Vikan - 19.05.1983, Side 36

Susan Bart sat á verönd- íallegur en húu og aðrir henni yrði kenní um dauða
inni og hugsaði ráð sitt. vissu fullvel að hann var Lyndons. Enginn myndi
Veðrið hafði ekkert skánað. enginn fyrirmyndareigin- tala máli hennar og litlar
Samkvaemið hafði endað maður og ruddaskapurinn likur voru á að nokkur vissi
öðruvísi en nokkur átti von sem hann sýndi henni, og ineira en hún, nema
á og nú lá Lyndon á borð- raunar öllum öðrum, var morðinginn, ef þetta var þá
stoíugólíinu. Ekkert fengi svo inikill að aðrar hvatir morð. Skyndilega fannst
vakið haim úr þessu. Þetta en hrifning hlutu aö liggja Susan að hún væri ekki
var fyrsta meiri háttar að baki er hún giftist lengur ein í húsinu.
samkvæmið sem þau héldu honum. Þaö sem enginn Gegnum óveðursgnýinn
og hún hafði veriö hrædd vissi og enginn fengi að vita fannst henni hún heyra
um að eitthvað færi úr þessu var að þau höfðu annars konar hljóð. Hún
úrskeiðis. En að ÞETTA gert með sér samkomulag. var hrædd. Húsið var stórt,
gerðist, það hafði hana Hann ætlaði að gera hana allt teppalagt í hólf og gólf,
aldrei grunað. að stjörnu en í staðinn átti og á teppinu í borðstofunni
Samkvæmið hafði ekki hún aö sætta sig við kald- lá Lyndon. Hún vissi ekki
verið fjölmennt og hún hæðni hans og ruddaskap hvort óttinn sem hún fann
hafði sannfært Lyndon um sem hann virtist ekki geta fyrir var ótti um að líkið
að þau þyrftu ekkert á stillt sig um að láta eftir fyndist og henni yrði keunt
þjónustuliðinu að halda sér. Hún vissi ekki hvers um eða ótti við morðingja
eftir aö undirbúningnum vegna hann var svona sem ef til vill hefði ekki að
væri lokið. Allt var tilbúið, hæöinn og andstyggilegur fullu lokið verki sínu. Hún
einfalt en glæsilegt, og hún en hún vissi vel að haim vissi í raun og veru lítiö um
hafði sannast sagna ekki þarfnaðist manneskju sem Lyndon og umsvif hans.
vanist því aö hafa þjóna og treysti sér til að lynda við Hann var ekki einn af þeim
þjónustustúlkur á þönum hann dag og nótt og víkja inönnum sem tóku tillit til
allt í kringum sig og vissi ekki frá honum og hún var tilfinninga annarra, síst af
ekki hvort hún mundi þessi manneskja. Stmidum öllu forvitni.
nokkurn tíma sætta sig við datt henni í hug að hann Þrumuveðrið var aö
þaö. væri hræddur um líf sitt, brevtast í úrhelli og henni
Hún haföi að vísu haft stundum að hann væri bara leið betur. Það var eitthvað
nógu marga til aö snúast í svona óskaplega einmana. svo hressandi við vatns-
kringum sig meðan hún var Hún hafði ekki gert sér veður og hún ákvað að
fyrirsæta í New York en þá neinar gyllivonir um aö reyna aðhugsa skýrt.
gat hún alltaf farið heim í hann myndi mildast með Hún hafði verið svo
íbúðina sína og fengiö að árunum en vonað það hálft önnum kafin við að sinna
vera í friði. En nú sá hún í hvoru. Og hún var reiðu- gestunum og reyna að
eftir því að hafa sent búin aö leggja á sig hvaö geðjast þeim að hún hafði
þjónustufólkið heim. Hvað sem var gegn því að lifa í eiginlega ekki tekið eftir
hafði gerst? Hver hafði vellvstingum við fjárhags- því er Lyndon féll á gólfið.
gert þetta? Eða var þetta legt öryggi og fyrst og Hann var heldur ekki sá
bara óhapp? Veðurhljóöin fremst með manni sem eini sem lá í gólfinu er líða
gerðu illt verra ef eitthvað sveifst einskis tii aö koma tók á samkvæmið. En hann
var. Hún var yfirleitt ekki henni á tindinn. Og nú lá var sá eini sem ekki stóð
hrædd við þrumuveður en maðurinn, sem hún hafði upp aftur og hún vissi ekki
þessa nótt hefði hún kosið bundið vonir sínar við, hvort hún var sú eina sem
stillta og blíða Kyrrahafs- dauður í borðstofunni. Hún hafði veitt því eftirtekt.
sælu. Hún hafði verið ein- var erfingi mikilla auðæfa, Henni sýndist þetta fólk
mana hér á vesturströnd- það vissi hún mæta vel, en taka mest eftir sjálfu sér og
inni og hún fann vel fyrir það sem hana vantaði var lítinn áhuga hafa á öðrum,
því að hér var hún litin krafturinn og óbilgirnin lífs eða liðnum. En Lyndon
hornauga. Það voru mikil sem Lyndon bjó yfir og var var kaldur og hún útilokaöi
viðbrigði frá því í New reiðubúinn að nýta henni í ekki þann möguleika að
York þar sem allir höfðu hag. Hann yrði henni að fleiri hefðu veitt því
borið hana á höndum sér. litlu liði í þessu ástandi. athygli í hita leiksins.
Og hún vissi vel að fólkið Hvaö átti hún að gera Henni datt varla í hug að
hér hvískraði og pískraði næst? Hún vissi í raun og hann hefði dáið af eðli-
og taldi að hún hefði gifst veru ekkert hvaö hafði legum orsökum þó það væri
honum eingöngu til fjár. gerst en hún skynjaði ekki útilokaö. Of margt
Víst var hann glæsilegur og hættuna — hættuna á að benti til þess að hann