Vikan - 24.01.1991, Blaðsíða 31

*«**£! aas aa sí& sm
tH4J ÍÍMBOI 6SI38J¥E1 I78i
7i\n 58i& Bntaigi ongaa
chiaí va aiíÆiws saM,
£0| EBIO^S) o|S=g £X| ^
A|g5| ,:r5Jt UIHI M&S' ±£B|
fi±?|2| •S*|tí£|'2| 'öl 4JB|H-
éb?i$eii niH%’ go| aaaia.
oia aawiH xitt»i 12*1 ?is
H SiölH ÍS2S eilH3BIH n|
6I±»RS0IIA3 'AIB' fí|2S Æ
as sas; s sooia
21 siaiaaoi *asiq.
<A|S Ö«»A|A|)
Hér bregst okkur bogalistin á Vikunni. Ekki getum við stautað okkur fram úr myndatextanum til að
upplýsa úr hvaða sýningu þetta atriði er né hverjir dansararnir eru, nema hvað við sjáum að karldans-
arinn er Jóhannes Pálsson. Það sem við sjáum hér er heilsíða úr dagblaði í Kóreu þar sem fjallað var
um ballettinn.
haldiö augunum opnum, enda
þrjátíu og fjögurra tíma ferða-
lag að baki.“
Það hlýtur að vera kostnað-
arsamt að fljúga yfir hálfan
hnöttinn. Fær ballettdansari
góð laun í Kóreu?
„Ekki kvarta ég. Ég hef
ágætis laun. Svo fæ ég íbúö-
ina frítt. Það þykir mjög góð
íbúð á kóreskan mælikvarða
en líklega sæmileg á íslensk-
an. Svo kemur kona tvisvar í
viku og tekur til og gerir hreint.
Þetta er gott líf. Ég er eigin-
lega borinn á höndum þeirra
hjá ballettflokknum. Þar eins
og hér heima vantar karldans-
ara, aðallega vegna þess að
þar er herskylda og aðeins
þeir allra, allra bestu sleppa
við hana. Þess vegna átti ég
líklega greiðari leið inn í flokk-
inn en ella hefði verið. Ballett-
dansarar geta ekki sleppt
tveimur árum úr og farið í her-
inn eða í eitthvað annað og
ætla svo að taka upp þráðinn
við dansinn eins og ekkert hafi
ískorist."
Geturðu nefnt okkur ein-
hverja þekkta balletta sem þú
hefur tekið þátt í?
„Já, já. Þeir eru margir.
Hnotubrjótinn þekkja allir og
líka Giselle. Svo get ég nefnt
Serenade og Allegro Brilliante
eftir Balanchine, Pulcinella, La
Fille Mal Gardee, Les Sylph-
ide og Endimion Variations.
Svo erum við líka með kór-
eska balletta. Á næsta ári
verðum við með Coppelíu,
Paquita og Kamelíufrúna, svo
eitthvað sé nefnt.“
Hefur þú dansað aðalhlut-
verkið í einhverjum af þessum
ballettum?
„Já, mörgum þeirra.11
Eigum við (slendingar eftir
að sjá þig á sviði hér heima
eða ætlarðu að setjast að í
Kóreu fyrir fullt og allt?
„Nei. Það er hreint ekki
meiningin að eyða því sem
eftir er af lífinu þar. Hvað verð-
ur er þó ekki gott að segja. Ég
á vonandi eftir að dansa ein-
hvern tíma hér heima. En
starfsferill dansara er ekki
langur. Ég á kannski átta til tíu
ár eftir. Og hvað ég geri þá er
alveg óljóst. Ég held jafnvel að
ég taki mér eitthvað allt annað
fyrir hendur heldur en að snúa
mér að kennslu eins og svo
margir dansarar gera.“
Um leið og við kveðjum Jó-
hannes og óskum honum
góðs gengis látum við fylgja
meö svar hans er blaðamaður
spurði um matarvenjur í Kóreu
og hvernig honum líkaði
maturinn þar.
„Ég forðast mikið kryddað-
an mat sem er algengur í
Kóreu. Ég fæ senda pakka að
heiman með reglulegu millibili
■ Þarna er lífið
dans fyrir mig. Allt
gengur út á
dansinn. Hér heima
hefði dansinn orðið
vinna.
■ Ég er sólódansari
og fœ mörg
skemmtileg og
krefjandi hlutverk,
oft aðalhlufverk.
■ í Kóreu eru það
fjársterkir aðilar sem
styrkja flokkinn og ef
flokkurinn hœttir að
standa sig vel hœtta
þeir að styrkja hann.
■ Minn flokkur
dansar nœrri
eingöngu klassískan
ballett og okkur er
tekið opnum
örmum. Fólk langar
að sjá klassískan
aftur.
■ Mér fannst ég
kominn svo nálœgt
íslandi þegar ég
var á Ítalíu í fyrra að
ég skellti mér heim í
tvo daga í lok
ferðarinnar.
og innihaldið er aðallega
remúlaði og steiktur laukur.
Þegar pakkarnir koma slæ ég
upp pylsupartíi þar sem ég
býð upp á þetta lostæti með
pylsunum. Þau boð eru löngu
orðin fræg. Þessar krásir frá
Islandi hafa gjörsamlega sleg-
ið í gegn. Kannski get ég snú-
ið mér að pylsusölu f Kóreu
þegar dansferlinum lýkur.11 □
2.TBL. 1991 VIKAN 31