Bjarmi - 01.10.1967, Blaðsíða 2

HUGLEIÐING EFTIR MARTEIN LUTHER
TREYSTU ORÐI GUBS
„En þótt jafnvel vér eSa engill fró
himni fœri aö boöa yöur annaö
íagnaðarerindi en það, sem vér höf-
um boðaö yður, þá sé hann bölvaö-
ur." — Gal. 1. 8.
ÞÚ átt að treysta orði Guðs svo óhikað og
staðfastlega, að jafnvel þótt ég sjálf-
ur yrði sá heimskingi (sem Guð forði mér
frá), að ég afturkallaði eða afneitaði kenn-
ingu minni, þá myndir þú ekki hverfa frá
henni, heldur segja: Enda þótt Lúther sjálf-
ur eða engill frá himni kenni öðruvísi, þá sé
hann bölvaður. Því að þú átt ekki að vera
lærisveinn Lúthers heldur Krists, og þú átt
hiklaust að geta fundið, að fagnaðarerindið
er Guðs orð, jafnvel þótt gjörvallur heimur-
inn streittist gegn því. Komi dauðinn til þín
eða ofsókn dynji á þér, get ég ekki verið
hjá þér, og þú ekki heldur hjá mér, heldur
verður sérhver að berjast fyrir sig og sigra
djöful, dauða og heiminn. Ef þú reyndir þá
að litast um og sjá, hvað væri orðið af mér,
eða ég að sjá, hvað orðið væri af þér, og láta
það hafa einhver áhrif á þig, hvort ég eða
einhver annar hér á jörð segði eitthvað ann-
að, þá er úti um þig og hjarta þitt hefði misst
af orðinu. Þú hefðir þá ekki bundið þig við
orðið heldur við mig eða einhvern annan.
Og það yrði þér engin stoð. Þér dugar ekk-
ert nema fagnaðarerindið eitt.
Vér ættum að hafa svo mikla aðdáun á
fagnaðarerindinu, að vér værum hreyknir og
glaðir yfir því og gætum hrósað oss á þenn-
an veg: Ég er kristinn og skírður, og þess
vegna efast ég ekki um, að ég fyrir Drottin
Jesúm Krist sé og muni vera herra yfir synd
og dauða, svo að himinninn og allt hið skap-
aða verði mér aðeins til góðs. Því að Kristur
hefur sagt: Þann sem sigrar mun ég láta
sitja með mér í hásæti mínu (Opinb. 3, 21).
Jafnvel þótt ég bæri kórónu sem mestur allra
keisara, væri það ekkert á móts við það, að
ég á hlutdeild í arfi Krists og á að lifa með
honum alla eilífð. En hvar rekst þú á þá, sem
trúa þessu raunverulega og höndla það með
hjarta sínu? Vér könnumst allir við þetta
og getum talað um það, en að vér trúum því
raunverulega ekki, getum vér fljótlega sann-
fært sjálfa oss um á því, að þetta er oss ekki
hið minnsta undrunarefni. Ef svo væri,
myndum vér ekki aðeins fagna yfir þessu,
heldur myndum vér einnig vera hreyknir af
því. Því að sannkristinn maður er hreykinn
og sæll og spyr hvorki um djöful eða neins
konar andstreymi, því að hann veit, að fyrir
Krist er hann herra allra hluta.
Sumum ræðumönnum
finnst þeir eigi það heiti ekki
skilið, ef þeir boði ekki eitt-
hvað annað og meira en Krist.
Þetta eru þessir metorða-
gjörnu sérvitringar, sem gera
gvs að einfeldni vorri og blása
sig upp með annarlegri vizku,
til þess að menn líti hátt upp
til þeirra og segi: Þetta er pré-
dikari! Svona menn ætti að
senda til Aþenu, þar sem
menn vildu alltaf heyra eitt-
livað nýtt. Þeir leita eigin
heiðurs en ekki Krists. Enda-
lok þeirra verða líka skelfi-
leg. Gætið yðar fyrir slíkum,
en haldið yður að Páli, sem
ekkert vill vita nema Jesúm
Krist og hann krossfestan.
„Úthellið hjörtum yðar fyr-
ir lionum“. (Sálm. 62, 9).
Bresti yður eitthvað, þá er
þetta ágætis ráð við því. Út-
hellið hjörtum yðar fyrir hon-
um, talið opinskátt og dyljið
ekkert fyrir honum. Hvað svo
sem um er að ræða, úthellið
því fyrir honum, alveg eins og
þegar þér ljúkið hjarta yðar
liispurslaust upp fyrir góðum
vini. Verið ekki hræddir við
liann og hugsið ekki, að mál-
efnið sé of mikið. Komið liik-
laust með það. Þótt það væru
margir sekkir fullir af því,
sem á skortir komið með það
allt. Hann er meiri synd vorri
og megnar að gjöra langt um-
fram það, sem vér skiljum.
Marteinn Lúther.
2 IIJAItMI