Vikan - 04.05.1989, Blaðsíða 22

Það er auðvelt að finna eitthvað til að
skemmta ungum ferðalangi í New York -
meira að segja klettar til að klifra í eru á
næsta leyti.
Næsta morgun er vaknað klukkan 7 eftir
svefnlitla nótt og haldið af stað með snáð-
ann í kerrunni. Veður er gott og sól skín í
heiði, svo steftian er tekin á Centrai Park.
Við komum við í Deli (delicatessen) og
veljum þar hádegismat úr heitu og köldu
borði til að taka með í garðinn — verðið á
þessu eru rúmir fimm dalir eða vel innan
við 300 krónur! Svona „delis“ eru á hverju
strái (misgóðir þó) og koma sér vel í borg
þar sem flestir búa í íbúð á stærð við
Volkswagen rúgbrauð. New York búar
borða sjaldnast heima hjá sér en þegar
þeir gera það er oft notast við deli-matinn
eða mat úr sérbúðum á borð við Zabar’s
(himnaríki sælkerans) og Food Emporium.
Lítill dýragarður
sem leynir á sér
í garðinum mætum við konu með kerru
og spyrjum til vegnar í dýragarðinn,
Central Park Zoo. Hún gerir sér lítið fyrir
og gengur með okkur þvert yfir garðinn
og að innganginum í dýragarðinn. Þar
kostar einn dal inn (53 krónur) og þessi
litli dýragarður reynist alveg dýrðlegur.
Þarna eru höfrungar, ísbjörn, krókódílar,
slöngur og eðlur, páfagaukar, mannætu-
fiskar (piranhas), leðurblökur, mörgæsir
og lundar - öll á bak við gler í þar til hönn-
uðu umhverfi sem gert er dýrunum eins
eðlilegt og hægt er. Sannarlega staður fyrir
alla fjölskylduna og mikið sóttur af borgar-
búum.
Næsti dagur er skírdagur og við ákveð-
um að heimsækja Barnasafhið — The
Children’s Museum of Manhattan. Þarna
kostar einn dal inn fyrir fullorðna og tvo
A FERÐinm
fyrir börn. Það er hitabeltishiti innan dyra
og nokkur örþreytt dýr í sóðalegum
búrum, þar á meðal hamstrar, kanína og
slanga. Á neðri hæðinni er hálft Indíána-
tjald úr krossviði og tvö „geimför" í barna-
stærð sem ungi maðurinn hrífst mjög af.
Móðurinni finnst þetta „safn“ hins vegar
til háborinnar skammar og dettur ekkert
annað í hug en mjög lýsandi séramerískt
hugtak — „ripoff'! Þarna er múgur manns;
Manhattan er barnmörg borg og erfitt að
hafa ofan af fyrir harðstjórum á forskóla-
aldri. Safhið virðist því bera sig fjárhags-
lega en þegar til á að taka er metnaðar- og
skeytingarleysið alls ráðandi.
Eftir á göngum við upp fimmtu tröð,
mætum jafnvel stúlku úr vélinni sem undr-
ast mjög á smæð New York borgar. Kvöld-
ið áður höfðum við séð okkar óvænna og
fjárfest í strigaskóm eftir tíu til fimmtán
kílómetra göngu á dag fýrstu dagana á
lakkskónum að heiman.
Borgarbúar senda móðurinni með
kerrubarnið samúðaraugnaráð og fólk er
afar hjálpsamt, hurðum er haldið opnum
af stakri þolinmæði og hjálpsemi og aðrar
mæður nema staðar til að leyfa bömunum
að núa saman nefjum. Það er auðratað um
þessa milljónaborg, tekur ekki nema dag-
inn að læra á gatnakerfið en það er líka
þægilegt að spyrja til vegar, fólk bregst vel
við, stundum of vel, og vill allt um mann
vita og verður svo aldeilis dolfallið og hálf
hvumsa við þetta með ísland - en enginn
virðist hafa heyrt minnst á grænffiðunga
eða hvali.
