Vikan - 30.07.1987, Blaðsíða 61

Veggteppi, ofiö af Guðrúnu J. Kolbeins.
í ákveðið rými, til dæmis gluggatjöld, púða.
gólfmottur og fleira.
Þær telja að áhugi íslendinga á textíl sé að
aukast og segja það algengara að fólk vilji
hafa eitthvað sérstætt inni hjá sér. Skilningur
almennings á þeirri vinnu, sem liggur að baki
einstöku verki, sé að aukast. Þctta sé geysi-
lega hæg vinna og undirbúningstími fyrir hvert
verk sé mjög langur. Þegar hugmyndin er
fædd fer langur tími í að þróa hana. Það
þarf að skipuleggja verkið fyrirfram því þegar
verkið er hafið er litlu sem engu hægt að
breyta eftir á.
Hér á íslandi er miklu algengara að konur
vinni í textíl en karlar en erlendis eru karlar
meira áberandi í þessari listgrein. Það er sjálf-
sagt ekki til nein einhlít skýring á því hvers
vegna þetta er kvennafag á íslandi.
Þeir sem hafa verið að velta fyrir sér að
líta inn á Verkstæðið V ættu að drífa sig þang-
að, þeir verða örugglega ekki fyrir vonþrigð-
um. Að vísu er opnunartíminn svolítið
óreglulegur þar sem konurnar vinna allar
aðra vinnu með en seinnipartinn á daginn er
þó yfirleitt alltaf einhver við.
Ofin mynd.
Herdís
Tómasdóftir.
Vefnaður eftir Herdisi Tómasdóttur.
31. TBL VIKAN 61