Menntamál - 01.03.1947, Blaðsíða 9

MENNTAMÁL
3
Skynsamlegast væri það að láta hæfileikana ráða mestu,
ekki einungis þegar valdir eru nemendur til háskólans og
æðri skólanna, heldur einnig við inntökuna í menntaskól-
ana. Þjóðfélagið ætti að öðru leytinu að gefa öllum, sem
hafa til þess góðar gáfur, kost á æðri menntun, og að
hinu leytinu varna þeim, sem lítt eru gefnir, inngöngu
í menntaskólana. Þetta ætti að vera óháð því, hvernig for-
eldrarnir eru settir í þjóðfélaginu.
En eigum við nokkra mælisnúru, sem hægt væri að beita
við svo skynsamlegt val á nemendum í æðri skóla?
Ég tel, að það væri ómaksins vert að hafa niðurstöður
greindarrannsókna nútímans til hliðsjónar við þann vanda
að velja nemendur til æðra náms. Svo aðeins getum við
séð málið í réttu samhengi.
Eins og kunnugt er, gerði franski sálfræðingurinn
Alfred Binet fyrstu nothæfu aðferðina til greindarmæl-
inga úr garði. Það var um það bil 1905. Hann hafði sam-
vinnu um þetta við lækninn Simon, og er aðferðin að
jafnaði nefnd Binet-Simon-aðferðin. Síðan hefur hún ver-
ið endurskoðuð, bætt og löguð eftir menningaraðstæðum
ýmissa landa. Einna þekktust er endurskoðun Ameríku-
mannsins Termans.
Meginreglan er ofur einföld: Hverju aldursskeiði eru
valin nokkur tiltekin verkefni. Til lausnar þeim er ekki
ætlazt til neinnar sérstakrar kunnáttu. Meðallag barna á
hinu tiltekna aldursskeiði á að geta leyst þau, en ekki
meðallag yngri barna. Þannig eru fundin verkefni fyrir
fimm ára börn, sjö ára börn, 12 ára börn o. s. frv.
Barn, sem leysir öll verkefni síns aldursskeiðs, en ekkert
þar fyrir ofan, hefur meðallagsgreind. Barn, sem lýkur
öllum verkefnum, sem heyra til hærra aldursskeiði, er talið
fram yfir meðallag og þeim mun meira sem verkefnin
eru fleiri og öfugt, ef það leysir færri verkefni en meðal-
barn jafngamalt. Ákveðinn mælikvarði á greindina fæst
sem hér segir: