Vorið - 01.03.1946, Blaðsíða 26

24
V O R I Ð
margar bækur, en það eru allt
öðruvísi sögurnar hans.
RIKKI: I’ær eru líklega eins og sög-
urnar hans pabba míns. Mamma
kallar þær alltaf rómana og hún
segir, að þær séu svo fjarska
skemmtilegar.
TÓTI: Já, ég veit nú hvernig sög-
ur það eru. Það eru auðvitað
skáldsögurnar. Pabbi á líka dálít-
ið af þeim, en hann segir, að
margar af þeim séu svo Ijótar, og
lygilegar, að börn eigi ekki að
lesa þær, fyrr en þá að þau séu
orðin stór. Hann segir, að meðan
við börnin séúm í skólanum, þá
eigum við einungis að lesa þær
bækur, sem hjálpa okkur til við
námið, hjálpa okkur til að verða
stór, eins og Einar kennari sagði
við okkur um daginn að allir
yrðu, sem væru duglegir við að
læra.
RIKKI: Ég segi honum pabba mín-
um, þegar ég kem heim, að liann
verði að kaupasér alfræðibók. Ég
vil Iiafa svoná bók heima hjá mér
líka.
BlNNA: Ekki er jrað til neins fyrir
mig. Hann pabbi minn er svo fá-
tækur. Eru þessar bækur ekki
fjarskalega dýrar?
TÓTI: Jú, þær kosta víst á annað
lmndrað krónur allar. En ég skal
segja ykkur, hvernig við getum
liaft þetta, svo að við höfum öll
gagn af bókunum hans pabba.
Við skulum bara koma saman
endur og sinnum og leika okkur
eins og í dag.
RIKKI: En Jrá yrðir þú alltaf að
vera kennarinn, Jrví að við gæt-
um ekki frætt þig á neinu í stað-
inn. Ég vil það ekki.
TÓTI: Þið gætuð víst verið kenn-
arar líka. Við getum talað um svo
fjölmargt annað en það, sem
pabbi segir mér úr bókunum sín-
um. En ég var ekki búinn að segja
Jíað, sem ég ætlaði, um sykurinn.
Eigum við ekki að halda áfram
með það?
BÆÐI: Jú, júl Áfram með söguna.
TÓTI: Þegar búið er að taka upp,
eru allar sykurrófurnar þvegnar
mjög vandlega. Svo eru rófurnar
pressaðar, J^angað til úr þeim er
allur vökvi, og eftir verða trefj-
arnar einar. Þær eru notaðar til
skepnufóðui's, en vökvinn er lát-
inn í ílát og vandlega hreinsaður.
Svo eru látin í hann ýmis efni,
bæði til að lita hann og þétta.
Verður á þennan hátt sykur úr
vökvanum, annað hvort hvítur
sykur eða brúnn.
BINNA: Það er Jtó líklega ekki
kandís?
TÓTI: Jú, auðvitað er brúni syk-
urinn kandís.
RIKKI (undrandi): Er })að? Ég hélt,
að kandísinn sprytti bara eins og
táð fáum hann.
BINNA (hissa): En hve þú veizt
margt Tóti!
TÓTI: Nei, Binna. Ég veit ekki