Vikan - 04.05.1989, Blaðsíða 51

AF 5TR0NDUM
Prjár fermingarveislur
k eru að baki í sveitinni
" án þess að maður
fengi rönd við reist.
Talsverð samkeppni ríkir á
meðal fjölskyldna að afkvæmi
þeirra meðtaki sinn kristin-
dóm á viðeigandi hátt. Síðasta
veislan var inni á Stóra-Krossi
en fermingardrengurinn
heimtaði af foreldrunum mat-
arboð því hann er að safha fyr-
ir utanlandsferð. Blessaður
drengurinn fulsaði við pökk-
um en það glaðnaði heldur yfir
honum í hvert sinn sem hann
fékk umslag með peningum í.
Honum þótti víst heldur lítið
til koma þegar hann opnaði
umslagið frá okkur Boggu því
að ég taldi að þúsundkall
myndi nægja handa dreng sem
ég hefði ekki einu sinni þekkt í
sjón.
Fermingardrengurinn stakk
þúsundkallinum í veskið sitt
en ég sá ekki að hann læsi á
kortið sem ég hafði þó vandað
míg við að skrifa á með tilheyr-
andi heillaóskum. Líklega hef-
ur honum fundist þetta smá-
smugulega lítið því hann
skáskaut á mig augunum rann-
sakandi. Við Bogga fengum
ekkert þakklætisbros eins og
margir aðrir. Enda var Bogga
búin að fjasa yfir því að ég væri
nirfill og sagði margsinnis
að það sæmdi ekki stöðu
minni í sveitinni að gefa minna
en aðrir. Mér fannst þetta bara
fjandans nóg og var búinn að
segja henni að ég hefði bara
ekki efhi á því að gefa meira
hvað sem hver segði.
Bogga benti á að svona mat-
ur myndi kosta á annað þús-
und á mann á fínu hóteli fyrir
sunnan og það væri lágmark að
blessað barnið fengi sem svar-
aði matarkostnaðinum. Mér
fór að finnast eins og ég væri
að borga aðgangseyri að veisl-
unni.
Hróbjartur Lúðvíksson skrifar úr sveitinni:
Fermmgarveisl -
ur og fjárútflát
Félagar og leikbræður ferm-
ingardrengsins hlupu til í
hvert skipti sem gestir komu í
dyragættina og réttu fram
umslag. fieir biðu spenntir yfir
því hve margir þúsundkallar
væru í hverju umslagi. Utan-
landsferðin var í húfi.
Fatnaði og bókum var stafl-
að á borð í ganginum. Ég sá
skíðagalla fá fljóta afgreiðslu
með alvarlegu þakklæti og var
síðan fleygt á borðið. Biblían
frá prestinum fór sömu leið.
Það var fjöldi manns í þess-
ari fermingarveislu svo að
varla var þverfótað. Ég heyrði
útundan mér að fermingar-
drengurinn tilkynnti félögum
sínum að hann væri búinn að
fá fyrir farmiðanum til útlanda
enda var hann giaðlegur á
svipinn.
Ýmsir góðbændur úr sveit-
inni höfðu króað af prestinn
og ég heyrði að umræðan
snerist um sáluhjálp. Það vant-
aði nú bara og ég sneri ffá og
leitaði uppi annan samræðu-
hóp.
f hinu hominu á stofunni
var Tóti á Nesi að þvarga um
pólitík. Hann var á móti ríkis-
stjórninni og býsnaðist yfir
lágum uppbótum á landbúnað-
arvömr og háu kaupi hjá opin-
bemm starfsmönnum. Ég var
ekki í skapi til að þvarga um
pólitík enda var ég hálf miður
mín og farinn að dauðsjá eftir
því að hafa ekki látið tvo þús-
undkalla í umslagið handa
stráknum eins og Bogga vildi.
Bogga gaf mér fast olnboga-
skot og fhæsti út á milli saman-
bitinna varanna að ég yrði
áreiðanlega ekki kosinn í
hreppsnefnd aftur því ég væri
svo mikill grútur. Það vissu nú
þegar allir í sveitinni, sagði
hún.
Ég var víst ekki beint glað-
legur í þessari fermingarveislu
og hrökklaðist með kaffiboll-
ann og kökubitann inn í hliðar-
herbergi sem var uppbúið
barnakames. Þar vom engir
inni. Bogga settist í hitt hornið
og sagði ekki mikið. Ég var víst
blóraböggull þessa dags.
Boggu fannst að hinar frúrnar í
stjóm kvenfélagsins forðuðust
sig og kenndi mér um því hún
taldi að allir hlytu að vita hvað
ég væri mikil nánös.
Við sáum lítið af gestgjöfun-
um enda vom þeir uppteknir
við að snúast í kringum prest-
inn og bættu oft kaffi í bollann
hjá honum þó hann segði „nei
takk“ í hvert skipti.
Ég var víst alveg búinn að
eyðileggja daginn fyrir Boggu
minni enda lét hún mig óspart
finna fyrir því.
Bogga þagði alla leiðina
heim í jeppanum. Ég var líka í
þungum þönkum og hugsaði
um fermingarnar og kristin-
dóminn eins og hæfði alvar-
lega þenkjandi manni. Ég hug-
leiddi hvort skyldi vera ferm-
ingarbarninu minnisstæðara
athöfnin í kirkjunni eða veislu-
höldin og afraksturinn. En lík-
lega er þetta allt bráðnauðsyn-
legt fyrir kristnina í landinu.
Mér varð einnig hugsað til
þess ef framkoma mín og að-
gætni í peningamálum yrði til
þess að pólitísk velgegni mín í
sveitarstjórnarmálum biði
vemlegan hnekki - og það allt
út af fermingargjöf. Mér finnst
nú fjandi hart ef mannvirðing-
ar eiga að mælast í örlátum
peningagjöfum til fermingar-
barna. Þá held ég bara að ég
gefi skit í hreppsnefhdina. Ég
var alinn upp við að passa upp
á peningana. Sparsemi var talin
dyggð í mínu ungdæmi. Bogga
skyldi þó aldrei hafa haft á
réttu að standa. Mér varð
hugsað til þess að valt er ver-
aldargengi.
9. TBL. 1989 VIKAN 49