Vikan - 23.02.1989, Page 61

Situr þá elclci kötturinn
þarna og starir á okkur
með vanþóknunarsvip
Að afklæðast fyrir ástarleik getur verið
vandræðalegt í meira lagi, jafrtvel þótt
báðir aðilar séu því samþykkir, þora að
viðurkenna að þeir séu það og eru í
undirfatnaði með frönskum rennilás.
Að afklæðast eða vera afklæddur er
efiniviður í góðan brandara. Hugsið
ykkur bara atriðið í Fatal Attraction
þegar Michael Douglas með Glenn
Close áfasta hoppar um á annarri löpp-
inni og reynir í örvæntingu að losa sig
við buxurnar, sem eru vafðar um ökkl-
ana á honum, með hinni.
Kvikmyndin sannaði hversu fáránlegt
það getur verið að rífa sig úr fötunum — fyr-
ir hlutlausan áhorfanda. Og það er einmitt
það sem er að beltum eftir þekkta hönnuði,
níðþröngum sokkabuxum, vel lokuðum en
um leið vel földum krókum á kjólnum. Allt
þetta leggst á eitt um að gera athöfnina að
afklæðast eins og tímasprengja; ekki vegna
líkamlegra óþæginda heldur vegna þess að
eitt augnablik gætum við orðið hlutlaus
áhorfandi! Við stoppum andartak, horfum í
kringum okkur, og gerum okkur allt í einu
grein fyrir því að við höfúm verið að gefa
frá okkur undarleg hljóð og kannski situr
kötturinn og starir á okkur með vanþóknun
í svipnum.
Dansspor kynlífsins eru ekki bara tangó
og rúmba — þau líkjast meir watusi. Fötin
falla ekki eða bráðna af manni eins og þau
gera (oftast) í kvikmyndunum. Þau vefjast
um hálsinn á manni eða festast í eyrnalokk-
unum. Þú rífur hann úr Boss skyrtunni til
þess eins að komast að því að enn eru erma-
hnapparnir hnepptir.
Karlmenn eru nokkuð fljótir að gera sér
grein fyrir þessu vandamáli og búa sig und-
ir það. Þeir æfa sig til að komast að mestu
hjá því. Á kynþroskaaldrinum æfa þeir sig
t.d. í að ná brjósthaldara systur sinnar, sem
þeir hafa hnuplað í þessum tilgangi, af vilj-
ugu — en kannski ekki mjög vel vöxnu —
stólbaki. Því hafa tilfmningarþeirra kannski
verið blendnar þegar brjóstahaldarar sem
opnast að framan komu á markaðinn, því
þar með fór áralöng hátæknileg þjálfún
þeirra fyrir lítið - og þeim bara rétt góssið
fyrirhafharlaust upp í hendurnar. Nýju
smellurnar hafa því komið mörgum mann-
inum á óvart.
Ný kona er komin inn í líf hans og henni
hefúr veirð boðið út að borða, eins og
þykir tilheyra. Á eftir ætlar hann að sýna
henni enn frekar að hann kann sig — en
tekst að klúðra öllu á þeim 15 mínútum
sem hann er að fltla í örvæntingu við bakið
á henni; togar, snýr, dregur yfir öxlina til
að athuga aðstæður, þar til fórnarlambið
gefst að lokum upp og stynur: „Hún er að
framan, asninn þinn!“
En ef karlmönnum flnnst erfitt að opna
vel gerðar smellur Maidenform brjósta-
haldara, þá ættu þeir að reyna að setja sig í
spor nútímakonunnar: Að opna buxna-
klauf hnepptu Levi gallabuxnanna hans í
stærð 32X32 sem búið er að láta hlaupa,
er meira en að segja það.
Karlmenn ættu að gera sér grein fyrir því
að þannig buxur eru ekki vinsælar. Eitt
dæmi frá konu sem lenti í þessu segir sína
sögu: „Þegar þumalputtinn á mér var næst-
um kominn úr lið, þá varð ég að lokum að
setjast klofvega yfir manninn og glíma á lít-
ið nærgætinn hátt við klaufina þar til mér
tókst á einhvern hátt að opna hana. Þar
með breyttist hugarástandið ffá því að vera
seiðandi yfir í eins konar glímukeppni. Og
ef ég hefði ekki verið svona fúl yfir þessum
klæðnaði og þess í stað farið að hugsa út í
hvað ég var að gera þá hefði ég sprungið úr
hlátri."
Jafnvel saklausustu íþróttasokkar geta
skapað vandræði: Hún var búin að afklæða
hann alveg niður að sokkum, þegar sá á
vinstra fæti festist á milli ökkla og hæls,
þannig að ekki var nokkur leið að losa hann
á fínlegan hátt. Þess í stað varð hún að toga
í tána þar til sokkurinn var orðinn hálfur
metri á lengd. Að lokum losnaði hann þeg-
ar herrann sparkaði duglega frá sér þannig
að hún þeyttist út á gólf.
í annað skipti var hún að reyna að draga
hann úr níðþröngum bol — og auðvitað
endaði það með því að höfúð hans og oln-
bogar voru föst í eins konar bómullar-
böggli, því það var sarna hvort þau voru á
hnjánum eða standandi þá var hann alltaf
það miklu hærri en hún að hún gat ekki
togað bolinn af honum. Og það sem verra
var; hún fór að skellihlæja þegar hann kom
með nokkur góð ráð innan úr bolnum og
hún sá litla holu í bómullinni þar sem
munnur hans var, sem sogaðist inn og út
um leið og hann talaði. Að lokum dró
hann fltkina af sér, gaf henni smá olnboga-
skot í augað um leið og síðan héldu þau
áfram með það sem þau voru byrjuð á.
Svo er það niálið með „gúmmísokkinn".
Þá er það ekki atriði að flýta sér að afklæð-
ast heldur að flýta sér að klæðast... Það er
eiginlega mesta frirða aö fólk skuli nenna að
standa í þessu ...
Spaugilega hliðin ó því að afklœðast fyrir óstarleik
4. TBL. 1989 VIKAN 59