Vikan - 28.08.1980, Blaðsíða 16

Smásaga__________________________
IVIairi lét frá sér kálfaföturnar og
lokaði stráþektu steinfjósinu á eftir sér.
Hún stóð kyrr andartak og stór grá augu
hennar horfðu á breitt flóamynnið
opnast út á hafið. Sólin, sem nú var að
setjast, varpaði gylltum bjarma á kyrran
hafflötinn. En meðan hún horfði á þetta
byrjaði vindurinn að gára vatnið og
kyrrð dagsins vék fyrir óróa kvöldsins.
Augnaráð hennar beindist nú að
ströndinni þar sem ungur maður var að
taka skorður frá litlum báti sem dreginn
hafði verið upp fyrir þangið. Hún horfði
á hann, tók upp föturnar og hljóp heim í
húsið.
„Þið Sandy róið til fiskjar núna, er
það ekki, því það er svo kyrrt?” sagði
móðir hennar þegar hún kom inn, uni
leið og hún lét heitar flatkökur renna úr
svuntunni á dúk.
„Það er rétt,” sagði Mairi. „Sandy er
nú þegar kominn niður að bátnum svo
að ég verð að flýta mér að fá mér að
drekka.” Hún horfði á móður sína láta
smjörklípu á flatköku áður en hún lét
hana fá hana. Mairi tók við kökunni,
braut hana og lét smjörið renna yfir
heita kökuna áður en hún beit í hana.
„HvarerCassy?"spurði hún.
„Hún er í herberginu að búa sig,"
sagði móðir hennar og kinkaði litillega
kolli í átt til svefnherbergisdyranna.
Cassy var frænka Mairi sem bjó i borg
og þetta var í fyrsta sinn sem hún kom
til eyjarinnar. Hún hafði orðið völd að
þöglu gamni meðal fólksins i þorpinu,
vegna þess að hún vildi alltaf skipta um
föt á kvöldin þó ekkert væri hægt að
fara, nema þá i kirkju á sunnudögum
eða í heimsókn til nágrannanna, og þá
sýndu konurnar að verkum dagsins væri
lokið með því einu að taka af sér
svuntuna.
„Undir hvað er hún að búa sig núna?"
spurði Mairi.
„Nú, auðvitað að fara með ykkur
Sandy til fiskjar,” sagði móðir hennar.
Mairi leit undrandi upp. „Cassy ætlar
þó ekki að koma með okkur?” Rödd
hennar lýsti vantrú og örvæntingu.
„Þú sagðir henni sjálf að hún gæti
komið með, var það ekki?"
„En ég var bara að stríða henni."
mótmælti Mairi. „Hún vill þóekki koma
meðialvöru.erþað?"
„Hún er alveg ákveðin," sagði móðir
hennar. „Þó Guð einn viti hvort hún
verður eins áköf þegar hún sér stærðina
á bát Sandys," bætti hún við hlæjandi.
Mairi brosti dauflega og móðir hennar
leit stríðnislega á hana. „Veit Sandy að
hún kemur með?"
Mairi hristi höfuðið og hnyklaði litil-
lega brýrnar á fíngerðu enninu. Sandy
vissi svo sannarlega ekki að hún kæmi
og hún gerði sér i hugarlund skelfingu
hans þegar hann sæi aðCassy væri með
henni. Cassy var skemmtileg en hún var
fín með sig og léttúðug og myndi gera
sama gagn og pappirsár.
Mairi ávítaði sjálfa sig fyrir að hafa
talið frænku sinni trú um að hún væri
velkomin með þeim á veiðar. Það var
ekki sanngjamt gagnvart Sandy því fyrir
hann var róðurinn ekki nein fristunda-
vinna heldur krefjandi starf. Það var
ekki aðeins að hann sæi öllum eyjar-
skeggjum fyrir nýjum fiski heldur þurfti
hann einnig að veiða nóg til þess að auka
birgðir sínar af saltfiski, sem var ómiss-
andi sem beita i humargildrurnar.
En ef Cassy hafði misskilið stríðni
hennar sem boð þá vissi Mairi að hin
meðfædda kurteisi allra eyjarskeggja
kom i veg fyrir að þau Sandy gætu sýnt
nokkra vanþóknun á félagsskap
Cassyar. Hún lauk hugrenningum
sínum með þvi að vona að frænka sin
skipti um skoðun þegar hún sæi hve
bátur Sandys var litill og hve hann lak
fyrst þegar hann kom I sjóinn.
