Vikan - 28.08.1980, Síða 8

Sveitalíf
Sigríður Thorlockis flutti rMstafnu-
gestum þétt úr Sélinni hans Jóns
míns eftir Davíð Stofónsson fró
Fagraskógi.
stefna aö því að vinna fullt starf utan
heimilisins.
Yfirleitt gengur það þannig að ef kona
vinnur úti þá þarf hún hreinlega að
vinna tveggja manna verk. Heimilis-
verkin ganga ekki jafnt yfir bæði þótt
þokast hafi í þá áttina.
Við Kristján skiptum heimilis-
störfunum alls ekki jafnt með okkur.
Hins vegar höfum við alltaf rætt alla
hluti áður en ráðist var í þá svo að það
rikir fullt samkomulag á milli okkar um
þessa verkaskiptingu.
— Þú er nýkomin frá alþjódtegri
rádstefnu i Hamborg. Hvað um
réttindabaráttu kvenna i þridja
heiminum svonefnda?
— Jafnrétti á langt I land i þriðja
heiminum, það er að segja þróunar-
löndunum. Til dæmis þarf að aðlaga
trúarbrögð eins og íslamstrúna
nútímanum. Þar er aðstaða kvenna
mjög slæm. I búddatrú hefur konan
betri aðstöðu á heimavígstöðvum þótt
ekki sé í opinberu lífi.
Á ráðstefnunni i Hamborg i mai
fregnaði ég hve jafnréttismál eiga langt i
land í Afríku. Jafnvel i borðhaldi tíðkast
þar viða enn röðin: faðir, synir, móðir og
dætur.
Hægt er að telja mönnum trú um
hvað sem er á meðan þeir eru hvorki
læsir né menntaðir til að gera sér grein
fyrir möguleikum á breytingum. Þess
vegna er mikilvægt að sem mest sé gert
fyrir menntun kvenna þróunarland-
anna. Þó tel ég alrangt að reyna að mata
þær á evrópumenningu, það þarf að fara
öðruvisi í sakirnar.
Ólæsi, hungursneyð og vankunnátta i
heilbrigðismálum hrjá lönd þriðja
heimsins og bitna einkum á börnum og
konum. En þótt við tölum mikið um
þriðja heiminn eða þróunarlöndin og
erfiðleikana þar megum við ekki minnka
fyrir okkur vandamálin heima fyrir.
Okkar vestrænu velferðarþjóðfélög
hýsa sín vandamál sem eru ekki smá i
sniðum þegar kringumstæðureru hafðar
í huga. Uppbygging vestrænna
María flutti ráðstefnugestum íslensk
þjóðlög.
samfélaga og margt miður nauðsynlegt
prjál sem jxtim fylgir breiða yfir þau
vandamál sem að okkur steðja.
Um allan heim leggja konur sig frani
um að taka vandamálin til umræðu og
þær reyna með öllum tiltækum ráðum
að bæta úr bölinu. Þær skoða ekki
vandamálin einvörðungu heldur vilja
takastá viðþau.
— Viltu sepja okkur nánar frá
samtökunum sem hétdu þessa
alþjóðlegu ráðstefnu I Hamborg?
— Samtökin Associated Country
Woman of the World (ACWW) halda
ráðstefnur á þriggja ára fresti og að
þessu sinni fór ráðstefnan fram i
Hamborg I Vestur-Þýskalandi. Sigríður
Thorlacius og ég vorum fulltrúar
Islands.
Þetta eru alþjóðleg samtök sveita-
kvenna í 70 ríkjum og
Kvenfélagasamband islands tilheyrir
samtökunum. Á vegum ACWW er
unnið gifurlegt starf til að bæta aðstöðu
kvenna um allan heim. Margt er gert I
nánu samstarfi við ýmsar stofnanir
Sameinuðu þjóðanna. Einnig eru haldin
alþjóðleg námskeið og ráðstefnur, unnið
hjálparstarf í ýmsum myndum. Ályktun
þingsins í Hamborg sem beint var til
kvennaráðstefnunnar i Kaupmanna-
höfn gefur til kynna stefnu ACWW.
Það gerðist markvert á ráðstefnunni
að í fyrsta skipti var samtökum kvenna
austantjalds veitt innganga í ACWW.
Ekki gerðist þetta átakalaust.
Ég varð þarna áþreifanlega vör við
það hve virkir lýðræðissinnar konur frá
Norðurlöndum eru. Við stóðum saman
um að mæla með aðild pólsku kvenna-
samtakanna við fulltrúa annarra rikja.
Konur frá Ástraliu veltu þessari
spurningu lítið fyrir sér en bandarisku
fulltrúarnir voru andvígir aðild pólsku
kvennasamtakanna.
Samtök pólskra sveitakvenna hafa átt
samstarf meðevrópsku samtökunum frá
1976. Okkur Norðurlandakonum þótti
sem verið væri að loka öllum dyrum ef
ekki væri tekið í útrétta höndina. Þrátt
fyrir allt eru samtökin ACWW ópólitísk.
8 Vikan 35- tbl.