Vikan - 28.08.1980, Blaðsíða 44

Já, KPS hefur nú framlcitt uppþvottavél sem er láp-
værasta uppþvottavélin á markaönum í Norepi, op
sennilef’a víðar. Op leirtauiö er skínanji hreint.
— hinn tryggi heimilisvinur
Hagstætt verð — Greiðsluskilmálar
Biðjið um myndalista.
EINAR FARESTVEIT & CO. HF.
BERGSTADASTRÆTI 10 A
•Sími 16995.
Combinette
buxur og bleia
í einulagi
\ Sónttakar .
u % nætur- m
i\ I ogdag-J
Moltex
Heildsölubirgðir Halldór Jónsson hf
Framhaldssaga
„Ég er ansi hræddur um að hún sé eitt
herbergi — fyrir ofan gömlu lyfja-
búðina.”
„Og ekkert píanó? Enginn Bechstein?
Ég fer kannski frá þér ef þaðer ekki til."
„Ekkert píanó.” sagði faðir minn. „En
minningar um slíkt.”
Skömmu fyrir jól fékk Inga bréf frá
Heinz Muller liðþjálfa sem sagði henni
að koma til Buchenwald. Hann var
óskýr i orðavali en gaf í skyn að hann
gæti kannski komið þvi svo fyrir að hún
fengi að hitta Karl. Hann gat engu lofað
en hann myndi að minnsta kosti reyna
það. Og hann sagði henni að brenna
bréfið.
Mágkona min var kjörkuðog úrræða-
góð kona. Hún þóttist vera göngugarpur
i klossum og með bakpoka og staf og
þannig komst hún að ytri girðingu
fangabúðanna án þess aðgugna. Þaðer
mikill akkur i þvi að vera af verka
mannastétt fyrir konur sem eru sjálf-
stæðar og úrræðagóðar. Inga var á und
an sinni samtið.
Vopnuðu verðirnir stöðvuðu hana að
sjálfsögðu. Hún greindi tvöfalda röð
gaddavírs, háa girðingu, varðturna og
diki, sem umluktu svæðið.
I fjarska sá hún nienn i röndóttum
fötum hreyfa sig hægt á frosinni jörðinni
innan búðanna og höggva i svörðinn
með hökum og skóflum.
SS-vörður kom hlaupandi og ætlaði að
reka hana burt en hún krafðist þess að
fá að hitta Heinz Muller liðþjálfa. sem
væri gamall vinur sinn. Hermaðurinn
gugnaði frammi fyrir ákveðnu fasi
hennar, hringdi á Muller og skipaði Ingu
að halda sig fyrir utan ytri girðinguna
um búðirnar.
Muller kom út úr varðmannahúsinu.
spennti á sig beltið af einkennis-
búningnum og strauk hárið aftur. Hann
brosti og var hjartanlegur i framkomu.
næstum slepjulegur.
Muller sendi forvitinn vörðinn burt
og breiddi út faðminn til að bjóða hana
velkomna. Hún hörfaði.
„Jæja. Svo þú hefur fengið bréfið frá
mér."
„Já,”sagði Inga.
„Hvernig hefur þér liðið, elsku stúlkan
min? Hin virta og mikils metna frú
Weiss.”
„Mér liður prýðilega. Ég er komin til
að hitta Karl. Þú sagðir i bréfinu að þú
'myndirsjá til þess."
Muller leit undan. á mennina sem
strituðu undir beru lofti i isköldum
vetramæðingnum. Inga minnist þess
að það hafi verið lykt af blautum snjó i
loftinu.
„Reglurnar eru orðnar strangari."
sagði hann. „Ég hef ekki beina umsjón
meðföngunum."
„Hvers vegna varstu þá að blekkja
mig?”
Hann átti bágt með að horfast i augu
vð hana. „Mér fannst það greiði við fjöl-
skyldu þina. Gamlir vinir og svo frani-
vegis.”
„Ég vil fá aðsjá Karl."
Muller greip i handlegg hennar. „Ertu
hrædd viðmig?"
„Nei. Ég veit of margt um þig. Og
aðra þina líka. Maður má ekki sýna
ykkur óttavott. Það skildi Rúdi mágur
minn.”
„Hah! Heimski fótboltaspilarinn. Þeir
ná honum og sjá fyrir honum lika.”
„Earðu meðmig til Karls.”
„Komdu. Við skulum tala um þetta i
varðhúsinu. Við erum með gestaher-
bergi þar."
Hann leiddi hana að skála og inn um
hliðardyr. Hún sá þegar i stað að þetta
var ekki „gestaherbergi" heldur einka
herbergi hans — rúm, skrifborð, stólar.
Ijósmyndir á veggnum.
„Þetta erþitt herbergi.” sagði hún.
„Svona, svona. Gestir eru alltaf
velkomnir hingað. Eáðu þérsæti."
lnga gerði það.
„Sígarettu?” spurði Muller. „Kannski
svolitið koníak? Ekkert er of gott fyrir
hina hugrökku hermenn okkar sem gæta
óvina ríkisins. Við stöndum ekki síður i
ströngu hér en þeir gera í viglínunni."
„Ég kom hingað af einni ástæðu. Til
aðhitta manninn minn."
„Kaffi kannski. Ekki gervigunts þó.
Ekta kaffi."
Hún hristi höfuðið.
„Æi, einstefnuhugsun Helmsanna."
Hann lagði höndina á öxl hennar og tók
að strjúka á henni hnakkann."
Hún umbar það andartak en ýtti svo
hendi hans burt. „Hvernig liður
honum?”
„Ekkert of vel. er ég hræddur um.
Hann lenti í klandri i svefnskálanum.
Slagsmálum og svo stal hann mat. Ég er
ekki alveg viss um hvort þaðvar. Hann
var látinn hætta letilífinu á sauma
stofunni og nú er hann kominn í grjót
námuna. Satt að segja voru hann og
vinur hans. júði sem heitir Weinberg.
hengdir upp smátima."
„Guð ntinn góður. Ó. vesalings Karl
minn."
„Já. þetta eru engin veisluhöld þama úti
með haka og skóflu. Verðimir leyfa
ekkert hangs. Þeir vinna þangað til þeir
detta niður, sumir. Og það er nú að
koma vetur..."
Inga stóð á fætur. öskureið en hafði
samt hemil á sér. ,.Þú laugst að mér.
Hvílíkur vinur föður mins! Þú kallaðir
mig hingað á fölskum forsendum. Ég fæ
ekki að hitta hann. Og svo frétti ég að
það sé verið að þræla honum út. Ég hef
heyrt sögur um það sem gengur á hér."
„Þvæla. Þeir sem vinna skrimta. Þeir
sem vinna ekki lenda i klandri."
læknafund. Hann sagði að sér
væri saman en ég vissi betur."
„Við bætum þeim það þegar þessu er
lokið.”
„Já, já. auðvitað gerum við það. Og
við megum ekki einblína á ógæfu okkar.
Það eru hundruð þúsunda sem verr eru
stödd. Við höfum þó að minnsta
kosti vinnu og nóg að borða og stað að
búa á."
Þau fóru úr kaffihúsinu og héldust i
hendur eins og ungir elskendur.
„Jósef," sagði móðir min. „Ég hef
aldrei elskað þig meira en nú."
„Eða ég þig. Góður Guð, ég lit á þig
en sé Önnu."
„En þú mátt ekki gráta meira." Hún
tók þéttingsfast í handlegg hans. „Nú
verðurðu að fara með mig i glæsilegu
íbúðina."
44 Vikan 35. tbl.