Vikan - 19.12.2000, Qupperneq 17

Texti og myndir: Sigríður Víðis Jónsdóttir
Seinustu jói voru ein-
hver þau eftirminnileg-
ustu sem undirrituð hef-
ur upplifað. Á eyjunni
Vinalhaven í fylkinu
Maine í Bandaríkjunum
er jólahald nefnilega
með talsvert frábrugðnu
sniði en hér heima á
Fróni.
Ofskreytt jólatré
í byrjun desember hófu menn að
stilla jólatrjám sínum út við
gluggann svo að allir sem færu
hjá gætu notið dýrðarinnar. Ég
hugleiddi oft hvernig jólatrén
stæðu undir öllu þessu skrauti,
enda sást sums staðar ekki í
grænt nema á stöku stað. Á
kvöldin óku eyjarskeggjar um og
kíktu á jólaljósin hver hjá öðr-
um. Þannig var umræðuefni
Miðbærinn var svo of-
skreyttur að ég hafði aldrei
séð annað eins. Börnin í
bænum höfðu skreytt
þessi jólatré og inn um
lúguna á plastkofanum
gátu þau stungið bréfum
til jólasveinsins.
Rjúkandi jólasteikin nýkomin úr ofninum.
Borðið svignar undan kræsingum.
Upp úr miðjum nóvem-
ber voru fyrstu jólaser-
íurnarsettarupp. Þeg-
ar komið var fram í
fyrstu viku desember var seríu-
fjöldinn orðinn svipaður og hér
heima en alltaf hélt magnið
áfram að aukast. Bærinn varð sí-
fellt skrautlegri og samsetning-
arnarslíkarað éghafði aldreiséð
annað eins. Öllu ægði saman;
stórum perum, litlum perum,
blikkljósum, lýsandi snjókörlum,
brosandi jólasveinum og blikk-
andi stjörnum í öllum möguleg-
um og ómögulegum litum. Og
niðri í bæ lá jesúbarnið í jötunni.
heimamanna oftar en ekki: „Ertu
búinn að sjá skreytingarnar hjá
honum Boongie, hann setti þær
upp í gær?“ eða „Vissirðu að
Johnny er með hvorki meira né
minna en 9 feta jólatré inni í
stofu hjá sér?“
Gjafakaup í janúar!
Ellefta desember fórum við sam-
býlismaður minn á jólatónleika
kirkjukórsins. Presturinn sagði að
nú þegar jólainnkaupin og allt
jólabrjálæðið væri yf irstaðið væri
rétti tíminn til að slappa af og
hugsa um gildi jólahátíðarinnar.
Við gátum ekki annað en brosað
út í annað enda hvorki búin að
setja upp jólatréð né farin að
huga að jólagjafainnkaupum.
Heimamenn sögðu okkur að þeir
hefðu byrjað að kaupa inn gjafir
fljótlega eftir að síðustu jólum
lauk. Það væri best að gera þetta
jafnt og þétt yfir árið. Þegar
pakkaopnunin hófst skildum við
af hverju.
Jólatré höggvið úti í skógi
Við ákváðum að vera snemma í því
á íslenskan mælikvarða og fórum
út í skóg viku fyrir jól og hjuggum
okkur myndarlegt jólatré. í trássi
við hugmyndir heimamanna um
jólatrésskreytingarsettum við hvít
Ijós á tréð og hnýttum rauðar
slaufur á greinarnar. Við vorum
voðalega stolt af fallega jólatrénu
okkar. Varla þarf að nefna að við
vorum spurð hvenær við ætluð-
um að skreyta tréð ...
Réttfyrirjól buðu veitingastað-
irnirtveir niðri í miðbæ öllum eyj-
arbúum í ókeypis jólahlaðborð.
Viðburðurinn er árlegur og mætt-
um við að sjálfsögðu á staðinn.
Notalegstemmningvar í bænum,
lúðrasveit spilaði jólalög, boðið
var upp á eggjapúns og brosandi
fólk óskaði hvert öðru gleðilegra
jóla.
Rafmagnsleysi og pakkaflóð
Á aðfangadag fór rafmagnið af
eyjunni. Við prísuðum okkur sæl
að vera með gaseldavél því ann-
ars hefði kornfleks orðið að koma
í stað jólasteikurinnar. Þegar við
furðuðum okkur á rafmagnsleys-
inu sögðu heimamenn að þetta
væri nú ekkert til að kippa sér
upp við, þetta gerðist oftar en
einu sinni og oftar en tvisvar á
hverjum vetri.
Klukkan hálfsjö á jóladags-
morgun hringdi síminn. Tími var
kominn til að vakna og opna
pakka. Við höfðum vakað lengi
kvöldið áður við lestur jólabóka
og mættum því með dökka bauga
og stirur í augunum til föður
kærasta míns og sambýliskonu
hans. Undan jólatrénu flæddu
pakkar í tugatali og greinilegt var
að jólasveinninn hafði komið í
heimsókn um nóttina. Sinn hvor
úttroðinn jólasokkurinn beið okk-
ar. Nú var komið að jólum núm-
er tvö. Eftir að hafa slafrað í okk-
ur beikoni og eggjum, snúðum og
kanillengjum hófst pakkaopnun-
in. Pakkahríðinni ætlaði aldrei að
linna og áttum við fullt í fangi
með að hafa undan. Húsmóðirin
á heimilinu var vön pakkaósköp-
um sem þessum og var ekki lengi
að rífa upp gjafir frá öllum vin-
konum sínum, ættingjum, starfs-
félögum og nágrönnum. í stað
þess að senda jólakort gefa eyja-
skeggjar nefnilega pakka. Við
sáum fljótlega að lögmálið í
pakkamálunum er: „Betra er að
gefa marga litla hluti en einn
stóran svo að það virðist sem þú
hafir gefið ákaflega mikið".
Þannig kom t.d. upp úr sama
pakka eitt par af sokkum, leik-
fang fyrir heimilisköttinn,
súkkulaði með appelsínubragði,
nokkrar tegundir af ilmsápum,
fjögur rauð kerti og sérstök græja
til þess að afhýða hvítlauk.
Fóru einhverjir í jólaköttinn?
Við fórum í sparifötin áður en
jólahádegisverðurinn varsnædd-
ur; sextán punda kalkúni meðtil-
heyrandi meðlæti. Strokin ogfín
settumst við til borðs en litum
hvort á annað þegar aðrir veislu-
gestir mættu á staðinn. Við vor-
um áberandi fínust. Við hug-
leiddum að segja þeim söguna
af jólakettinum en ákváðum slð-
an að það væri of seint. Skaðinn
væri þegar skeður og sá mögu-
leiki var líka fyrir hendi að galla-
buxurnar og joggingpeysurnar
væru nýjar!
Eftir matinn röltum við heim
á leið og röðuðum öllum gjöfun-
um undir jólatréð okkar. Tréðvirk-
aði ósköp smátt miðað við stafl-
ann. Við settumst aftur og brost-
um. Kannski við myndum I þetta
skipti bara byrja jólagjafainn-
kaupin í janúar. Einsog þeirsegja
í Amerikunni: „It's better to be
safe than sorry.“
Vikan
17