Vikan - 25.04.1985, Blaðsíða 43

Þær gerðu henni það
opinberlega ljóst á tilgerðarleg-
an, smásmugulegan hátt að
þær fyrirlitu hana. ,,Hvað er
að? Hvað hef ég gert?” spurði
Kata Heiðnu sem var áhyggju-
full á svipinn.
,,Ó, þær halda að þú hafir
farið alla leið með Francois.
Skiptu þér ekkert af þessum
öfundsjúku fábjánum,” svar-
aði hún.
,,En það er ekki satt, ” sagði
Kata en velti um leið fyrir sér
hvort svo væri. Stelpurnar í
skólanum voru harðar á því.
Kata var gáttuð á hræsninni
sem fordæmdi í orði vissar at-
hafnir sem voru iðkaðar eða
voru tilefni öfundar í laumi.
Hún hafði óhlýðnast ellefta
boðorðinu: Þú skalt ekki láta
komast upp um þig. Og þar að
auki var verið að refsa henni
fyrir titilinn ungfrú Gstaad.
-æsta sunnudag
beið Júdý eftir Kötu fyrir utan
Chesa. Hún var með handlegg-
ina krosslagða yfir brjóstinu og
hendurnar grafnar í handar-
krikana, stappandi í snjónum
til þess að halda á sér hita.
,,Heyrðu, Kata, þessi aumingi
sem þú ert með hefur sagt öll-
um að hann hafi sofið hjá ung-
frú Gstaad. Barþjónninn á
Imperial sagði Nick það og
hann kom beint til mín. Okkur
fannst að þú ættir að vita af
því.”
,,Ég trúi því ekki,” svaraði
Kata og áttaði sig loks á hvern-
ig skólinn hafði komist að
þessu. Hún hentist inn á gisti-
húsið til þess að hitta Francois
en hann neitaði liðugt að hafa
sagt nokkrum manni frá. Kata
trúði honum af því að hún
vildi það. Henni fannst hún
vera rúin öllum krafti, yfirgefin
og særð. Hún ríghélt í Francois,
lét hann klæða sig algjörlega
úr, þrýsti sér skjálfandi upp að
honum undir teppinu á meðan
hann strauk henni allri, þegar
hann þrýsti hendinni undir
þjóhnappana á henni, þegar
hann þreifaði milli fóta henn-
ar. . . Hún fann svolítið til
þegar hann færði fingurinn
fram og aftur inni í henni. En
Kata sýndi engin viðbrögð —
hún vissi ekki til hvers var ætl-
ast af henni en fyrst hún
hafði þegar mátt þola skömm-
ina gat hún alveg eins gert það.
Hún fann stinnan og hlýjan
þunga Francois ofan á magan-
um á sér, eitt andartak fann
hún til kvíðablandinnar eftir-
væntingar, síðan stundi hún af
sársauka. Brátt hreyfðust þau
mjúklega í takt eins og í dansi
og hún fór að finna fyrir dálít-
illi hlýju og æsingi. En áður en
það varð að nokkru í líkingu
við fullnægingu stífnaði
Francois og stundi, og síðan
fann hún volga vætu þegar lim-
,,Jæja, þá er það hárið á
þér,” sagði Heiðna og kúrði sig
undir teppinu í tunglskininu.
,,Toppurinn er of síður, eins og
á Neanderdals-kerlingu. . . ég
ætla að stytta hann svolítið með
naglaskærunum mínum og búa
til fallegan V-sveig. Ef þú
kannt ekki við það geturðu
greitt hárið fram yfir það en ef
þú kannt við það geturðu látið
gera þetta varanlegt með hár-
eyðingu.” Hún stökk upp af
rúminu og teygði sig í litlu
fjólubláu rakvélina hennar
Kötu sem hún notaði til þess að
raka sig undir höndunum.
Þetta var mælt af svo miklu
öryggi að Maxín gat ekki annað
urinn lyppaðist saman. Hann
virtist ánægður með sjálfan sig
en Kata hafði orðið fyrir von-
brigðum og var undarlega óör-
ugg og ráðþrota. Ef til vill var
eitthvað að henni? Kannski var
hún kynköld?
