Vikan - 13.07.1939, Blaðsíða 12

12
VI K A N
Nr. 28, 1939
Rasmína: Hárið er prýðilegt! Skyldi nokkur
trúa því, að ég sé 30 ára í dag ?
Hárgreiðslustúlkan: Þrjátíu? Sögðuð þér
30? Nei, því trúir enginn.
Rasmína: Mér finnst ég vera eins og fiðrildi,
Hilda. Er maðurinn minn að koma heim?
Hildur: Já, ég þekki sparkið!
Rasmína: Ætlarðu ekkert að gefa mér? —
Veiztu ekki, hvaða dagur er í dag?
Gissur: Fimmtudagur. Hvað er þetta, kona!
Því lætirðu svona? Ertu lasin?
Afmælisdagur Rasmínu.
Hildur: Ég held, að frúin ætti að hafa græna
hattinn við bláa kjólinn. Eða þann rauða. Eða
kannske þann brúna?
Rasmína: Nú bíð ég hans hér, þeg-
ar hann kemur með fullt fangið af
afmælisgjöfum.
Rasmina: Ég á afmæli i dag. Að þú skyldir
gleyma því . . .
Gissur: Gleyma þvi, hvemig dettur þér það
í hug? Ég hefi ekki hugsað um annað, — ég
ætla að hringja!
Rasmína: Ég fer í gula kjólinn, Hildur. Hann
hæfir deginum og hörindinu. Æska og sólskin!
Er ég ekki ungleg — og þó orðin þrítug?
Hildur: Einhver segði, að það væri ekki rétt!
Rasmína: Hvað ætlarðu að gefa mér, Gissur?
Skartgripi? Hvað ertu með í vasanum?
Gissur: Ha — hvers vegna ætti ég að gefa þér
eitthvað ?
Gissur: Er það gullsmiðurinn ? Konan mín á
afmæli. Viljið þér senda mér perlufesti með
jafnmörgum perlum og hún er gömul . . .
Rasmína: Perlufesti! Ó, hann er draumur!
Rasmina: Ég vona, að hann hafi
ekki tekið aldurinn bókstaflega. Perl-
umar verða að vera 45 að minnsta
kosti.
Rasmina (innan úr húsinu): 56 perlur! Að
þú skulir ekki skammast þín fyrir að segja,
að ég sé 56 ára!
Gissur: Þú hefðir líklega ekki kært þig um,
að ég segði 60.
Þjónninn: Hvað er að sjá yður, Gissur? Þetta
er fallegasta glóðarauga, sem ég hefi séð. Hver
gaf?
Gissur: Ég fékk það í afmælisgjöf!