Vikan - 07.12.1999, Blaðsíða 23

grænmeti ætti alltaf að vera á
boðstólum í matarboðum og
samkvæmt formúlunni, á að
gera ráð fyrir, að minnsta kosti
fjórum kartöflum á mann.
í fjölmennari veislum er al-
gengt að boðið sé upp á hlað-
borð og þá virða margir þá
reglu að hafa fáar tegundir en
nóg af hverri fyrir sig. Rökin
fyrir þessari aðferð eru þau að
menn vilji gjarnan smakka allt
sem á boðstólum er og það sé
ómögulegt þegar sífellt bætast
við ýmsir réttir á borðið. Þeir
sem eru að halda í við sig
kvarta undan því að þeir kysu
frekar að vera ekki leiddir í of
mikla freistni. Hjá sumum gildir
fjölbreytnin og koma gestirnir
þá gjarnan með eitthvað með
sér og leggja á borðið. Hlað-
borð eru sérlega hættuleg að
því leyti, sem margir óvanir
gestgjafar hafa brennt sig á, að
gráðugi frændinn kemst oftast
fyrstur að borðinu og skilur það
nánast eftir tómt. í Frakklandi
og á Ítalíu tíðkast gjarnan að
húsfreyjan sitji við endann á
langborði í garðinum og
skammti gestum á diskinn en
það er siður sem erfiðara
er að taka upp hér enda
leyfir veður sjaldan að sett
sé upp borð utandyra.
Samkvæmisljón og
flugfreyja
Þaulvönustu veislustýrur
eru þeirrar skoðunar að
engin ein regla sé algild en
allar benda þær á að sjálf-
sagt sé að þiggja alla þá
hjálp sem býðst. Þótt gest-
gjafinn geti vafalaust stað-
ið fyrir veislunni einn, sé
engin ástæða til að reyna
það. Fólk sem býður fram
hjálp gerir það vegna þess
að það vill aðstoða og
handtökin eru mörg áður
en yfir lýkur. Vikan hafði
samband við samkvæmis-
Ijón sem þekkt er fyrir
gestrisni og skemmtileg
boð. Ljónið heitir Þóra Lind
Nielsen flugfreyja og er
þekkt meðal fjölskyldu og
vina fyrir að vera góð heim
að sækja. Hún segir nota-
legheitin skipta mestu máli.
„Við vinnum yfirleitt í þessu
saman hjónin, ég stend ekki
ein. Mér finnst engin þumal-
puttaregla til. Ég passa bara að
hafa nógan mat. Mín reynsla er
sú að það sem gestum líkar
best klárast, sama hversu mik-
ið er af því en annað sem
smakkast verr verður eftir. Við
förum eftir því hvað okkur líkar
sjálfum og það hefur ekki
reynst óraunhæfur mælikvarði.
Ég hef heyrt sagt að mörgum
þyki betra að hafa frekar fáar
tegundir en margar. Við förum
ekki eftir henni. Við reynum að
hafa veisluna eins fjölbreytta
og hægt er. Tertur og brauð í
bland við niðurskorið fyllt kjöt
og kartöflusalat allt eftir hvernig
liggur á okkur. Þá er tryggt að
allir fá eitthvað sem þeim líkar.
Við skipuleggjum okkur yfir-
leitt þannig að allt sem hægt er
að vinna fyrirfram er unnið með
góðum fyrirvara. Ef við þiggjum
hjálp við matargerðina viljum
við gjarnan að viðkomandi
hjálparkokkur fái sjálfur að
velja hvað hann gerir. Allflestir
eiga sinn sérrétt sem þeir gera
betur en aðra eða einfaldlega
vilja velja sér fljótlega réttinn í
stað þess sem er margbrotnari.
Þegar ég held veislu er yfir-
leitt boðið völdum hóp vina eða
fjölskyldu og ég hef svo sem
ekki mikla reynslu af 70-100
manna veislum. Ég tel sjálfsagt
að fólk kaupi sér aðstoð ef því
er að skipta enda orðið óal-
gengt nú orðið að maður sitji
veislur þar sem gestgjafarnir
eru á sífelldum þönum og hafa
engan tíma til að sinna gestun-
um.
En ég tel að þegar verið er
að bjóða heim fólki er mikil-
vægast að allt sé sem notaleg-
ast. Við leggjum mikið upp úr
kertum og kveikjum á mörgum
kertaljósum. Við notum mikið
sprittkerti í skálum eða þar til
gerðum stjökum, því af þeim
stafar lítil hætta. Við setjum
einnig gjarnan blóm í vasa og
notum ekki ofurfínt leirtau eða
borðbúnað. Það er erfitt að
mæta í veislu og handleika
glös sem þú veist að kosta vel
á annað þúsund án þess að
finna til einhverrar spennu.
Hlýlegt og notalegt andrúms-
loft býður gestina strax vel-
komna og brýtur ísinn í sam-
skiptum milli manna.
Við reynum líka, ef gestir
okkar þekkjast ekki vel, að
brydda upp á einhverju
skemmtilegu til að hrista fólk
saman.Við höfum tekið á móti
fólki með neongrænar hárkollur
og látið sem ekkert sé eða
boðið það velkomið með stuttri
og skemmtilegri ræðu. Við
hugsum gjarnan fyrir þeim hlé-
drægari í hópnum og það
hjálpar oft að fá þeim eitthvert
hlutverk. Til dæmis að bjóða
meira kaffi því það auðveldar
þeim að brydda upp á sam-
ræðum."
Sennilega er engin ein upp-
skrift af velheppnaðri veislu.
Svolítið sérkennilegur karl
sagði einhverju sinni að engin
væri veislan ef öngvir væru
túlípanarnir og þannig er nú
það að sjaldan verður hægt að
gera öllum til hæfis. Ráð Þóru
Lindar að skapa hlýju, notalegt
andrúmsloft og heimilislegt um-
hverfi, fremur en að leggja
áherslu á að draga fram það
besta sem til er hljómar grun-
samlega nærri því sem flest
okkar tengja við gott boð.
ffiT
L
m
Byrjið á að setja saman gestalista. Aldur gestanna, á hvaða tíma og
hvar boðið er skiptir máli þegar ákveðið er hvað þarf af mat.
Þiggið alla hjálp sem býðst. Vafalaust getið þið gert þetta ein en
handtökin eru mörg og gott að bera ekki ábyrgð á öllu.
Vinnið ykkur í haginn eins og hægt er. Hafið það til fyrirfram sem
hægt er að geyma.
Reynið að skapa notalegt og hlýlegt andrúmsloft. Oft er gott að gest-
gjafinn segi nokkur orð til að brjóta ísinn og þeir uppburðarlitlu njóta
sín betur hafi þeir eitthvert hlutverk.
Eigið alltaf eitthvað sem hægt er að grípa til í fljótheitum og bera
fram ef þörf er á.
Notalegustu stundirnar eru oft við uppvaskið, veljið góðan hóp með
ykkur í eldhúsið eftir boðið.
Texti: Steingerdur Steinarsdóttir
Myndir: Gunnar Gunnarsson og Gísli Egill Hrafnsson