Menntamál - 01.03.1947, Blaðsíða 35

MENNTAMÁL
29
legt hafa orðið hægara í starfi sínu. Þá voru lögboðnar
fleiri námsgreinar, svo að fyrr nefnd mótspyrna hvarf
úr sögunni. Enn fremur tók hreppurinn þá að leggja skól-
anum til ýmis kennslutæki og yfirleitt að gera betur við
hann. Kennaralaunin hækkuðu einnig upp í 144 krónur
fyrir kennslutímann.
Erfiðast þótti Ólafi við það að eiga, hve börnin komu
misjafnlega undirbúin í skólann, sum komu vel læs, en
önnur nærri því ólæs. Um undirbúning í öðrum náms-
greinum en lestri var vart að ræða. Er Ólafur var að því
spurður, hvort heimakennslan hafi minnkað eða aukizt
með árunum, svaraði hann því hiklaust, að hún hafi auk-
izt til muna, fólk hafi orðið miklu hirðusamara um það
að láta börnin koma sæmilega læs í skólann. Þetta er
mjög athyglisvert og virðist skjóta nokkuð skökku við
þeim fullyrðingum, að heimilin hafi tekið að afrækja
fræðslu sína við tilkomu skólanna. Væri fróðlegt að vita,
hvort hér væri um einsdæmi að ræða, eða hvort þessu
hafi verið almennt svona farið.
Ýmsar greinar barnafræðslunnar varð Ólafur að van-
rækja alla kennaratíð sína, t. d. söng, leikfimi, teiknun
og handavinnu. Lítils háttar reyndi hann þó við teiknun.
Síðustu árin hafði Ólafur vorskóla fyrir yngstu börnin,
og fannst honum það til mikilla bóta.
Eigi kveðst Ólafur sjá eftir því, að hann lagði fyrir
sig kennslu, þótt hann hefði haft af því mikið fjárhags-
legt tjón að minnsta kosti lengi framan af. Kennslustarfið
hafi verið sér líf og yndi.
Ólafur er prúður maður og snyrtimenni, svo að af ber.
Hann varðveitir enn þann menntaáhuga, sem kviknaði
með honum á unga aldri, og setur sig lítt úr færi að svala
þeirri þrá hálfáttræður að aldri.