellihlógu en frú
Coolson hótaði mér málsókn sem ekkert
varð úr. En ekki spilaði hún meira það
kvöldið.
Strangar reglur gilda um hverja
tegund af spili í spilavitinu. Bæði starfs-
fólk og gestir verða að fara eftir þeim til
að öruggt sé að enginn svindli. Til
8 Vikan 33. tbl.