Vikan - 19.12.2000, Blaðsíða 22

Vikan efndi til samkeppni um besta jólaljóðið eða -örsöguna nú á dögunum. Mikill fjöldi sagna og
Ijóða bárust og það var gaman að sjá hversu margir hæfileikamenn og - konur eru á landinu.
Dómnefndin valdi úr tvö Ijóð og eina sögu og höfundar þeirra fengu að launum fallegar, hand-
gerðar jólastyttur frá Jólahúsinu í Kópavogi.
Við kunnum öllum þeim sem sendu okkur sögur og Ijóð bestu þakkir og sendum þeim okkar inni-
legustu jólakveðjur.
Bernskujól
Piparkökuilmur kitlar vitin
og gaivaskir gufukarlar
stíga upp úr hangikjötssoöinu
til að dansa
við frostrósirnar á glugganum.
Varfærnislegt tif klukkunnar
vekur fiðrildin í maganum.
Dúnmjúk sæng
fislétt og full af hreinu lofti
tyllir sér mjúklega
á dreymandi vanga.
Það blakta Ijós í kirkjugarðinum
hlý og friðsæl haldast þau í hendur
við himinn og jörð.
Jólin læðast um marglitt rökkrið
á nýþvegnum táslum
með fangið fullt af eftirvæntingu.
Arndís Lilja Guðmundsdóttir,
Grænuhlíð 8, Reykjavík
Fimmarinn
Skrýtið að vera orðin ein og gömul. Eiga
ekki von á neinum, nema kannski barna-
börnunum sem alltaf eru að flýta sér. Best
að hafa kláran aurinn, ef einhver skyldi
líta inn. Hana nú, þar hringirdyra-
bjallan, kannski nafna mín sé
komin? Nei, það er bara sölu-
maður, ósköp framlágur og hef-
ur eflaust farið bónleiður lengi og
víða.
Ég hristi bara höfuðið og loka aft
ur. Út umgluggann er ekkert aðsjá,
engin barnabörn að „skreppa". Þau
eru þó vön að líta við ef þau eru
blönk, skinnin. Alltaf aukast líka
kröfurnar fyrir blessuð jólin. Allir verða að
fáallt, blessaðæskufólkið lætureinsog það
haldi að jólin fari fram hjá ef það fær ekki
alla drauma sína uppfyllta.
Það er líka orðinn eini jólaundirbúning-
urinn hjá mér að eiga eitthvað til að stinga
að þeim á jólaföstunni. Ég er löngu hætt
að reyna að velja handa þeim gjafir, þakk-
lætið og gleðin yfir þessum fimmurum sem
ég sting að þeim á síðustu dögunum fyrir
jólin eru mín jólagleði. Gott á meðan ég
get þó glatt þau eitthvað. Þau fórna þó
vanalega svona tlu mínútum af sínum dýr-
mæta tíma til að nálgast þessa aura. Ég
brosi með sjálfri mér, ég hlakka til að sjá
þau, enda þótt ég viti að það er ekki ég
sem þau þurfa helst að hitta.
Þá hringir síminn. Hver
getur þetta verið? Það er
nafna mín. ,,Hæ
amma, ég kemst
minn
vann ferð til
Barcelona í AKRA-
leiknum og hann bauð
mér með. Égsé þig bara
eftir jólin amma mín. Bless,
bless."
Þarna kom það. Ekki einu
sinni svo að égfái að sjá gleði
hennar yfir fimmaranum sem hún átti þó
að fá hjá mér. Nú hringir dyrabjallan aft-
ur. Ótótlegi sölumaðurinn stendur enn fyr-
ir utan. „Fyrirgefðu frú, en þessi bækling-
ur er sérlega áhugaverður." Takk segi ég og
brosi mínu blíðasta brosi um leið og ég rétti
honum fimmþúsundkallinn.
Þóra Hansdóttir, Hjallastræti 26, Bolungavík
Jólasálmur
Lag: Rósin eftir Friðrik Jónsson,
Halldórsstöðum.
Eitt sinn fyrir langa löngu
lífið breyttist harla skjótt.
Lítið barn hóf Iffsins göngu
í lágum helli um dimma nótt.
Fregnin af því sem þar skeði
sveif um heiminn undra fljótt.
Hún færir okkur frið og gleði
og fyllir brjóstið kærleiksgnótt.
Er vetur fer um veröld þvera
veðrin úti geisa hörð,
jólaljósin birtu bera
bjarma slær á freðinn svörð.
Við biðjum góðan Guð að senda
gæfu allri sinni hjörð.
Blessun fylgi barni hverju
sem borið er á þessa jörð.
Ingigerður Jónsdóttir, Fáskrúðsfirði
Lausnarinn f jötu lága
lagður var hin fyrstu jól.
Yfir alla stóra og smáa
upp var runnin náðarsól.
Þegar jólaljósin Ijóma
lifnar allt er fyrrum kól.
Bjart eryfir, bjöllur hljóma
börnin syngja heims um ból.
22
Vikan