Menntamál - 01.03.1944, Blaðsíða 24

70
MENNTAMÁL
hryggðar og hugsi með djúpri samúð til þjáðra barna
ófriðarlandanna, þegar ægilegar stríðsfréttir berast.
Mundu ekki þeir hinir sömu hjálpa samstundis, ef hægt
væri? Ekki er það efamál. En við erum vanir því, íslend-
ingar, að hylja næmar tilfinningar undir köldum hjúp
hversdagsleikans. En undir þeim hjúp slær hlýtt hjarta.
Það sýnir sig jafnan, þegar hjálpar er leitað í neyð. Er
hægt að hugsa sér meiri neyð en hjá allslausu barni í
ófriðarlandi, oft særðu og þjáðu? Hver æskir sér í spor
þess?
MenntamáL hafa ekki rúm til að ræða þetta mál nán-
ar, enda mun lesendum þeirra vera það ljósara en flest-
um öðrum.
Ég vil aðeins geta þess, að forstöðumönnum barnaskóla
verður skrifað nánar um málið og fyrirkomulag söfnun-
arinnar, auk þess sem það verður kynnt í blöðum og út-
varpi.
Ingimar Jóhannesson.
Orlof kennara og orlofsfé.
Þeirri spuruingu hefur verið beint til Menntamála, hvort kenn-
iirum hæri eigi orloísfé samkvæmt lögum uni orlof, nr. 16, 26. febr.
1943. Ritstjórinn hefur leitað sér upplýsinga um þetta lijá formanni
Sambands íslenzkra barnakennara, formanni Bandalags starfsmanna
ríkis og bæja og fræðslumálaskrifstofunni. Að þeim upplýsingum
fengnum jiykir mega fullyrða, að stundakennurum að minnsta kosti
beri orlofsfé samkv. lögum jiessum. Um fasta kennara er frekar talið
orka tvímælis, hvað segja skuli, því að þcir eru lausir frá skyldustörf-
um sínum alllangan tíma að sumrinu, en laun þeirra eru liins vegar
miðuð við lengd starfstímans. Til þess að fá tekin af öll tvímæli um
jictta, hefur fræðslumálaskrifstofan skriflega beiðst úrskurðar kennslu-
málaráðuneytisins um málið, en svar frá því hefur enn ekki borizt
skrifstofunni.