Vikan - 23.02.1989, Síða 44

BLESSAÐUR
BJÓRINN

- Ef þér finnst ég of
gráðugur í bjór svona til
að byrja með, Guðrún,
segðu það þá bara.
En hættu að hrista
bjórdósimar sem þú
sækir fyrir mig.
— Hvað er athugavert við
að lifa í fortíðinni?
Það er miklu ódýrara!
- Ef hann biður þig að
kaupa fyrir sig bjórkollu
skaltu ekki gera það!
- Ertu klár í annan,
Vilhjáimur
rennandi stjarna leiklistarinnar. Maðurinn
við stýrið var enginn annar en hinn kunni
kvikmyndastjóri Rastenius, með álnarlang-
an vindil uppi í sér.
— Hver fjandinn gengur að þér, Harry?
sagði sá með vindilinn. — Hvernig hefúr þú
náð að hjóla alla leið hingað og verða á
undan okkur?
Harry Heart kom á fleygiferð inn á þjóð-
veginn í bláa draumabílnum, nógu
snemma til að sjá þær Dollý og Birtu ýta
Eiríki inn í bifreið sína. Hann skildi hvorki
upp né niður í neinu. Fyrst datt honum í
hug að leika njósnara og fylgja þeim eftir.
En svo skaut upp hjá honum annarri hug-
mynd og hann stöðvaði bílinn við hliðina
á hjóli hins brottnumda. Hann steig út og
starði á hjólið, eins og það gæti gefið ein-
hverja skýringu á því er gerst hafði.
Svo leit hann á klukkuna. Nú átti hann
að vera kominn niður í kvikmyndaver, átti
að vera búinn að hafa fataskipti og farða
sig. Og hér stóð hann nú í moldvörpulitri
kápu og gráum buxum og glápti á reiðhjól,'
sem að minnsta kosti sagði honum ekki
neitt af neinu.
— Hvers vegna stendurðu þarna og
horfir á hjólið þitt? spurði kvenrödd, og
Harry Heart varð litið inn í tvö falleg, brún
augu.
— Flýttu þér nú inn, maturinn er tilbú-
inn, hélt hún áfram.
— Þetta hljóta að vera einhver mistök,
sagði Harry Heart. Þér munuð taka mig
fyrir einhvern annan. Nafn mitt er Harry
Heart.
— Hirtu ekki um að vera að grínast
núna, elskan mín. Þú þarft ekki að leika
kvikmyndastjörnu einmitt nú, þegar
maturinn er að verða kaldur.
— Já, en ég fullvissa yður um það, frú,
að...
— Þetta er ágætt, Eiríkur. En ég er ekki í
skapi til að taka spaugi þessa stundina.
Hún leit ástúðlega til hans og Harry fann
hvernig hann hætti að geta hugsað. Varir
hans bærðust án þess að nokkurt orð kæmi
út af þeim.
Hann fylgdist möglunarlaust með henni.
— Ætlar þú ekki að kyssa mig eins og þú
ert vanur? sagði hún vingjarnlega.
Hann gerði það og fann nú hvernig
taugakerfið tók aftur til starfa. Heilinn var
kominn í samt lag.
— Komdu nú, kjáninn þinn, hélt hún
áfram og tók hönd hans.
Já, því ekki það? hugsaði Heart. Þau
fylgdust heim að húsinu og inn í borð-
krókinn, þar sem matborðið stóð dúkað.
Drengurinn kom hlaupandi á móti honum
og þegar kvikmyndahetjan laut niður og
lyfti honum upp fann hann til unaðar, sem
hann hafði aldrei kennt áður.
Drengurinn horfði lengi og rannsakandi
á hann, en smitaðist svo af gleðibragði
Harrys og vafði handleggjunum um háls
honum.
Best að ég borði með þeim svo að það
bætist við ævintýrið, hugsaði Harry Heart.
Svo get ég útskýrt mistökin fyrir henni á
eftir.
