Vikan - 23.07.1987, Blaðsíða 60

^iaMS'ÍUÍÉfók
Þetta eru þrælflottar tennur, segi ég.
Já, ég hugsa það bara. Ég hugsa líka vel
um þær, segir Erling rogginn.
Má ég þá taka mynd af þér núna'?
Ég hugsa að það sé belra að þú lakir mynd
af ömmu. Hún er með sínar tennur i dag, líka
þcssar niðri, segir Erling og bendir.
Er það konan á bekknum'?
Hún lékk þær hjá smiðnum sem smíðar
tcnnur. Ert þú með smiðstennur?
Nei, mínar eru nátlúrulegar, hannaðar af
Guði, segi ég.
Þú varst heppin að hann var ekki í verk-
falli þegar hann átli að smíða tennurnar í
þig, segir Erling og snýr sér snöggt IVá kirkj-
unni. Komdu.
Hvert'?
Ég þarf að sýna þér svolitið.
Hvað um ömmu þína'?
Ilún er aö hugsa nieð Guði.
Af hverju hugsar hún ekki heima hjá sér?
Það er engin kirkja í herberginu hennar.
Ég hélt að Guð væri alls slaðar?
Ekki þegar hann er í verkfalli. Þá er liann
bara heima hjá sér.
Viö röltum í rólcghcitum niður Ved Strand-
en. Familien skal i skoven syngur Kim Larsen
út um opinn glugga og sólin sígur liægt og
hljóðlcga niður fyrir sjóndeildarhringinn.
Sjáðu. Einhver strákur hefur lient hjólinu
sínu út i. segir Erling hangandi á brúarhand-
riðinu, sjálfur á góðri leið á sama stað og
hjólið. Þegar ég verð stór ætla ég aö verða
mótorhjólatöffari.
Kanntu að hjóla? spyr ég.
Mótorhjólatöffarar hjóla ekki, þeir keyra.
60 VIKAN 30. TBL