Við búum hjá vinafólki í Vesturbænum;
á næsta götuhorni er elsta fiskbúð borgar-
innar, Citarella á Broadway og 75. götu.
Þar má fá Cape Cod ostmr á einn dal
stykkið, sem opnaðar em fýrir framan mann.
Maður fer sítrónubáta og sterka tómat-
sósu með og slokar þetta sælgæti í sig
meðan barnið horfir himinlifandi á lifandi
humra og krabba bak við gler fyrir neðan
söluborðið.
Föstudaginn langa er úrhellisrigning á
New York vísu — eins og hellt sé úr fötu!
Við ákveðum að fara í bíó og komum við í
bókabúð á leiðinni, þannig að við emm
(óvart) komin á mitt Times Square — rauð-
ljósahverfið, sem auk þess að gefa alranga
mynd af borginni er eitt hættulegasta
hverfi Manhattan. En í bíó fömm við, sjá-
um Bjargvættina ffá Disney og ungi mað-
urinn er hæstánægður með þetta allt sam-
an og dettur ekki í hug að kvarta yfir þessu
óhrjálega umhverfi.
Barnamorðingi dæmdur
Þegar við komum heim er útsending
rofin á sjónvarpsstöðinni sem við erum að
horfa á; skal nú kveðinn upp dómur í
beinni útsendingu yfir barnamorðingjan-
um Joel Steinberg, sem sakaður er um að
hafa myrt sex ára fósturdóttur sína, Lísu.
Steinberg. Joel er fyrrverandi lögmaður og
flytur langa varnarræðu þar sem hann
tíundar hve mikilli ást og alúð hafi verið
dælt í telpuna, þótt hún hafi hvorki fengið
rúm til að sofa í né neina hirslu fyrir föt
eða leikföng. Dómari er þó ekki á því að
láta þetta hafa áhrif á sig og kveður upp
hámarksrefsingu, allt að 25 ára fangelsi,
enda hafi ákærði enga iðrun sýnt vegna ör-
laga Lísu og Iátið margar klukkustundir
líða þar til hann bar við að ná í lækni eftir
að hafa slegið til hennar í kókaínrús morð-
nóttina.
Mál þetta hafði vakið gífurlega athygli,
eins og algengt er þegar um er að ræða
barnamisþyrmingar, og maður fær mjög
sterklega á tilfinninguna í þessari borg
borganna að barnið sé það eina heilaga eft-
ir í guðlausum heimi.
Sem þýðir þó ekki að börnum sé alls
staðar óhætt — þúsundir þeirra hverfa
sporlaust á ári hverju og í rauninni má
hvergi hafa augun af börnum sínum. Eitt
er að vera gestur í slíku umhverfi í tíu daga
en að ala upp barn undir slíkum kringum-
stæðum hlýtur að vera bæði foreldrum og
börnum mikil þrekraun.
Laugardagur fyrir páska. Við heimsækj-
um gamla vini og fáum okkur síðan
göngutúr í garðinum. Á Central Park West
og 79. götu er reisuleg bygging sem hýsir
Natural History Museum. Þarna kostar
ekkert inn á föstudögum og laugardögum
og er það af rausnarskap Mobil samsteyp-
unnar, sem tekur að sér að bjóða safh-
gestum inn þessa daga. Þarna er enn á ný
eitthvað fýrir alla fjölskylduna - í þessu
stórfenglega safhi má sjá öll dýr og fugla
merkurinnar uppstoppaða undir gleri, auk
eftirlíkinga af indíánaþorpum, beinagrinda
úr Tyrannosaurus Rex og fleira og fleira.
Plasthulstur Hallgerðar
Páskadagur. Við höldum í austur og
stefnan er tekin á Fimmtu tröð í hina ár-
legu páskaskrúðgöngu. Fólk skartar þarna
Hvergi í heiminum er jafn mikið úrval af
leikföngum og í leikfangaverslunum
New York borgar. Hann vekur hrifningu
þessi risa-bangsi, en erfitt er að koma
honum heim til íslands.
22 VIKAN 9. TBL. 1989