Vikan - 26.07.1984, Blaðsíða 16

Af hverju fær hann Albert
sér ekki apa?
Texti: Borghildur Anna
Með lögum skal land
byggja stendur einhvers
staðar skrifað og með það
í huga setjum við íslend-
ingar okkur hinar ýmsu
reglur — enda viljum við
allir byggja sem allra oft-
ast. Sem þjóð höldum við
ýmsum sérkennum — höf-
um jafnvel stundum sjálf-
stæða skoðun á hinu og
þessu og látum ekki mis-
vitra ráðgjafa og sérfræð-
inga hafa áhrif á innstu
sannfæringu.
Til þess að verða ekki
drykkjusýkinni að bráð
drekkum við til dæmis
bara bjór sem blandaður
er með spíra og vorkenn-
um þessum útlensku
greyjum sem lepja gutliö
spíralaust — enda hefur
okkur tekist að reikna út
að einmitt þannig verði
hinir ræflar og rónar. Og
meðan íbúar erlendra
stórborga geta varla
þverfótað fyrir hundum
eru þeir bannaðir í borg
og stærri bæjum hérna á
Fróni. Þeir brotlegu eru
umsvifalaust sektaðir og
þessi slefandi gæludýr
þeirra jafnvel aflífuð.
Enda er umhverfið okkar
með eindæmum hreint og
loftið tært.
En það eru alltaf ein-
hverjir sem hafa farið of
oft út fyrir landsteinana
og smitast af óheilbrigð-
um útlenskum skoðunum.
Fjármálaráðherrann okk-
ar, hann Albert, hefði
16 Vlkan 30. tbl.
betur haldið sig við Val
hérna um árið í stað þess
að flækjast um allan heim
með tuðruna á undan sér.
Núna síðast vildi hann
engum sönsum taka þeg-
ar yfirvöld buðust til að
losa hann við aldraða
hundtík og hótaði að flytja
til Frakklands aftur. Þar
veit hann að bæði hundar
og fjármálaráðherrar eru
ekki á lista yfir náttúru-
fyrirbrigði sem ber að
fjarlægja. Málið vakti aö
sjálfsögðu miklar deilur,
enda engin trygging fyrir
því að Albert flytti fjár-
lagagatiö og ríkiskassann
með sér úr landi. I fjöl-
miðlum var fjármálaráð-
herrann stórorður og
sljákkaði lítt í honum þótt
Sakadómur Reykjavíkur
dæmdi hann í sekt eða aö
sæta varðhaldi ella. I einu
dagblaðanna þann 26. júní
sagði hann að honum
fyndist fáránlegt að mega
ekki halda hund í fjölbýl-
ishúsi — bara fíl. Okkur
finnast satt aö segja held-
ur slæm skipti ef Albert er
alvara með að fórna Lúsí
fyrir fíl — þótt fíllinn að
vísu gelti ekki er aldrei
að vita nema raninn til
dæmis fari að flækjast
fyrir fótum manna.
Kannski dugar ekkert
minna en fíll í fjárlaga-
gatið?
Við á Vikunni tökum
okkur þetta mál mjög
nærri og erum öll af vilja
gerð að finna viðunandi
lausn fyrir alla aðila. Á
meðfylgjandi mynd eru
einmitt ágætis gæludýr
fyrir Albert sem allir
málsaðilar ættu að okkar
dómi að geta sætt sig við.
Þetta er Japanapinn sem
kann með eindæmum vel
við sig í snjó og heitum
uppsprettum. Hann er
fjörugur félagi og hefur
óneitanlega talsvert meiri
þróunarmöguleika en
hundurinn. Fæstir vinnu-
félagar Alberts á þingi
myndu til dæmis sam-
þykkja að vera komnir af
eintómum hundum en ef
minnst er á apa snýst
dæmið snarlega við. Hér
eru aðeins fáir kostir ap-
ans upptaldir en við get-
um ekki annað en spurt:
Af hverju fær hann Albert
sér ekki bara apa?