Vikan - 04.05.1989, Blaðsíða 23

sínum fegurstu sumarklæðum og mikið er
um írumleg höfuðföt. Faðir og tvær dætur
koma klædd eins og brúðhjón frá Suður-
ríkjunum með brúðarmær og þau eru
stöðvuð í þriðja hverju skrefl af ljós-
myndaglöðum túristum.
Þegar minnst er á Fimmtu tröð er ekki
úr vegi að nefna hinar ífægu og svoköll-
uðu gyðingabúðir, sem selja myndavélar
og ýmsar skyldar græjur. Þær eru ffægar
eða alræmdar fyrir það að hleypa fólki ekki
út án þess að það kaupi og kom greinar-
höfúndur við í einni slíkri í leit að vasa-
segulbandi. Afgreiðslumaðurinn tekur
fram lítið Sony-tæki og kveður það kosta
139 dali. Þegar sagt er nei takk flýtir hann
sér að lækka verðið um helming og er þá
fallist á kaupin. Þegar ég svo tek upp
greiðslukortið mitt í bláa plasthulstrinu
sem ég fékk í Hárstúdíói Hallgerðar, æsist
maðurinn mjög og vill vita hvar hægt sé að
fá slíkan kostagrip, svona séu allir Evróp-
ubúar með! Ekki flnnst honum árennilegt
að fá sér klippingu hjá Gauja á Hallgerði
en grátbiður nú greinarhöfund um hulstr-
ið góða og bendir henni á að hún hafl ekki
hugmynd um hversu lengi hann hafi óskað
sér slíks grips, hvað vissulega var laukrétt.
Þegar honum svo var afhent hulstrið eftir
mikið japl og jaml og fuður, dansaði hann
sem snöggvast stríðsdans af gleði og hljóp
síðan til hinna afgreiðslumannanna með
feng sinn sem upphófú samstundis sama
grátsönginn um plastið og hann hafði við-
haff áður.
í sirkus — Barnum & Baileys
Á annan í páskum þykir upplagt að sigla
út að Frelsisstyttu. Við förum á Staten Is-
land ferjunni, sá rúntur er enn á sama góða
verðinu og hann var fyrir flmm árum, eða
á 25 cent (svona 15 krónur). Það er hvasst
úti á flóanum en þó alltaf gaman að fara
þessa ferð, vingjarnlegur efitirlitsmaður
leyflr okkur að bíða um borð í stað þess að
stíga í land á Staten-eyju eins og lög gera
ráð fyrir. Á leiðinni heim komum við við í
Madison Square Garden og stöndum þar í
hálftíma biðröð, því á morgun ætlum við í
sirkus — Barnum og Baileys, the greatest
show on earth!
Við fáum miða á fyrsta bekk og komum
inn í því að sýningin er að hefjast. Þetta er
sirkus, það er ekki um að villast. Hin hefð-
bundnu sviffáaratriði heilla drenginn og
móðurina svo að segja jafnlítið, og hjarta
sveinsins unga tekur ekki kipp fyrr en farið
er að draga fjöldann allan af rimlabúrum
inn á sviðið. Þarna eru þá að koma ástæð-
urnar fýrir sirkusferðinni — 18 Bengal-
tígrisdýr, sem hvert og eitt út af fyrir sig
virðist alveg nógu illvígt. En dýratemjar-
inn Gunther Gebel-Williams, sem reyndar
er að kveðja sirkusinn, er hvergi smeykur
heldur fer inn í miðjan hóp tígranna og
lætur þá ffamkvæma ótrúleg brögð gegn
að því er virðist einhvers konar bónus-
kerfl.
Þegar sagt er að eitthvað sé fyrir alla í
þessari óopinberu höfúðborg Bandaríkj-
Að fara í skoðunarferð um New York í svona hestakerru er sérlega skemmtilegt, að
ekki sé talað um afslappandi.
anna á það ekki síst við um matargerð, það
eina sem vefst fyrir manni í því sambandi
er að gefa fólki góð ráð um hvaða veitinga-
staði á að sækja heim vegna fjölda þeirra
og lygilega jafnra gæða. Þó er þjóðráð að
kaupa vikublaðið New York sem birtir í
hverju tölublaði lista yfir veitingahús sam-
kvæmt hverfum og tekur fram sérkenni
hvers og eins, hvaða greiðslukortum þau
taka við og hvort kraflst er einhvers sér-
staks klæðnaðar, auk þess að gefa vísbend-
ingu um verðlagið.
Ég nefni þó tvo nýlega matstaði, Sfúzzi,
á 58 West 65. götu (sími 873-3700) rétt
hjá Lincoln Center, sé fólk á leiðinni í
Óperuna, en hann er nýr tískustaður hinna
einhleypu á uppleið sem flykkjast þangað
inn er kvölda og skyggja fer í sérhannaðar
pizzur, t.d. með grilluðum laxi (hljómar
skringilega, bragðast vel) og drykki.
Sé fólk með börn með sér, mæli ég
með Mickey Mantle’s á númer 42 Central
Park South (sími 688-7777). Þar geta
börnin horft á íþróttaþætti á meðan þau
háma í sig hamborgara og það þarf ekki að
hlekkja þau við borðið ef þau fá ís með
sósu á eftir.
ur dansa, tónlistin er rapp og stemmningin
er með afbrigðum skemmtileg.
Á Chevy’s er næstum því pottþétt stuð
en þar er eingöngu spiluð rokktónlist frá
sjötta og sjöunda áratugnum. Chevy’s er á
27 West 20. götu (sími 924-0205), þeir
taka við greiðslukortum og þar er opið til
fjögur um helgar.
Enn er margt ótalið og verður að bíða;
söfnin í New York eru dýrgripir sem verð-
skulda umfjöllun, hverfi á borð við Village,
Soho og Chinatown sömuleiðis, ferð upp í
Cloisters og leikhúslífið „Off Broadway."
Við ljúkum ferðinni eins og við hófúm
hana, í Flugleiðavél. Þó að þessari grein sé
engan veginn ætlað að vera auglýsing fyrir
það annars ágæta félag, þá verður að segj-
ast að alltaf er jafn gott að ferðast með ís-
lenskum flugfreyjum, greiðviknum og
málefnalegum. Þær fá stjörnu.
Leyniklúbbur sem vikulega
færist um set
Af næturklúbbum er ekki hægt að kom-
ast hjá því að nefna hinn sérkennilega
Payday, en ekki er þó heiglum hent að
flnna hann; þar eð hann er ólöglegur er
heimilisfangið ekki gefið upp, og hann flyt-
ur sig um set allt að því vikulega. Payday
hefúr verið starfræktur í eitt ár og starf-
semin er rekin á útborgunardögum,
þ.e.a.s. föstudagskvöldum. Skröllin eru
haldin í auðu og yfirgefnu húsnæði og til
þess að komast að því hvar Payday verður
það kvöldið verður maður að þekkja mann
sem þekkir mann, en við íslendingar erum
jú einmitt sérfræðingar í þeim efnum.
Þarna kemur hver klæddur eins og honum
sýnist og þess gerist engin þörf að dubba
sig upp í neinn glansgalla eins og á Studio
54 forðum. Fólk kemur til að dansa og aft-
Ungur ferðalangur í New York getur far-
ið i dýragarðinn og sirkus. Á eftir er um
óteljandi staði að ræða til að fá sér í
gogginn, fyrir utan alla matarvagnana
sem eru á nærri hverju götuhomi.
9. TBL. 1989 VIKAN 23