Vikan


Vikan - 18.04.2000, Side 57

Vikan - 18.04.2000, Side 57
I*t;iil(inn]iiu Hann yfirgaf hana að lokum þá miklu umhyggju sem hún lega vænt um hana. Eftir að fyrir aðra konu og þá tók við bar fyrir húsinu okkar. við fluttum í stærra húsnæði barátta við að halda íbúðinni Uppfrá þessu urðum við kom ég af og til í heimsókn til vinkonu minnar. Drengirnir mínir elskuðu hana báðir þótt hún væri ströng við þá og krefðist hlýðni. Þeir báru mikla virðingu fyrir henni og á hverju ári gafhúnþeimjóla-og afmælisgjafir venju- lega eitthvað sem hún bjó til sjálf en hún var mikil hann- yrðakona. Allt sem hún gerði var unnið af miklu listfengi og hún var snillingur í að nýta allt sem til féll. Undanfarin ár Hún sá strax huers kyns uar og hreif barnið og hentist með hað upp til sín. hefur mér því miður gefist lítið tóm til að hitta vinkonu mína. Nú er þessi kona dáin en minningin um hana og hvernig vinátta okkar byrjaði var mér dýrmæt reynsla. Reynsla sem kenndi mér að skyggnast undir yfir- borðið og vera ekki of fljót að dæma fólk. eitthvað niður í kok en melt- ingarvegurinn hafði sloppið vegna hennar en jafnvel einn lítill sopi af hrein- r——■ gerningarlegi sem þessum getur orðið til að valda miklum skaða á slímhúð meltingarfæranna. Eg fékk að fara heim með drenginn en næstu daga var vel með honum fylgst. Þetta atvik varð til þess að viðhorf mitt til nágrannakonu minnar breyttist mjög. Hlýjan og um- hyggjan sem hún sýndi mér uppi á spít- ala snart mig djúpt og hún hafði verið eldri drengnum ákaflega góð þann tíma sem hann beið hjá henni eftir að ég skilaði mér með bróður hans heim. Hún kom líka næstu daga margoft og spurði um líðan barnsins. Ég bauð henni inn í hvert einasta skipti og gaf henni kaffi og við spjölluðum heil- mikið saman. Ég komst að því að ævi þessarar konu hafði ekki verið neinn dans á rósum. Hún flúði atvinnuleysi og ör- birgð í heimalandi sínu hingað til lands í lok seinni heimstyrj- aldar. Átti erfiða ævi Hér kynntist hún manni, giftist honum og ílengdist. Maðurinn hennar var drykkjusjúklingur og árum saman barðist hún við að halda saman heimilinu við ákaflega erfiðar aðstæður. sem þau áttu. Það hafði henni tekist með mikilli vinnu og þegar hún sagði mér stolt frá því að hún hefði unnið á næt- urvöktum á geðsjúkrahúsi, skúrað skrifstofur og tekið að sér að sauma fyrir fólk til að halda íbúðinni fór ég að skilja bestu vinir. Hún lét ekki alveg af nöldrinu og skömmunum blessuð vinkona mín en ég hló bara að henni og stríddi henni ef mér fannst hún ganga of langt. Eftir þetta leit- aði ég til hennar ef ég þurfti pössun fyrir börnin og í stað- inn keyrðum við hana í stór- markaðina þegar hún þurfti að versla til helgarinnar. Við bjuggum með þessari konu í fimm ár og mér þótti óskap- Nú er bessi kona dáin en minningin um hana og huernig uínátta okkar byrjaðí uar mér dýr- mæt reynsla. Lesandi segir Steingerði Steinarsdóttur sögu sína Vilt þú deila sögu þinni meö okkur? Er eitthvaö sem hefur haft mikil áhrif á þig, jafnvel breytt lifi þinu? Þér er vel- komiö að skrifa eöa hringja til okkar. Viö gætum fyllstu nafnleyndar. lli'iuiilislaiiKÍO er: Viluiu - ..l.ilMi vilslusasu", Scljuvcgiir 2, 1111 Kcykjuvik, Ncllúiiy: vikiin@rrmli.is .. m

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.