Vikan - 26.07.1984, Blaðsíða 60

Candy Roxx
á íslandi
Það er ekki oft sem erlendar,
hvað þá frægar, hljómsveitir
heimsækja okkur íslendinga. Oft
hefur raunin orðið sú að bullandi
tap varð á fyrirtækinu og því hefur
ísland ekki neinn gósenlands-
stimpil á sér fyrir hina og þessa
listamenn i alþýðuarmi tónlistar.
Þetta kom berlega í ljós nú fyrr í
sumar þegar Listahátíðarnefnd
gafst upp á að reyna að fá erlenda
poppskemmtikrafta hingað.
Ástæðuna kváðu forsvarsmenn
hennar vera þá að þetta væri
einfaldlega allt of dýrt. Þegar
listamenn á borð við Paul Young,
Duran Duran og fleiri ákveða að
spila einhvers staðar er fyrir
löngu vitað að troðfullt hús
verður, sjónvarpsrétturinn seldur
og alls kyns aukabrask fylgir.
Svona nokkuð fyrirfinnst ekki hér
á skerinu, í mesta lagi mæta 3—
4000 manns, sjónvarpið (hvaða
sjónvarp?) sýnir oftast lítinn
áhuga og allt annað er í þessum
dúr, sem sagt dauft.
Því er það nokkuð athyglisvert
þegar Ámundi Ámundason tekur
sig til og flytur hingað sænsku
glamrokksveitina Candy Roxx.
Ekki veit ég um fjármálahlið
þessara mála en víst er að þau eru
allforvitnileg, ekki síst fyrir þær
sakir að Candy Roxx hefur hingað
til verið allsendis óþekkt hérna.
Verður því, svona í fljótu bragði,
að skoða þetta fyrirtæki sem all-
djarfa tilraun til að flytja inn
hljómsveit, eða þá að þetta er allt
saman gert af hugsjón, það er að
kynna fyrir okkur sænskt leður-
rokk.
Blaðasnápur Vikunnar átti kost
á því að eiga spjall við einn
meðlima umræddrar sveitar og
þáði það náttúrlega af innbyggðri
forvitni snápa, en þeim er yfirleitt
borgað fyrir að vera það. Sá kallar
sig Sebastian (ekkert annað) og er
hljómborðsleikari grúppunnar.
Hann átti hér leið um fyrir
nokkrum vikum til að kanna
aðstæður.
„Ég byrjaöi í þessum bransa
árið 1977 og gerðist þá meðlimur
pönksveitarinnar Bitch Boxs. Það
var ágætt um tíma en svo óx ég nú
upp úr því og langaði þá að gera
eitthvað meira en að vera pönk-
ari. Þá fór ég aö hlusta á eitthvað
annað en pönk, til dæmis Sex
Gang Children (gamla útgáfan af
Culture Club), Dead or Alive og
margt fleira. Loks hætti ég í
hljómsveitinni, sem ég var í þá,
ætíi það hafi ekki verið um ’81, og ’82
varð Candy Roxx til. Síðan höfum
viö gert fjórar smáskífur og erum að
fara aö hljóðrita eina stóra núna.”
Þetta er stutt ágrip af ævisögu
Sebastians til þessa. En hvaðan úr
þjóðfélagsskalanum ætli þessir
gaurarkomi?
„Við erum nú allir úr millistétt,
nema einn. Pabbi hans er
sautjándi ríkasti maður Sví-
þjóðar, á fyrirtæki sem hefur lagt
malbik á hálfa Svíþjóð og svoleiðis
nokk.”
Þetta kemur Candy Roxx
reyndar ekkert við og þess vegna
höldum við bara áfram að tala um
eitthvað sem kemur því við.
Hveraig hefur Candy Roxx
gengið?
„Við erum allir vel þekktir
heima. Við byrjuðum á því að
gera fyrstu smáskífuna okkar hjá
gömlum vini mínum en þaö fyrir-
tæki var ekki nógu stórt þannig að
við fluttum okkur yfir á annað
merki sem var miklu stærra. Þar
fengum við alvöru pródúsenta, til
dæmis pródúseraði Mick Tucker,
sem var einu sinni í Sweet, tvo
síðustu singlana hjá okkur. Við
erum núna orðnir atvinnumenn í
þessu, þetta er vinnan mín og ég
tek hana alvarlega.”
Þetta sýnir nú ágætlega hvernig
þeim hefur gengið, en til að fá upp-
hafið aðeins betur á hreint spurði
ég:
Hveraig er að byrja með hljóm-
sveit í Svíþjóð?
„Það er alveg hrikalega erfitt. 1
Svíþjóð eru um það bil tuttugu
útgáfufyrirtæki og þau gera um
þaö bil einn einasta samning við
nýja listamenn á ári hverju. Þaö
eru örugglega fimmtíu þúsund
hljómsveitir í Svíþjóð.
Þú verður að koma með akkúrat
það sem þeir eru að hugsa um.
Þeir líta til Englands og síðan
verðum við að gera eins og okkur
er sagt. Reyndar er ekki allt sem
þeir vilja breskt, til dæmis er
glamrokkið okkar flutt til
60 Vikan 30. tbl.