Í>
^_j^^að hvarflaði ekki að
henni að Francois væri um að
kenna. Hún áleit sem svo að
strákar kynnu þessa hluti. Ef til
vill þurfti hún bara meiri
æfingu. Hún bjóst við að koma
til þegar fram liðu stundir.
,,Það þarf að draga tvær úr,
það verður sett króna á þessar
tvær dökku að framan og ég
þarf að vera með spöng á nótt-
unni um tíma,” tilkynnti
Maxín þetta sama kvöld uppi í
rúmi. „Hann hringdi strax í
pabba og pabbi sagði honum
að vinda sér í þetta. Ekki nærri
því eins dýrt og ég hélt, ódýrara
en einn kjóll.”
en leyft henni að raka af sér
toppinn við skímuna frá vasa-
ljósi. Heiðna var dálítið
áhyggjufull þegar verkinu var
lokið; Maxín var herfileg
ásýndum og leit út eins og hún
væri að fara í heilaskurðaðgerð.
, ,Ef þú plokkaðir á þér auga-
brúnirnar?” stakk Kata upp á
og Heiðna réðst til atlögu við
augabrúnabrúskana á Maxín.
Því miður plokkaði hún of
mikið vinstra megin og reyndi
síðan að jafna það með því að
reyta meira hægra megin en
tók of mikið og sneri sér því
aftur að vinstri augabrúninni í
því skyni að skerða hana enn
frekar. Að lokum sat Maxín eft-
ir með tvö örmjó lárétt spurn-
ingarmerki fyrir neðan stallað-
an toppinn.
Maxín leit í spegilinn og
brast í grát.
aginn eftir skipaði
ráðskonan Maxín að fara tafar-
laust á hárgreiðslustofu
og seinna um daginn komv
Maxín aftur ljómandi af gleði.
Toppurinn hafði verið
klipptur almennilega og
hárgreiðslumeistarinn hafði
fengið Maxín til þess að leyfa'
sér að klippa hárið samkvæmt
nýjustu tískuog lita það.
Flétturnar voru horfnar og í
þeirra stað kominn þykkur, ljós,
gljáandi makki.
,,Þá er það þyngdin,” sagði
Júdý ákveðin næsta sunnudag.
Tíu kíló. Ekki fleiri kökur. Þú
ert alltaf að klifa á því að mat-
urinn í skólanum sé vondur svo
það ætti ekki að vera erfitt. Þú
getur keypt sjö harðsoðin egg á
viku og borðað eitt í herberg-
inu þínu um hádegið, ekkert I
tetímanum og eins lítið og
mögulegt erí kvöldmatinn. Og
smám saman hverfa fótboltarn-
ir.”
'X> gerðu það ekki en
afgangurinn af Maxín skrapp
saman um eitt kíló á viku.
Hinar stelpurnar I skólanum
horfðu heillaðar á hvernig hún
gjörbreyttist. Nokkrar reyndu
að fara að dæmi hennar en þær
höfðu ekki sama sjálfsagann og
þrautseigjuna og hún þegar
þær stóðu frammi fyrir nýbök-
uðu volgu brauði með jarðar-
berjasultu í morgunmat eða
rjómakökum með sjóðheitu
súkkulaði I kaffihléinu um
fimmleytið.
Þegar Maxín notaði ekki
lengur stærð 42 heldur 40 og
stefndi I 38 athugaðijúdý hana
gaumgæfilega eins og hún væri
hross á uppboði og kinkaði
ánægð kolli. Síðan steig hún
eitt skref aftur á bak og sagði:
,,Nefið.”
Maxín hafði áhyggjur af því
að fólki þætti hún hégómleg,
að það tæki eftir því, að
mamma hennar myndi verða
því mótfallin, að það væru
helgispjöll að breyta nefinu
sem guð hafði geflð henni.
,,Guð ætlaðist ekki heldur
til að þú notaðir brjóstahald-
ara,” sagðijúdý. „Þaðerundir
þér komið að hjálpa guði svo-
lítið ef þú vilt líta eins vel út og
hægt er.”
17. tbl. Vikan 43