Menntamál - 01.03.1947, Blaðsíða 14

8
MENNTAMÁL
er fyrir smábörn af fólki ómenntuðu í sálfræðilegum efn-
um, hafa svo mikil áhrif á örlög barna.
Smápróf (tests) eru næsta gagnleg hjálpartæki í hönd-
um vel menntaðs sálfræðings. Og ef greindarpróf eiga að
hafa úrslitaáhrif á það, hvaða nám unglingum skuli fyrir-
hugað, verða sérmenntaðir menn að vera þar að verki.
Það er öldungis ófrávikjanlegt skilvrði. Það nægir ekki
að þýða eða taka saman einhver hóppróf og láta síðan
kennara, sem enga sérmenntun hafa, um prófunina. Það
væri næsta nauðsynlegt að hafa á að skipa hæfilegum
fjölda sérmenntaðra skólasálfræðinga.
Þar sem um er að ræða svo örlagaríka ákvörðun um
framtíð barnsins, má ekki láta sér nægja eitt einstakt próf
og allra sízt hóppróf. Það verður að endurtaka prófin og
prófa einn í einu.
Ég er ekki skólamaður, en ég vil samt leyfa mér að
gera tillögu um, hvernig þessum málum skuli skipað. Hún
gæti að minnsta kosti orðið umræðugrundvöllur.
Það ætti að prófa öll börn fyrsta skólaárið. En, eins og
áður er sagt, nægir það ekki. Prófið ætti að endurtaka,
t. d. á tveggja ára fresti. Eftir 4—5 ár, þ. e. þrjár próf-
anir, ætti að vera fengin allörugg vitneskja um greindar-
stigið. Jafnframt þessu ættu einkunnir og álit kennaranna
að veita vitneskju um ástundun, getu og áhuga á skóla-
námi.
Með samanburði greindarvísitalnanna og námsafkast-
anna væri þannig hægt á 5 fyrstu skólaárunum að fá hina
öruggustu vitneskju, sem fáanleg er, um það, hvaða börn
skyldu tekin í æðri skóla og hverjum skyldi fremur hugs-
að fyrir verknámi.
Ég er þeirrar skoðunar, að þessa aðgreiningu ætti ekki
að draga á langinn. Sjö ára samfelldur barnaskóli er
óheppilegur frá sálfræðilegu sjónarmiði og óhagkvæmur
þjóðfélaginu. Ég gæti hugsað mér, að eðlilegast mundi
reynast, að barnaskólinn væri fimm ára skóli. í lok fimmta