Vikan - 07.12.1999, Blaðsíða 56

Sárin gróa en örin hverfa ekki
Ég var bara tíu ára
begar ég var í vist hjá
systur minni og mági.
Hún var flutt að heim-
an í annað bæjarfélag
og bess vegna burftí
ég að búa hjá beím. Ég
var alla tíð mjög hænd
að bessari elstu syst-
ur minni og oft var
bað sagt að við værum
mjög líkar. Það bötti
mér bara gaman. Ég
fér allt með beim
hjénum á meðan ég
bjö hjá beim og oft
férum við í ferðalög.
Þetta sumar gerðist
ýmislegt sem átti eftir
að móta líf mitt seinna
meir.
Kvöld nokkurt
þegar ég var
að passa barn-
ið þeirra kom
hann heim á
undan henni. Ég hafði lagt
mig og sofnað. Ég vaknaði
við að hann var að klæða
mig úr buxunum en ég lá
bara kyrr. Ég held að ég hafi
fengið hálfgert taugaáfall
því ég gerði ekki neitt og
þorði ekkert að segja nema
já þegar hann sagði að þetta
yrði að vera leyndarmál
bara á milli mín og hans.
Hann lauk sér af og sagði:
„Jæja, við skulum bara fara
að sofa."
Ég stóð á fætur með bux-
urnar á hælunum en ég var
mjög bráðþroska og var á
blæðingum. Ég dreif mig inn
á bað og þvoði mér og þreif
mig eins vel og ég gat. Því
næst skreið ég upp í rúmið
mitt og grét mig í svefn.
Morguninn eftir voru rúm-
fötin öll orðin blóðug og ég
öll útötuð í blóði. Ég vissi
ekki alveg hvernig ég átti að
bregðast við þessum ósköp-
um. Satt best að segja grét
ég yfir því að ég þyrfti á ein-
hvern hátt að útskýra allt
þetta blóð og ég vissi ekki
hvernig ég ætti að fara að
því.
Reyndi að útiloka
minninguna
Systir mín kom inn í her-
bergið mitt til að vitja um
mig því henni var farið að
lengja eftir mér. Ég var vön
að vakna snemma og koma
fram um leið. Ég sagði
henni grátandi að ég gæti
ekki staðið upp því það
blæddi svo mikið. Hún tók
mig í fangið og leiddi mig
inn á bað þar sem ég gat
þvegið mér á meðan hún
tók af rúminu og hreinsaði
það.
Þennan dag leið mér
hræðilega gagnvart systur
minni og skömm mín og
samviskubit yfir að geta
ekki talað við hana um það
sem maðurinn hennar hafði
gert var mikil. Daginn eftir
var eins og ég hefði dregið
tjald yfir atburði kvöldsins
örlagaríka. Mér tókst að úti-
loka minninguna og láta
sem þetta hefði ekki gerst.
En þar með er ekki öll sag-
an sögð því ég var áfram í
vist hjá þeim þetta sumar og
tvö næstu. Hann hélt sinni
iðju áfram með eilífu káfi og
þukli á brjóstunum á mér og
þegar hann mögulega gat
var hann kominn með
krumluna á líkama minn. Ég
skil það ekki vel sjálf en
alltaf fór ég aftur í barnapíu-
starfið og hafði aldrei upp-
burði til að segja frá eða
neita að fara.
Síðan var það haust eitt
þegar ég var orðin átján ára
gömul að ég fór á sveitaball
í nágrenni við staðinn þar
sem systir mín og mágur
bjuggu. Ég drakk vín þetta
kvöld og var það í eitt af
fyrstu skiptum sem ég gerði
það. Ég kom ofurölvi heim
til stóru systur og skreið upp
í sófann í stofunni þar sem
hún hafði búið um mig og
Morguninn eftir uoru
rúmfötin öll orðin
bléðug og ég öll út-
ötuð í blöði.
sofnaði út af. Ég rankaði við
mér ofan á sænginni enn
fullklædd og meira að segja í
skónum. Mágur minn stóð
við endann á sófanum
kviknakinn og sagði: „Uss!
Þú ert svo falleg og lík syst-
ur þinni."
Feimin og hrædd við
karlmenn
Ég rauk á fætur og svaraði
honum loksins og spurði
hvort hann vildi að ég öskr-
aði. Hann læddist þá í burtu.
Ég var ringluð og sorg-
mædd. Mér þótti óskaplega
vænt um systur mína og
þetta átti sér stað meðan
hún og börnin hans sváfu í
næstu herbergjum.
Daginn eftir lét ég sem
ekkert hefði í skorist og fór
heim aftur til foreldra okkar
án þess að segja neitt. Eftir
þetta fór ég að drekka. Ég
flutti að heiman og fór að
vinna í verslun í Reykjavík.
Ég drakk öll kvöld vikunnar
og hef gert það frá því að ég
var átján ára til dagsins í
dag. Ég er ákaflega feimin
gagnvart líkama mínum og
forðast yfirleitt öll samskipti
við hitt kynið. Þegar ég var
orðin tuttugu og fjögurra
ára og búin að eignast mitt
fyrsta barn trúði ég vinkonu
minni fyrir þessu eftir
langvarandi drykkju og dóp-
neyslu. Ég var mjög grát-
gjörn og var yfirleitt alltaf
að bresta í grát á fylleríum.
Vinkona mín knúði mig til
að tala. Hún sagðist vera
farin að þekkja mig það vel
að hún vissi að eitthvað
mikið væri að hjá mér. Hún
krafðist þess að ég segði
henni allt eins og væri og
það varð til þess að ég sagði
frá þessum hluta æsku minn-
ar. Hún pantaði fyrir mig
viðtal við konu hjá Stíga-
mótum. Þetta var alltof
erfitt fyrir mig að fara þang-
að svo ég bað konuna að
koma heim til mín og hitta
mig þar. Það gerði hún allan
tímann sem viðtölin stóðu
yfir. Ég vildi líka hafa vin-
konu mína hjá mér þegar
viðtölin fóru fram og hún
gaf leyfi fyrir því.
Það kom að því að ráð-
gjafinn taldi réttast að ég
segði systur minni allt af
56 Vikan