„Sandy verður ekki ánægður," sagði
móðir hennar.
Mairi leit upp. „Kannski er honum
sama ef hún tefur ekki of mikið fyrir."
Hún stóð upp, dró undan bekknum
þykka og mikið notaða peysu og tróð sér
i hana. Þar yfir klæddi hún sig í þunga,
gamla ullarúlpu, sem náði alveg niður að
stigvélunum hennar, og að síðustu batt
hún dökkan ullartrefil yfir hnetubrúnt
hárið.
„Ég vona að þú hafir áminnt Cassy
um að fara í viðeigandi föt," sagði Mairi
viðmóðursína.
„Það gerði ég svo sannarlega. En
hvort hún tekur nokkurt tillit til þess
veit ég ekki. Við verðum bara að sjá
hvaðsetur.”
Mairi stóð við borðið og var að Ijúka
við aðra flatkökuna þegar Cassy kom út
úr svefnherberginu. Hún var I þunnum
skærlitum jakka, þröngum gallabuxum
og sandölum sem sýndu vel rauðlakk-
aðar táneglur. Á höfðinu var hún með
þunna slæðu sem varla huldi Ijóst hárið.
Mairi leit hornauga á klæðnað frænku
sinnar og móðir hennar hló ánægju-
hlátri.
„Ég held, stúlka min, að þú ætlir
frekar að veiða þér milljónara en makríl
i kvöld," sagði hún ertnislega við systur-
dóttur sina.
„Hvað er að mér núna?" spurði Cassy
með uppgerðar örvæntingu. „Þú sagðir
mér að fara I eitthvað vatnshelt og það
gerði ég. Þó ég geti ekki skilið hvers
vegna,” bætti hún við og beygði sig til
þess að lita út um gluggann. „Ekki rignir
hann."
Mairi brosti til frænku sinnar. „Það
þarf ekki rigningu til þess að þú bleytir
þig," útskýrði hún. „Sjórinn mun
áreiðanlega sjá til þess. En þér verður
ekki aðeins kalt I þessum fötum heldur
er mjög liklegt að þú eyðileggir þau."
Hún beygði sig niður og dró gúmmístíg-
vél undan bekknum. „Hérna, þér er
best að vera I þessum," sagði hún við
frænku sina. „Og hér er gömul oliukápa
af pabba sem ætti að hlífa þér."
En nú var það Cassy sem hló. „Nei.
þakka þér fyrir,” sagði hún ákveðin. „Ég
er ekki vön að líta út eins og kolapoki,"
hélt hún áfram. Hún virti fyrir sér með
fyrirlitningu grá og víð föt Mairi. „Ég
held frekar að þú hræðir burt fiskana i
þessum klæðum, Mairi," sagði hún
stríðnislega.
„Alla vega koma fötin mín í veg fyrir
kulda og bleytu,”svaraði Mairi rólega.
„Það verður nógu hlýtt." fullyrti
Cassy.
Mairi yppti öxlum. „Ef svo er þá er
okkur best að halda af stað."
Niðri við ströndina var Sandy að eiga
við bátinn sinn og ef Cassy brá nokkuð
við að sjá stærðina á bátnum þá lét hún
ótta sinn ekki I Ijós.
„Coo-ee, Sandy!" kallaði hún. Sandy
reis upp og starði furðu lostinn á hana.
„Coo-ee!” kallaði hún aftur. „Ég ætla að
fara að fiska með ykkur. Mairi sagði að
það væri i lagi.” Sandy sendi Mairi
hræðilegt augnaráð og leit svo aftur á
Cassy.
„Ekki þó i þessum fötum?” sagði hann
og brosti stirðlega. Augu hans hvörfluðu
áskærlitan jakkann og sandalana
og stönsuðu augnablik við
lakkaðar táneglurnar. Þegar hann leit
upp aftur var vottur af feimnislegri
aðdáun á rjóðu andliti hans.
„Það gagnrýna allir fötin mín,"
kvartaði Cassy og lét sem hún væri
móðguð. „Mér þætti gaman að vita
hvað er athugavert við þau.”
Sandy ræskti sig. „Það er svo
sannarlega ekkert að þeim,” sagði hann
óöruggur. „Það er bara það að þau eru
of fin til þess að þú getir verið i þeim i
svona gömlum bát eins og mínum. Þú
gætir fengið á þig tjöru og eyðilagt þau."
Cassy brosti ertnislega. „Ég tek
áhættuna,”sagði hún.
