Vikan - 28.08.1980, Blaðsíða 5

Texti og Ijósm.: Jón Ásgeir
KVEN-
RÉTTINDI
María Luise Eðvarðsdóttir er húsfreyja að Hrís-
dal í Miklholtshreppi á Snœfellsnesi. Hún er
formaður kvenfélagsins Liljunnar í Miklholts-
hreppi, formaður Kvenfélagasambands
Snœfells- og Hnappadalssýslna og var nýlega
annar fulltrúi Kvenfélagasambands íslands á
þingi alþjóðlegra samtaka sveitakvenna í
Hamborg.
María kennir einnig fulla kennslu við
Laugargerðisskóla í Hnappadalssýslu og leikur
á orgel í Fáskrúðarbakkakirkju og Miklholts-
kirkju. Hún gaf sér góðan tíma til að ræða við
blaðamann sunnudag einn í júlíbyrjun þótt hún
ætti eftir að leggja síðustu hönd á undirbúning
aðalfundar kvenfélagsins Liljunnar sem halda
átti kvöldið eftir.
I Hrísdal eru 7 kýr í fjósi og um 320 kindur.
Ræktað tún nemur nær 40 hekturum.
María við píanóið sem hún keypti
árið 1965.
— María. þú erl einn af stofnendum
samtaka áhugamanna um gregorískan
söng Isleifsreglunnar og þú kennir
tónmennt i Laugargerðisskóla i Hnappa-
dalssýslu. Hvernig hófst þinn tónlistar-
. ferill?
— Ég er fædd og uppalin i Bergheim i
‘ Þýskalandi. Í foreldrahúsum ólst
ég hreint og beint upp við tónlist. Faðir
minn var tónlistarkennari við mennta-
skólann í Bergheim. stjórnaði einnig
[ blönduðum kór þar og var organisti í
tugi ára.
Satt best að segja man ég ekki hvenær
ég lærði að lesa nótur. Eitt af þvi fyrsta
sem ég man i þeim efnum er frá afmælis-
degi pabba. Kollegar hans komu í
heimsókn um morguninn, og þeir sátu
allir og léku saman á ýmis hljóðfæri og
dreyptu á léttvini.
Pabbi spilaði á pianóið — en ég fletti
nótnaheftinu fyrir hann. Ég var ekki
stærri en svo að ég þurfti að standa uppi
á skammeli til að ná upp i nótnaheftið.
En þá þegar var ég orðin glögg við
nótnalestur vegna þess að ég vissi án til-
sagnar hvenær átti að fletta.
Tónlistarnám niitt í Þýskalandi
snerist einkum um kórstjórn. Ég lærði
hjá hinum þekkta Fritz Jöde á
námskeiðum í borginni Vlotho en þar
var miðstöð æskulýðsstarfsemi Vestur
Þýskalands. Þessari miðstöð stjórnaði
Klaus von Bismarck sem nú veitir
útvarps- og sjónvarpsstöðinni
Norddeutscher Rundfunk (NDR| í Köln
forstöðu.
Ég vann mikið við æskulýðsstarf
kaþólsku kirkjunnar og við kórstarf og
ég var i unglingakór NDR.
Kórstjórn lærði ég lengstum hjá Egon
Kraus í Köln en hann kennir þar enn.
Mér finnst kórstjórn Þorgerðar lngólfs-
dóttur minna mjög á hinar fingerðu
hreyfingar sem Egon Kraus beitir.
Ég stundaði einnig nám í tónlistar-
deildinni við háskólann I Köln, hjá
prófessor Karl Kahl.
Undirstöðuatriðin i orgelleik lærði ég
hjá ungum manni, sem við kölluðum
..Mozart” i gríni, en hann hét í rauninni
F. J. Langen. Ég var ekki nema I5 ára
þegar ég byrjaði árið I940 að leika á
orgel í þorpinu Paffendorf en kirkjuna
þar vantaði organista. Ég lék einnig á
orgelið i skólamessum í Bergheim,
heimaborg minni.
Ég hafði ekki snert á nótnaborði í I6
ár þegar ég keypti mér pianó árið 1965.
Svo að ég er hreint enginn snillingur i
orgelleik, mér finnst ég raunar fremur
leiðinlegur orgelleikari.
— Hver urðu tildrög þess ad þú tókst
aftur til rið tánlistariðkun að einhverju
ráði?
— Rósa Björk Þorbjarnardóttir, kona
séra Árna Pálssonar, kom til mín og bað
mig að syngja með krökkum i Laugar-
gerðisskóla. Og ég byrjaði á þvi í janúar
árið 1966.
Píanóið keypti ég fyrir arfahlut minn
eftir móður mina. Ég fékk á þeim tima
15.000 krónur i arf og sú upphæð dugði
til að kaupa notað pianó. Séra Eniil
Björnsson átti lengi píanóið sem ég
keypti. Hann seldi það Pálmari Isólfs-
syni, bróður Páls Isólfssonar, þegar
hann flutti af landi brott, og Pálmar
seldi mér pianóið sem þá var
nýuppgert.
Yngsta barnið okkar var 4 ára þegar
ég byrjaði að kenna i Laugargerðisskóla.
Ég ól átta börn á níu árum og sex þeirra
lifðu. Þegar maður lítur til baka var
þetta mikið basl en á meðan það stóð
yfir fannst mér svoekki vera.
Ég byrjaði að kenna 8 bekkjum i
Laugargerðisskóla, hverjum um sig I
kennslustund I viku. Meðfram
kennslunni lærði ég öll íslensku lögin
sem ég kann núna.
Kennslan er orðin svo gott sem fullt
starf, ég kenni bæði tónmennt og ensku,
milli 25 og 28 kennslustundir í viku.
Hvers vegna Jiuttirðu til Islands og
hvenær kynntistu eiginmanni þinum.
Kristjáni Sigurðssyni bónda?
— Ég kom til Reykjavíkur með
togaranum Karlsefni þann 22. október
árið 1949. Ég hafði ráðið mig til eins árs
i vist hjá íslenskum hjónum, Geir R.
Tómassyni og Elfriede, konu hans.
Geir hafði lokið tannlæknisnámi í
Þýskalandi og þau hjón höfðu beðið
prest nokkurn i Köln að svipast um eftir
stúlku sem vildi koma til Islands i vist
35. tbl. Vikan 5