Vikan - 05.02.1987, Side 52

Sakamálasaga eftir Peter Godfrey
Tímaskekkja
Þeir fóru inn á
skrifstofuna,
brostið vinstra
auga Henshaw
yfirhjúkr-
unarkonu
blasti við þeim.
Utúr hinu aug-
anu stóð heklu-
nál úr járni.
Fallbyssan á Signal Hill þrumaði hádegis-
skotinu yfir borgina. Hljóðbylgjurnar ýfðu
kyrrt loftið og dóu síðan út. Litla klukkan á
borðinu sló og í matsalnum byrjaði gamla
borgundarhólmsklukkan að ræskja sig áður
en hún hóstaði frá sér sínum tólf slögum.
Fröken Brett hristi höfuðið sár. Þetta var
allt saman tóm vitleysa, klukkan var auðvitað
hálfþrjú. Hún yrði að setja allar klukkurnar.
Hún dæsti og stóð upp.
Mínúturnar liðu. Frú Fenwick dró glugga-
tjöldin örlitið frá og horfði á glæsilega skóna
sem stóðu í gluggakistunni. Hún rétti höndina
að þeim og snerti þá. Hún stirðnaði í þessari
stellingu og þannig stóð hún með útrétta hönd
meðan augu hennar drukku í sig lögun og
áferð leðursins. Aðdáun gagntók huga hennar
og smám saman féll hún í sælukennt mók.
Svona stóð hún langalengi.
A efri hæðinni horfði gamla frú Calloran á
blett á veggnum og hjalaði eins og korna-
barn. Hún hafði horft á þennan blett og hjalað
allan tímann sem Villiers hjúkrunarkona var
að mata hana, þvo henni og klæða. I dag var
hún mun verri en venjulega. Hjúkrunarkonan
taldi að eitthvað hefði komið henni úr jafn-
vægi en að sjálfsögðu var tilgangslaust að
spyrja. Hún skildi frú Calloran eftir hjalandi
við vegginn og sótti hina sjúklingana og fór
með þá til hádegisverðar.
Fröken Kemp lá marflöt á maganum úti í
garði og gægðist í gegnum rósarunna. Þegar
Villiers hjúkrunarkona nálgaðist stökk hún á
fætur og setti fingur á varir sér og hvíslaði:
„Uss.“ Að því búnu hélt hún áfram í venjuleg-
um samræðutón: „Ég var að skyggnast um
eftir hávöxnum manni með ljóst yfirskegg.
Ég held þér hafið ekki hitt hann. Hann er
maðurinn minn. Frumskógardrottningin
rændi honum en ég skaut hana með ör í
morgun. Nú er hann bara horfinn aftur og
ég verð að finna hann því annars kæra borgar-
yfirvöld hann fyrir gölluðu skolpleiðsluna sem
hann lagði."
„Já, já,“ sagði Villiers róandi, „hafið þér
leitað í matsalnum? Hann gæti hafa farið í
hádegismat. Allar hinar eru farnar í hádegis-
mat.“
Fröken Kemp fór án nokkurra mótmæla.
Frú Perry var að horfa inn um gluggann á
skrifstofu Henshaw yfirhjúkrunarkonu. Þegar
hún sneri sér við og leit á Villiers voru augu
hennar full af tárum.
„Það eru allir á móti mér.“
„Svona, svona,“ sagði Villiers. „Það er eng-
inn að ógna yður. Við erum öll vinir yðar.
Fáið yður nú að borða og þá líður yður bet-
ur á eftir.“
„Þér eruð ekki að segja satt,“ sagði frú
Perry. „Þetta er ekki réttlátt, þér ljúgið að
mér, jafnvel Henshaw yfirhjúkrunarkona lýg-
ur að mér.“
„Hvað eigið þér við?“ sagði Villiers sposk.
„Hverju skrökvaði hún?“
„Yfirhjúkrunarkonan sagðist ekki hafa séð
nálina sem ég týndi og hafði leitað að um al!t.“
„Nú, jæja...“
„Sjáið bara,“ sagði frú Perry og benti inn
um gluggann, „það var þá hún sem var með
nálina allan tímann.“
Villiers hjúkrunarkona leit inn um
gluggann. Hún fann hvernig hún fölnaði upp
áður en hún náði tökum á sér og róaði frú
Perry og ýtti henni mjúklega inn í matsalinn.
Hún kom öllum sjúklingunum i sætin og lét
þá byrja að borða. Að því búnu fór hún í
símann og hringdi í flýti. Sekúndurnar, sem
liðu frá því að hún hringdi og þangað til svar-
að var hinum megin, voru eins og heil eilífð.
Kunnugleg rödd barst gegnum heyrnartólið.
„Guði sé lof, læknir,“ sagði hún. „Þetta er
Villiers hjúkrunarkona. Getið þér komið eins
og skot. Henshaw yfirhjúkrunarkona er látin.
Hún var myrt. Já, læknir, myrt. Nei, það get-
ur ekki verið um neitt annað að ræða. Getið
þér komið eins og skot?“
Hún lagði á, það var ekki bara til að ljúka
samtalinu heldur líka til að róa hana sjálfa.
Húsið var ofarlega í hliðum Oranjezicht og
í kringum það var stór garður og veggur. Það
hét Griðastaður.
Lögreglan kom á tveim bifreiðum. í stærri
bifreiðinni voru Johnson og Botha rannsókn-
arlögreglumenn ásamt einkennisbúnum bíl-
stjóra og McGregor réttarlækni. Joubert
lögregluforingi kom frá Caledontorgi ásamt
Rolf le Roux, frænda sínum, í sinni eigin bif-
reið sem var af Austin gerð. Fyrir utan
rammgert járnhliðið beið Patterson læknir
eins og hann hafði lofað.
Þeir þekktust, hann og McGregor læknir,
og sá síðarnefndi kynnti hann fyrir öðrum
úr hópnum.
52 VIKAN 6. TBL