Það var eitthvað i svip Cassyar sem
fékk Mairi einnig til þess að líta á Sandy.
Það var eins og hún sæi hann með
augum frænku sinnar og tók nú eftir
breiðum herðum hans, hörkunni i
munnsvipnum og hökunni, himneskum
blámanum í augum hans og hlýjum
koparlitnum á úfnu hári hans.
Skyndilega fann hún að hún fylltist
stolti hans vegna. Það var ekki fyrr en
núna sem hún sá hann sem annað en
Sandy, leikfélaga hennar í æsku,
samherja i vinnu og leik og, vegna þess
að þau voru einu jafnaldrarnir á
eyjunni, sem verðandi eiginmann sinn.
Eins og allir aðrir höfðu Mairi og
Sandy tekið þessu verðandi sambandi
sínu eins sjálfsögðu og regni og vindi,
sáningu og uppskeru. Til þess var ekki
enn kominn timi en sá timi kæmi
örugglega. Þetta vissu þau og þangað til
myndi tryggð þeirra vera ónefnd nema
hvað þau skildu þarfir hvort annars eins
og fólk sem veit að það tilheyrir hvort
öðru.
Rödd Sandys truflaði hugsanir
hennar. „Ertu tilbúin, Mairi?" Hlýðin
greip hún í borðstokkinn á móti honum
og saman ýttu þau bátnum út á sjó.
„Þið eruð svo sannarlega sterk,"
hrópaði Cassy og trítlaði varlega yfir
steinana. Sindrandi augu hennar hvíldu
á Sandy.
Sandy svaraði með þvi að horfa á
fætur hennar. „Þú eyðileggur þessa
skó,” sagði hann við hana.
„Hún á það skilið,” greip Mairi fram í
og brosti. „Hún tók hvorki mark á mér
né mömmu þegar við sögðum henni að
fara í stígvél."
Sandy þaggaði niður í henni með
reiðilegu augnaráði. „Ég býst ekki við að
frænka þín hafi nokkurn tima á ævinni
farið í stígvél.”
Cassy brosti bliðlega til hans.
„Það er best að þú farir úr þeim,”
sagði Mairi. „Þú átt hvort eð er eftir að
blotna i fæturna.”
Cassy leit niður á fætur sér og síðan á
Sandy. „Þú getur borið mig,” stakk hún
upp á. „Þú ert nógu sterkur til þess, er
þaðekki?"
Sandy blóðroðnaði. Mairi fann bæði
til aðdáunar og öfundar á léttúð frænku
sinnar.
Hún, velti þvi fyrir sér hvað Sandy
myndi gera. Þau gátu sést frá næstum
hverju húsi í þorpinu og hún var viss um
að hann tæki ekki þá áhættu að verða
aðhlátursefni fólksins ef hann sæist gera
þaðsem Cassy stakk uppá.
En i stað þess að neita brosandi, sem
Mairi bjóst við, leit Sandy snöggt og
rannsakandi til húsanna áður en hann
lyfti grannvöxnum líkama Cassyar upp I
bátinn. Mairi duldi undrún sína. Nú,
jæja, hún afsakaði hann fyrir sjálfri sér
og hugsaði að hann hefði ekki viljað
tefja frekar frá veiðunum.
„Hamingjan sanna! Þú ert svei mér
sterkur,” sagði Cassy.
„Ah, þú vegur ekki meira en smá-
fugl,” tautaði Sandy stamandi og sneri
sér undan aðdáunarfullu augnaráði
hennar. Hann ýtti bátnum frá með
annarri árinni. „Upp í með þig, Mairi!”
skipaði hann stuttur i spuna. Hún flýtti
sér um borð og settist hjá Cassy. Sandy
tók báðar árarnar og reri með sterk-
legum og ákveðnum tökum út úr
firðinum. „Nú tekur þú við, Mairi,”
sagði hann. „Stefndu út á miðin."
Eins og vanalegt var. þegar þau reru
saman, gerði hún eins og hann sagði
henni. Hún settist á stafnþóftuna þar
sem hann hafði setið en hann fór aftur i
skut. Það var þegar hann lyfti hlemmn-
um í skutnum til þess að ná I fiskilínuna
sem Cassy æpti. „Það kemur vatn i
gegnum botninn á bátnum!” veinaði
hún.
Sandy sendi henni glott sem átti að
vera traustvekjandi. Mairi sagði róandi:
16 Vikan 35. tbl.