Vikan - 05.02.1987, Síða 45

Umsjórt:
Hólmfríður
Benediktsdóttir
væri eiginlega að. Ég sýndi
honum kóngulóna á hnénu
á mér og hann tók hana.
Ég spurði hvernig hann
þyrði þetta, ég var algjör
hræðslupúki.“
- Hvað um framtíðina,
hugsarðu bara um það sem
er að ske í dag eða eitthvað
fram í tímann?
„Já, stundum. Til dæmis
ætla ég aldrei að reykja og
aldrei að drekka áfengi og
aldrei að gifta mig því það
gæti verið einhver maður
sem er góður fyrst en svo
þegar liðnir eru nokkrir
mánuðir eða ár verður hann
kannski vondur og særir
mig. Þá vil ég kannski skilja
en hann samþykkir það
ekki. En það er auðvitað
ekki alltaf svona.“
- En þegar þú verður
unglingur?
„Ég ætla ekki að mála
mig, að minnsta kosti ekki
þegar ég fer í skólann. Ég
held að það sé ekkert spenn-
andi að vera að flakka í
bænum á kvöldin eins og
unglingar gera. Fullorðnir
fá að gera allt sem þeir vilja
en þeir þurfa líka að vinna
fyrir matnum og kaupa föt
og svoleiðis. Þegar foreldrar
koma heim úr vinnunni eru
þeir þreyttir og maður á að
leyfa þeim að hvíla sig því
ef þeir eru of þreyttir þegar
þeir fara að sofa vakna þeir
ekki við vekjaraklukkuna
eða nenna því ekki.“
- Ertu þá dugleg að
hjálpa til og taka til í her-
berginu þínu?
„Ekki oft,“ segir Lísa og
hlær. „Stundum nenni ég
ekki að vera í því að laga
til og geri eitthvað skemmti-
legra.“
- Hvað með að verða
gamall?
„Ég held að það sé ekkert
gaman að verða gamall.
Gamla fólkið er oft lasburða
og einmana og finnst gaman
að fá barnabörnin i heim-
sókn. Amma mín á heirna á
bak við skólann minn. Ég
fer stundum til hennar í há-
deginu.“
Alfar ogpúkar
- Ef kæmi til þín álfur í
alvöru og gæfi þér eina ósk,
hvers myndirðu óska þér?
„Umm, ég myndi óska
mér að ég gæti borgað allar
skuldirnar hennar mömmu.
Samt erum við ekkert fátæk.
Og ef ég fengi fleiri óskir
þá óskaði ég að ég fengi
ofsa flottan bíl handa
mömmu, bíl sem hún mætti
velja sjálf, og ferðalag fyrir
fjölskylduna allt í kringum
landið og í kringum hnött-
inn. Við myndum stoppa í
hverju landi, Rússlandi,
Ameríku, Filippseyjum,
Svíþjóð og öllum löndum í
heiminum. Svo myndi ég
óska mér að við gætum öll
keyptfyrirtíumilljónir. Og
ef ég ætti eina ósk í viðbót
myndi ég vilja gera upp og
laga alla Reykjavík, göturn-
aroghúsin.“
- Trúirþúaðálfarséutil
í raun og veru?
„Kannski ekki í alvör-
unni, ég trúi því ekki, en það
er gaman að ímynda sér að
þeir séu til. Ég yrði hissa ef
ég sæi álf. Ef það væri álfur
sem gæti breytt sér í kóngu-
ló eða leðurblöku myndi ég
kannski verða hrædd. En ég
held að álfarnir séu góðir.“
- Ertu hrædd við fleiri dýr
en kóngulær?
„Við járnsmiði, ég skil
ekki af hverju því þeir eru
svo pínulitlir en þegar ég sé
þá úti á götu get ég hoppað
upp í loftið, en ég öskra
kannski ekki eins og naut.
Ég er auðvitað hrædd við
leðurblökur en þær eru ekki
á íslandi. Mér finnst svolítið
skrítið að það eru mörg
skrímsli í útlöndum sem lifa
ekki á íslandi. Það er af því
að það er svo kalt hérna.
Maður á ekki að segja: „ O,
ég hata vindinn og það er
svo ógeðslega kalt hérna.“
Maður á bara að þakka fyr-
ir að hafa ekki ógeðsleg dýr,
púka og skrímsli hérna.“
Með þessum orðun ljúk-
um við viðtalinu og þökkum
Lísu fyrir. Teikningin, sem
fylgir, er eftir Lísu.
6. TBL VIKAN 45