Vorið - 01.03.1946, Blaðsíða 11

V O R I Ð
9
K.: Er það?
D.: Ég þarf að fá nýja kórónu.
K.: Það er dýrt.
D.: Þú ert svo ríkur.
K.: Nei, ég er bláfátækur.
D.: En ég verð að fá nýja kórónu.
K.: Þú verður bara að notast við þá
gömlu.
D.: Nei.
K.: Jú.
D. (önuglega): £g reiðist.
K.: Þú um það.
D.: Ég verð alveg óhuggandi.
K.: Gerir ekkert til.
D. (reið): Þú ert harðstjóri.
K. (horfir upp í loftið): Býsna gott
veður í dag.
D. (stendur upp, slær í pilsin og
strunsar út, segir um leið): Sveil
T j a 1 d i ð.
2. ÞÁTTUR.
(Þulur kemur frarn fyrir tjaldið):
Drottningin hugsaði málið. Hvað
átti hún að gera til þess að fá nýja
kórónu? — Hún kallaði á hirðmeyj-
ar sínar.
(Tjaldið dregið frá. Drottningin
stendur ein inni. Hún hringir
bjöllu, sem hún heldur á. — Hirð-
dáma kemur inn. Hún heldur í
pilsin, hneigir sig).
HIRÐD.: Hvað þóknast yðar há-
tign?
D. (hvíslar í eyra hennar).
HIRHD. (fram): Mikið voðalega er
drottningin í æstu skapi í dag.
(Gengur að hurðinni, kallar):
Hirðmeyjar! Hirðmeyjar! Komið
hingað. (8 hirðmeyjar koma inn
í röð. Hneigja sig og raða sér í
kringum drottningu).
D.: Grátið með mér, hirðmeyjar!
ALLAR: Ha! Ha!
D.: Grátið hátt, svo að það heyrist!
I. HIRÐM.: Er einhver dáinn?
D.: Nei, en þið eruð óhuggandi.
II. HIRÐM.: Er það satt?
D.: Já.
III. HIRDM.: Finnum við til?
D.: Já, afskaplega, sorgin bítur
hjarta ykkar.
IV. HIRÐM.: Bítur hún fast?
D.: Já, voðalega fast.
V. HIRÐM.: Ég gæti bezt trúað, að
mér væri farið að líða hálf illa.
D.: Það er auðvitað.
VI. HIRÐM.: Ég finn til verkjar.
D.: Vesalingur.
VII. HIRDM.: Ég kvelst.
D.: Nú, ég trúi því.
VIII. HIRÐM.: Mér er illt!
D.: Það er ósköp eðlilegt, því að við
erum allar svo sorgbitnar, og nú
skulum við gráta. Einn, tveir,
þrír. (Þær gráta allar).
T j a 1 d i ð.
3. ÞATTUR.
(Þulur kemur fram fyrir tjaldið):
Kóngurinn var á gangi í hallar-
garðinum með herforingja sínum.
— Hann heyrði mikinn hávaða —
gekk nær og hlustaði.
(Tjaldið dregið frá. Kóngur og
herforingi eru á gangi. Þeir nema