Vikan - 24.06.1982, Blaðsíða 31

The Fun Boy Three
Plakatskýring
Hljómsveitin The Fun
Boy Three vakti eftirtekt
manna meö laginu The
Lunatics Have Taken Over
The Aslylum. Lagiö er takt-
þrungið og djúpar raddir
kyrja viðlag viö fremur
nöturlegan textann.
Tríóið klofnaði út úr hinni
virtu og vinsælu hljómsveit
The Specials sem hætti
störfum síðastliðið haust,
þá á hátindi frægðar
sinnar. Lagið þeirra, Ghost
Town, naut óhemju hrifn-
ingar í fyrra og varð eins
konar einkennissöngur
óróasamrar breskrar æsku
á heitu simiri. The Specials
sungu þar um vesöldina í
breskum borgum þar sem
allt er að koðna niður efna-
hagslega og félagslega, en
fjallar þó um heimaborg
þeirra, Coventry. Fæstir
vissu að þetta var svana-
söngur hljómsveitarinnar.
Því komu fréttirnar um
endalokin eins og reiðar-
slag. Þegar málin tóku að
skýrast kom í ljós að
brestur hafði verið kominn
í samstarfið fyrir löngu.
Þegar í janúar 1981 knúðu
þeir Neville Staples, Terry
Hall og Lynval Golding
fram leyfi frá upptökum,
æfingum og tónleika-
ferðum The Specials til
þess að þeir þrír gætu gert
prufu-plötur. Þar á meðal
var lag Lynvals, Why, sem
seinna var á bakhliðinni á
Ghost Town.
The Specials var sjö
manna sveit og tónlistin
sem þeir fluttu var ska,
svipað og Madness. Þeir
höfðu mörg hljóðfæri, þar á
meðal blásturshljóðfæri.
The Fun Boy Three eru
aðeins þrír og tónhst þeirra
er mun hrárri. Hún byggist
aðallega á þungum takti og
röddum og svipar til tón-
listar Afríku-þjóðflokka.
En þeir slá einnig á aðra og
léttari strengi og eru fjöl-
hæfir mjög.
Nýverið kom á markað
fyrsta breiðskífa þeirra
félaganna. Þar er stúlkna-
söngtríóið Bananarama i
stóru aukahlutverki. Meðal
laga sem þær aðstoða
strákana við og taka undir í
er nýstárleg útsetning á
lagi frá fjórða áratugnum,
It Ain’t What You Do, It’s
The Way That You Do It.
Þetta lag komst hátt á lista
í Bretlandi og fylgdi
vinsældum The Luna-
tics.. . . vel eftir þótt um
gjörólíkt lag væri að ræða.
Piltarnir launa stúlkunum
greiöann með því að raula
með þeim á nýju tveggja
laga plötunni þeirra, He
Was Really Saying Some-
thing. Stelpurnar, Sarah,
Keren og Siobhan, eru ekki
ósvipaðar strákunum í
útliti og klæðaburði. Sjálf-
sagt skiptir ekki minna
máli að þau hafa sama
smekk fyrir tónlist. Þau
leggja þó áherslu á að um
samstarf en ekki samruna
sé að ræða.
Eins og The Specials
hafa The Fun Boy Three
boðað frið, von og
umburðarlyndi með tónlist
sinni. Sjálfir eru þeir
lifandi dæmi um árangurs-
ríkt samstarf hvítra og
svartra og þeir hafa ávallt
veriö mjög andvígir of-
beldi, kynþáttamisrétti og
kúgun. Lynval (annar
svertingjanna) fór þó ekki
varhluta af hatri og mann-
vonsku þegar ráðist var á
hann í vetur á skemmtistað
og honum misþyrmt mjög
illa af hatursfullum
ofbeldissegg.
Skoðun strákanna í The
Fún Boy Three er sú að tón-
listarmenn eigi að þreifa
sig áfram og reyna sífellt
eitthvað nýtt. Því sé eins
víst að næsta plata félag-
anna verði gjörólík þeirri
fyrstu. Það væru ill örlög ef
eins færi fyrir breskri tón-
list og bandarískri þar sem
stöðnunin virðist algjör
vegna þess að enginn þorir
að gera öðruvísi en hinir.
Hins vegar vilja þeir meina
að breskir tónlistarmenn
séu með þeim frjóustu og
hugmyndaríkustu í heimin-
um og má það sennilega til
sanns vegar færa. I það
minnsta hvað áhrærir The
Fun Boy Three og
Bananarama. iW
25. tbl. Vikan 31