Vikan - 13.07.1939, Blaðsíða 24

Liðsforinginn: Þarna standið þér
eins og skopleikari, og getið þó anza-
komið ekki leikið óbreyttan her-
mann.
Hvað veldnr, Jónas? Þetta er í'
fyrsta skipti, sem okkur hefir hald-
izt á stúlku.
— Það lá nærri að ég drukknaði,
þegar ég datt í höfnina í gær.
— Ertu ekki syndur eins og selur?
— Jú, en það er bannað að synda
í höfninni!
!— Tveir negrar hittust á göt-u,
Annar var fa'ðir hihs, en þó v&r sá
ekki sonur þans.
— Hvaða bull og vitleysa!
— Það var auðvitað dóttir hans —
hí, hí, hí!
Við morgunkaffið. Hann: Ólafur hélt reyndar allra snotrustu
ræðu í stjórnar-átveizlunni í gærkveldi.
Frúin: Og um hvað talaði hann?
Hann: Honum láðist. nú eiginlega að geta um það sérstaklega.
hefir hala.
— Hvers virði eru þessar buxur, herra fomsali?
— Ja, látum okkur sjá ■—- í mesta lagi 6 krónur.
— Jæja, þá ætla ég að kaupa þær. Ég sá strax, að þetta hlaut
að vera einhver misskilningur. Þér höfðuð nefnilega hengt þær út
fyrir dyrnar og verðlagt þær þar á 20 krónur. ,
— Halastjama er stjama, sem
einhverja?
— Já, Mickey Mouse.
Geturðu nefnt mér
— Hugsaðu þér, Emil! Það var-
húsamelur í píanóinu, sem við gáf-
um henni Elsu!
•— Já, en nú ,,falla“ þeir fyrst
eftir að þeir eru komnir í hjóna-
bandið.
Hin unga móðir: Þetta varð nú.
stúlka, en mig langaði svo til að eiga
dreng.
Hann: Þér megið vera ánægðar,
því að konan min hefir ekki gert ann-
að síðustu mánuðina en að auglýsa
eftir stúlkum — árangurslaust!
— Ég fór til Hafnarfjarðar í gær
— og mikið f jári sneri -ég á Steindór.
— Og hvernig fórstu að því?
— Ég fékk nefnilega frítt far heim
með vörubil úr Grindavíkinni.