Menntamál


Menntamál - 01.12.1966, Side 45

Menntamál - 01.12.1966, Side 45
MENNTAMAL 251 Benda ber á atriði þessu til stuðnings: næði, ferskt loft og stöðuga létta áreynslu og hrynjandi göngulagsins, sem örvar hugarstarfsemina. Ef höfundur þekkir hlutlæg dæmi um þetta úr eigin reynslu, rekur hann þau til skýringar. Þriðja hluta hugleiðingar mætti svo nefna yfirvegun fyrra viðhorfs. Hér athugar höfundur nánar það viðhorf, sem sett var fram í öðrum hluta, vegur það og metur og lætur ósamþykki sitt eða samþykki í ljós. Leiðir athugun þessi beint til fjórða liluta ritgerðarinnar, sem mætti kalla við- horf hið síðara. Athugum áfram ritgerðina um gönguferð- irnar. I byrjun þriðja hluta tekur höfundur hið fyrra við- horf, að gönguferðir örvi hugsun, til nánari yfirvegunar. Hann getur gert þá athugasemd, að gönguferðir geti vel þjónað þessum tilgangi hjá þeim, sem vilja eða þurfa að hugsa, en ekki sé þess að dyljast, að flestir fari í gönguferðir fremur til þess að hvíla hugann. Aftur á móti sé eðlilegt að t. d. skáfd hafi þá skoðun, sem fram komi i fyrra við- horfi, því að skapandi hugur ann sér aldrei hvíldar. í fjórða hluta, sem ég nefni viðhorf hið síðara, ræðir höf- undur það viðhorf efnisins, sem hann ympraði á í þriðja hluta. Hér myndi höfundur ritgerðardæmisins um göngu- ferðirnar ræða nánar þá staðhæfingu, að flestir fari í göngu- ferðir til þess að hvíla hugann. Hann gæti bent á, að bæjar- búar, sem löngum dvelja innanhúss við stcirf sín, þrái venju- lega að sleppa burt frá dagsins önn og áhyggjum, þegar tómstundir gefast. Ef slíkt fólk kýs hreyfingu, t. d. göngu- ferðir, sé það til þess að örva líkamann en ekki hugann. Á göngu njóti flestir hrynjandinnar, sem fylgir jöfnum göngu- hraða, ekki sem örvunarmeðals fyrir hugastarfsemina, held- ur sem eins konar róandi lyfs, sem veitir huganum sæla hvíld frá amstri daganna. Menn njóti þess sem skilningar- vitin skynja, hvað sjón og heyrn segja þeim um náttúruna umhverfis. Flestir kjósi sér félaga á gönguferðum, sem þeir geti rabbað við áreynslulaust um það, sem fyrir augu og eyru ber, ólíkt skáldinu, sem kjósi að ganga einn með hugs-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Menntamál

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Menntamál
https://timarit.is/publication/376

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.