Vikan - 14.12.1999, Side 13

Lóa á vinniisloliinni. Hún hel'ur
aiiallega fengist við aft sérsaiuua
fatnaft frá því luin lióf stiirf sem
leftur- og skinnfatatæknir.
alltaf að sauma það sama.
Pað sést líka á nokkrum
verkum Lóu sem eru sjáan-
leg á vinnustofunni, tvær
töskur, önnur hliðartaska og
hin bakpoki, tvær húfur,
annars vegar skyggnishúfa
og hins vegar veiðihúfa.
Sem viðurkenning fyrir
vandað og
áhugavert
starf var
Lóu, ásamt
leirlistakon-
unni Koggu
og Astu
Sýr-
us-
dóttur eiganda Purity
Herbs, boðið að taka þátt í
handverkssýningu í Færeyj-
um í sumar. Sýningin var
haldin af Iðnþróunarfélagi
Færeyja og Heimilisiðnaðar-
félaginu sem óskuðu eftir
nærveru Lóu, Koggu og
Ástu á sýningunni. Það er
óhætt að segja að þær hafi
fengið frábær viðbrögð, því
margir lögðu leið sína í bás-
inn til þeirra, eða einn tíundi
færeysku þjóðarinnar að
ætla megi. Vörur þeirra fóru
víða eftir það þar sem ferða-
menn voru duglegir að líta
handverkið augum og kaupa
fallega hluti.
Næsta verkefni Lóu er að
sauma leðurpils. Það skal
vera svart og hún tekur
fram nokkrar gerðir af
svörtu leðri. Hún velur rétta
leðrið í pilsið, lítur á málin
og byrjar að sníða. Þá saum-
ar hún taupils (prufu) eftir
sniðinu sem eigandinn þarf
að máta áður en lagt er í
efni náttúrunnar, leðrið
sjálft.
Lætur draumana rætast
Leður- og skinnfatatækni
á hug og hjarta Lóu. Hún
hefur komið sér upp góðri
vinnustofu í bílskúrnum
heima hjá sér og við úti-
dyrnar hangir skilti, sem
minnir þá sem fram hjá fara,
að þarna rekur Lóa leð-
ursmiðjuna sína. Leðurlykt-
in streymir á móti manni
þegar komið er inn á vinnu-
stofuna og flíkur hanga uppi
ásamt hönskum, inniskóm,
töskum, húfum og ýmsu
öðru sem Lóa er að vinna
að. Frá því að hún hóf störf
sem leður- og skinnfata-
tæknir hefur hún aðallega
verið að sérsauma fyrir ein-
staklinga og lítið unnið að
því að koma sér upp lager.
Fólk á öllum
aldri kemur
til hennar
með óskir
og Lóa
lætur þær
rætast.
Lóa
lærði leður- og
skinnfatatækni í
Malung í Svíþjóð. Hún
dreif sig út með fjölskylduna
1994 til að láta verða af því
að mennta sig í faginu enda
hafði hún lengi haft áhuga á
saumaskap og töluvert verið
í því að sauma fyrir vini og
vandamenn. En sá sauma-
skapur heillaði hana ekki
eins mikið og að vinna með
náttúruleg hráefni og eftir
eins árs nám í leðurdeild
Vesturdalarnas Gymnasium
skola, eina skólanum sem
kenndi leðursaum á þessum
tíma, var hún búin að læra
leður- og skinnsaum, sníða-
gerð í tölvu, teiknun og ým-
islegt fleira. Langstærsti
hluti námsins fór þó í að
gera ákveðin
skylduverk-
efni og
sauma fyrir fyrirtæki en
einnig var lagt upp úr
því að nemendur
saumuðu fyrir sjálfa
sig. Lóa hafði því
mikið að gera þetta
ár enda var hún
komin til Svíþjóð-
ar til að læra
eins og hún
segir sjálf.
Engar tuær flíkur
verða eins
Lóa er önnum kafin á
vinnustofunni í Álfa-
byggðinni. Hún er að
sníða og sauma húfur
úr vínrauðu leðri. Það
er óhætt að trúa orð-
um Lóu þegar hún
talar um hvað sé
heillandi við að
sauma úr þessum
hráefnum. „Engar
tvær flíkur verða
eins," segir hún og
á þá líka við fjöl-
breytnina sem fylgir
starfinu, að vera ekki
Brot af verkuni Lóu |iar sem fjölbrejli
leikinn er einkennandi. Hiin lauk ný-
lega vift að sainna anorakinn, en liann
er úr selskinni og liskrofti.
Vikan 13