Hann leit til konunnar og mætti hlýju
trúnaðartrausti. Nú hefði ég átt að vera í
myndatökunni, hugsaði hann. Harry sá
Dollý Moon fyrir sér í huganum og það fór
skjálfti um hann. Þau fara nú að fúrða sig á
hvar ég hef alið manninn, sagði hann við
sjálfan sig.
Hvar er ég? Hvem þremilinn á ég að gera
hingað? hrópaði Eiríkur Svendsen í öngum
sínum. Birtan frá ljósverplunum ætlaði að
blinda hann. Hann æddi um að tjaldabaki
og starði örvilnaður á upptökuvélina.
— Þetta er rangt! Þetta er allt saman
misskilningur! æpti hann. Ég er ekki sá
sem þið haldið mig vera.
Gildvaxinn maður stökk til hans.
— Prýðilegt, Harry! Ljómandi! En þú
skalt ekki skálda svona mikið. Þú átt að
hrópa: Hvers vegna er ég hér? Hvað hef ég
hér að gera? Þið hafið gabbað mig hingað,
en ég er alls ekki úr ykkar hópi. Skiljið þið
það? Ég er annar en sá, sem þið haldið mig
vera.
Hugsaðu þig svolítið um, síðan byrjum
við aftur. Haltu áfram að leika þáttinn með
þínum hætti, þú hefur aldrei verið svona
eðlilegur. Nei, nei, engar athugasemdir nú.
Við erum þegar orðnir of seinir fyrir.
Upptakan hélt áfram. Eiríkur Svendsen
var örvilnaður, yfirkominn, dáleiddur.
Hann hrópaði setningar sínar eins og sært
og hamstola dýr. Og hann sá hina töffa-
fríðu Dollý Moon koma til sín, sá andlit
hennar fast við sitt og heyrði andsvör
hennar líkt og í einkennilegum draumi.
Hann svaraði, og leikstjórinn grét af
hrifningu.
í einu hléinu settist Dollý Moon hjá
honum.
— Ertu gramur við mig fýrir það að ég
skammaði þig áðan? spurði hún. Það máttu
ekki vera. Ég þoli ekki að þú sért reiður
við mig, elskan. Nú hefúrðu ekki bílinn
þinn hjá þér, svo að þá fe ég sjálfsagt að
aka þér heim? Er það ekki, Harry?
Hann kinkaði kolli. Þegar ég er orðinn
einn með henni í bílnum, hugsaði hann,
get ég sagt henni alla söguna. Svo ekur
hún mér heim til Helenu og þá hefur þetta
bara verið skemmtilegt ævintýri.
Hann komst í betra skap við þetta. Hvað
var það nú aftur sem leikstjórinn hafði sagt
um ffammistöðu hans ... ?
Harry Heart hjálpaði henni við að þvo
upp. Lítið og ánægjulegt ævintýri, hugsaði
hann, allt öðruvísi en önnur ævintýri hans.
Drengurinn kallaði til hans innan úr
herbergi sínu. Konan stóð álút yfir diskun-
um, falleg kona á sinn hátt, öðruvísi en all-
ar sem hann hafði umgengist hingað til.
Hún var hæglát og uppgerðarlaus og hann
hafði aldrei séð svona fallegan hnakkasvip.
Það geislaði eitthvað út ffá henni... Já,
hvað átti hannað kalla það? Eitthvað af
hinu eðlilega lífi - eðlilegu lífi venjulegrar
konu.
— Urn hvað ertu að hugsa? spurði hún.
Er eitthvað sem þér leiðist?
- Segðu mér, svaraði hann ákveðinn, -
er ég nákvæmlega eins og ég á að mér?
- Já, auðvitað, svaraði konan. - Þú ert
alveg eins og Harry Heart, en þú skalt
ekki láta þér leiðast það, því að sem betur
fer ertu ekki það fífl.
42 VIKAN 4. TBL.1989