Vikan - 13.07.1939, Blaðsíða 13

Nr. 28, 1939
VIKAN
13
Vamban: Gjörðu svo vel, góða mín. Megrun-
artöflur, og þú verður eíns og hrífuskaft!
Prú Vamban: Ágætt! En hvers vegna eins
og hrífuskaft?
Sterkar megrunartöflur.
Frú Vamban: Tvær töflur er of mikið. Þær
eru svo sterkar. Ég tek eina!
Binni (snýr spéglinum): Þú horast strax,
mamma!
Vamban: Það er eitthvað að speglinum. Sko,
nú er ég helmingi feitari!
Mosaskeggur: Hvert á að fara?
Vamban: Einmitt það! Þetta er strákanna
verk! Hvar eru þeir . . . ?
Mosaskeggur: Hér, ef þér þurfið að tala við
þá!
Frú Vamban: Hana, þar þekki ég mig aftur.
Vamban: Nú skuluð þið eiga mig á fæti
fyrir ótugtarskapinn!
Pinni: Þetta eru spéspeglar!
Binni: Og í öðrum er maður lítill -— Pinni:
og í hinum er maður stór. -— Binni: 1 öðrum
er maður feitur! Pinni: Og í hinum er maður
mjór!
Binni: Það undarlegasta er, að þeir skuli
passa í gamla spegilinn!
Pinni: Ekkert slúður! Við festum speglana,
sinn hvoru megin. Mamma er með töfiumar!
Frú Vamban: Hamingjan hjálpi mér! Eg er
orðin mjó eins og áll! Það er naumast, að töfl-
umar em sterkar!
Pinni: Þú ert eins og Gréta Garbo, mamma!
Frú Vamban: Það er dásamlegt að mega
borða nægju sína. Ég hefi svelt í viku!
Binni (lágt): Þá snúum við speglinum!
Frú Vamban: Hvað er þetta? Ég hefi borð-
að allt of mikið. Ég kemst ekki fyrir í spegl-
inum!
Pinni: Taktu töflumar aftur, manneskja!
Frú Vamban: Sjáðu, hvað ég hefi horazt!
Þú ættir að reyna þessar dásamlegu töflur!
Vamban: Hem — ég sé engan mun!
Frú Vamban: Ég ætla að fara og sýna jóm-
frú Pipran mig. Hún þekkir mig líklega ekki!
Vamban: Hvemig stendur á því, að ég hor-
ast svona?
Binni: Við skulum fara!