Vikan - 20.12.1998, Page 21

vorum stödd í Edinborg var
hann til dæmis í vinnuferð í
Brussel. Hafrún er frá Grund-
arfirði, sálfræðingur að mennt
og er lektor við Queen Marg-
areth's College.
María Hilmarsdóttir hefur
lokið mastersnámi í listasögu
og rekur Gallerí Kúnst í Edn-
inborg þar sem hún leggur
áherslu á að kynna Skotum ís-
lenska list. Hún er frá Pat-
reksfirði en hefur verið í Ed-
inborg frá því 1991. Maður
hennar er skoskur tölvufræð-
ingur sem vinnur í kjarnorku-
stöðinni í Sellafield.
Hrafnhildur Pálsdóttir er
„bara af Seltjarnarnesi“ eins
og hún orðar það. Hún kom
til Skotlands til að stunda
mastersnám í rekstrarhag-
fræði fyrir einum fimm árum.
Hennar maður er írskur og
starfar hjá viskífyrirtæki í
Perth. Þangað ekur hann á
hverjum morgni og þykir ekki
mikið, enda er hann ekki
nema 50 mínútur á leiðinni.
Sjálf vann Hrafnhildur síðast
hjá skoska blaðinu Scotsman.
Birna Einarsdóttir starfaði
hjá markaðsdeild Islands-
banka þar til henni datt í hug
að sækja um starf hjá Royal
Bank of Scotland sem hún
fékk. Birna gefur ekkert upp
um það hverjar framtíðará-
ætlanirnar séu en er ánægð í
nýja starfinu þótt vinnuálagið
sé engu minna en heima á Is-
landi. Það kemur okkur á
óvart því alltaf er sagt að
hvergi vinni fólk lengri vinnu-
dag en einmitt á íslandi.
Sif Stefánsdóttir er ættuð frá
Egilsstöðum en bjó síðast í
Hafnarfirði. Hún kom með til
Edinborgar með manni og
þremur sonum í ársbyrjun þar
sem eiginmaðurinn stundar
framhaldsnám í sjúkraþjálfun.
Ekki sami vinnuandinn
Vinnuna og stéttaskipting-
una í Skotlandi ber á góma.
Þær segja að vinnan sé hér allt
öðruvísi en heima. Fólk kynn-
ist lítið, vinni mikið og það sé
lítið hlegið og flissað á vinnu-
stöðunum. Andinn sé ekki
jafn léttur og skemmtilegur
og á mörgum vinnustöðum á
íslandi. Það vanti alveg að
fólk setjist niður á kaffistof-
Það eru kræsingar
á borði i sauma-
klúbbnum i Edin-
borg. Hrafnhildur
og María eru til
vinstri og Sif og
Birna til hægri.
María segir frá því hvernig hún hefur reynt að
halda manninum heima á aðfangadaqskvöld. Sif
(t.v.) er ekki ánægð á svip en Hrafnhild
kannast við lýsinguna.
dur (t.h.)
unni og spjalli saman. Það
eina sem menn geri sameigin-
lega sé að fara stöku sinnum á
pöbb. Stéttaskiptingin sé líka
greinileg. Það sé ekki sam-
gangur milli yfirmanna og
undirmanna frekar en milli
þeirra sem eru lægra settir í
þjóðfélaginu og hinna sem
hærra tróna. Auðvelt sé að
greina fólk eftir stéttum af
málfarinu en svo sé líka hægt
að sjá hvaðan fólk kemur á
því hvernig fólk klæðir sig og
hvar það láti klippa sig. Þetta
síðasta vekur furðu okkar
sem erum nýkomin að heim-
an. Aðgreining eftir tungutaki
er ekki svo óeðlileg en að
klippingin geti komið upp um
stétt þína, þar er sannarlega
merkilegt.
„Eg held, sem betur fer, að
enn sé það svo heima að fólk
sé metið eftir eigin verðleik-
um en ekki stöðunni, sem það
gegnir, og vonandi á það ekki
eftir að breytast,“ segir ein og
önnur bætir við: „Mér finnst
maður vera farinn að heyra
miklu meira en áður á því
hvernig fólk er máli farið,
hvort það sé illa menntað eða
„illa upp alið“.“ Og nú er
skotið inn í: „Margt lang-
skólagengið fólk á því miður
ekki sérlega auðvelt með að
tjá sig heldur."
Jólin alltal otarlega í huga
En jólin eru að nálgast og
það er greinilegt að hugur
stúlknanna leitar heim á jól-
unum. Þær hlæja reyndar að
því hversu erfitt sé að fá
mennina til að skilja að jólin
byrja þegar kirkjuklukkurnar
hringja klukkan sex á að-
fangadag. Þær hafa allar lagt
sig fram um að halda í ís-
lensku jólin en það er stund-
um erfitt að finna fyrir
jólastemmningunni. María
segir að stundum hafi verið
hringt í manninn hennar á að-
fangadagskvöld og kunningj-
arnir viljað fá hann með sér á
pöbb. „Eg get ekki komið,
hún María er að halda upp á
jólin,“ hefur hún heyrt hann
segja í mæðutón. Hinar tvær,
sem eiga sér útlenda menn,
gætu sagt svipaðar sögur.
Það, sem þeim finnst þó
einna verst við skosku og
írsku jólin, er hvað áfengi og
jólahald virðast nátengd á
þessum slóðum. Á aðfanga-
dag skemmti fólk sér og þá
gjaran samfara töluverðri
drykkju. Á jóladagsmorgun sé
aftur fengið sér í glas og hald-
ið áfram allan daginn. Þær
segja að fólk sé að fá sér í glas
í tíma og ótíma og lítið gaman
sé að koma til dæmis með
barnabörnin í heimsókn ef
amma og afi hafi fengið sér
hressilega neðan í því rétt
áður en gestina beri að garði
og hafi því lítinn áhuga á gest-
unum. Jólahaldið sjálft sé líka
mun einfaldara og tilþrifa-
minna en við eigum að venj-
ast, sums staðar séu ekki einu
sinni sett upp jólatré!
Það er skemmtilegt að fylgj-
ast með samtali stúlknanna
fimm. Skoðanir þeirra eru lík-
ar um margt þótt þær greini á
um annað. Löngunin til að
viðhalda tengslum við fjöl-
skyldurnar heima á íslandi og
þörfin fyrir að heyra íslensk-
una og láta börnin ekki
gleyma henni verður einnig til
að ylja okkur um hjartaræt-
urnar. Saumaklúbburinn á
áreiðanlega eftir að verða
þeim til ánægju þótt ekki hafi
handavinna verið að tefja fyr-
ir þetta kvöldið, enda eru
saumklúbbar ekki lengur
saumaklúbbar í þess orðs
merkingu. Þeir eru til þess
gerðir að koma saman og
njóta samveru við annað fólk
sem hefur sömu eða svipuð
áhugamál.
Vinkonur okkar í Edinborg
ætla að hittast fljótlega aftur.
Við lofum að koma ekki í
næsta saumaklúbb svo þær
geti spjallað saman ótruflaðar
af blossunum frá flassi ljós-
myndarans og suðinu í segul-
bandi blaðamannsins.
21