Menntamál - 01.02.1945, Blaðsíða 5

MENNTAMÁL
31
ákveðnu skipulagi, og hafði nýlega verið lokið við veglegt
heimavistarhús fyrir kennara og nemendur, þegar ég
heimsótti skólann. Forráðamenn skólans hafa auðsjáan-
lega lagt ríkasta áherzlu á að búa sem bezt í haginn fyrir
yngstu nemendurna. Var smábarnastofan stór salur, bú-
inn alls konar leiktækjum, áhöldum og efni fyrir föndur
og teiknun. Laus borð og stólar voru í salnum, og ein-
faldir legubekkir með sumum veggjum. Eldri nemendur
höfðu smíðað flest af þessum tækjum, og sum húsgögnin
líka.
Leikfimissalurinn var og mjög stór fyrir ekki fjöl-
mennari skóla. Var hann jafnframt samkomusalur. Tíðk-
ast það mjög í smærri skólum vestra, að leikfimissalurinn
er þannig jöfnum höndum samkomusalur, ef skólinn hefur
ekki því meira húsnæði, enda er hann þá venjulega með
afbrigðum smekklegur og vel útbúinn. Sætin eru stólar,
sem hægt er að leggja saman, svo að þeir taka lítið
geymslurúm. — Annafs eru sérstakir samkomusalir með
upphækkuðum sætum í flestum stærri skólum. Fyrir enda
leikfimissalarins var allstórt áhorfendarúm, nokkru hærra
en salargólfið. Þar hafði bókasafni skólans verið komið
fyrir, miklu safni og góðu. Sæti voru þar hin þægilegustu.
Kennslustofurnar voru allar of litlar, og smíða- og
teiknistofur voru í slæmum kjallara. Lá næst fyrir að
byggja yfir iðn- og listkennsluna, því að rík áherzla er
á hana lögð.
III.
I fyrsta skiptið, sem ég kom í skólann, sat ég stanzlaust
í tvær klukkustundir og horfði á danskennslu í leikfimis-
salnum. Var það einhver bezta og skemmtilegasta kennsla,
sem ég hef séð. Kennarinn var kona um fertugt, og kom
hún í skólann einu sinni í viku og dvaldi þá allan daginn.
— Annars kenndi hún víða. Hún hafði áður verið þekkt-