Bjarmi - 01.10.1967, Blaðsíða 3

IjlIEÍ
KRISTILEGT BLAÐ
Kemur út einu sinni í mánuði, 16 síður
nema sumarmánuðina. Þá 8 siður.
Árgjald kr. 100.00. Gjalddagi 1. maí.
Afgreiðsla Amtmannsst. 2B, Reykjavík.
Pósthólf 651. — Símar 17536 og 13437.
Ritstjórar: Bjarni Eyjólfsson
og Gunnar Sigurjónsson.
Prentað í Prentsmiðjunni Leiftur h.f.
EFNi in.a.:
Hamarshögg........................ 1
Treystu orði Guðs ................ 2
Um Ritninguna .................... 3
450 ára siðbótarafmæli ..... 4, 6, 9
Kristniboðsfréttir ... 12, 13, 14, 15
Réttlætisskrúði ............... 18
Um Mexíkó........................ 23
f naista ibl. m. a.z
Jólahugleiðing, bréf frá Konsó, sög-
ur, frásagnir o. fl.
Afgreiðslan flutt
Athygli kaupenda skal vakin á því,
að afgreiðsla blaðsins er flutt af Þórs-
götu 4 og á Amtmannsstíg 2B, sam-
eiginlegu skrifstofu þá, sem ýmis
kristileg féiög hafa opnað þar og frá
er sagt á öðrum stað í blaðinu. Jafn-
framt skal þess getið, að siminn er
nú 17536 og 13437. — Pósthólf er
óbreytt, 651.
Argjaldið
Þó nokkrir kaupendur eiga eftir að
greiða yfirstandandi árgang. Eru þeir jj;
vinsamlegast beðnir að greiða hann jjj
á afgreiðslu blaðsins sem fyrst, opið jjj
frá 9.30—12 f. h. og 1.30—5 e. h. — jÍÍ
Kaupendum utanbæjar skal enn einu jjl
sinni bent á póstávisunarsendingu !!!
sem hentugasta greiðsluaðferð.
Lciðrétiing
1 grein um stórgjöf til „Minningar- jjj
sjóðs Ebbu Runólfsdóttur'-, sem frá er !!!
sagt í 1. tbl. þessa árgangs, var faðir jj!
hennar ritaður Runólfur Árnason. Hið jjj
rétta er, að hann var Runólfsson.
UM RITNINGUNA
Vantrúin og afneitunin hafa einar notið góðs af hœttúleg-
um sjúkdómi, sem þjáð hefur kirlcjuna nú á aðra öld. Það er
hin hlífðarlausa biblíugagnrýni og afneitunarguðfrœðin, sem
hefur notað sér hana. Með skarpskyggni og vœgðarleysi voru
sannaðar ýmsar fjarstœður í Biblíunni svo og skekkjur og mót-
sagnir. Opinberuninni var ýtt til hliðar en bent á, að mikið af
trúarhugmyndunum vœri sprottið upp lijá frumbyggjum Kana-
anslands og nágrönnum þess. Dregnar voru fram andstœðar
kenningar i Biblíunni, mótsagnir milli Jesú og Páls, Páls og
Jakobs og guðspjallanna. Bent var á frumstœðar hugmyndir,
ósœmilega grimmd og hefndarhugarfar í Gamla testamentinu
og jafnvel í því nýja. Allt, sem unnt var, var dyggilega dregið
fram gegn áhrifavaldi Ritningarinnar sem Guðs orðs. Afleið-
ingarnar hafa einnig orðið samkvœmt því.
Lútliersk kirkja hefur allt frá upphafi verið einkennd sem
kirkja orðsins. Þess vegna hefur afstaða hennar alltaf verið
önnur en þessi, þar sem hún hefur viljað vera sjálfri sér trú.
Siðbótarmennirnir byggja öll sín rök á Guðs orði. Lúther krefst
þess að verða sannfœrður með orðum Heilagrar Ritningar.
Annars beygir hann sig ekki. Siðbótarmennirnir eiga ekki nógu
sterk orð til þess að túlka, hve öruggt sé að treysta orðinu,
sem sé óskeikult í sáluhjálparefnum, eilífur sannleikur og án
þess sé ekki unnt að þekkja Guð. Samkvœmt skoðun þeirra á
manninum var hann, vegna andlegrar blindu sinnar, ekki fœr
um að greina réttilega sundur orð Guðs og villu. Eina örugga
hellubjargið var orðið, sem Guð hafði talað og látið ftytja.
Ýmsir guðfræðingar halda enn fast við Ritninguna sem úr-
skurðarváld í því, er varðar trú og líferni og líta á hana sem
Guðs orð, þrátt fyrir ofsálegar árásir biblíugagnrýninnar. Þeim
er Ijóst, út í hvílíka dúamýri hún leiðir kristnina. Einn þeirra
ritar eftirfarandi setningar um nýtizku guðfræðinga, sem hamra
á því, að Ritningin flytji ólíkar kenningar, sem ekki verði sam-
rœmdar, og sé því ekki örugg heimild varðandi boðskapinn:
„Þeir sjá ekki, að í þessu er sjálfsblekking. Flytji Biblian ekki
hreinan, guðlegan sannleika heldur einnig jafnframt villukenn-
ingu, mun, meðál mótmœlenda, guðfrœðingurinn (þ. e. a. s. mað-
urinn sjálfur) óhjákvœmilega verða settur sem œðsta úrskurðar-
váld, ofar orðinu.“
Sœnski guðfrœðiprófessorinn Hugo Odeberg kemst svo að
orði: „Enginn er sá tími mannkynssögunnar né hópur, þjóð eða
samtök, að Ritningin hafi þar ekki sama gildi og þegar Jesús
sagði, að himinn og jörð mundu fyrr líða undir lok en minnsti
stafkrókur lögmálsins félli úr gildi . . . Ritningin er Ijósið og
lampinn, en Ijósið er ekki hjá oss sjálfum.“
Hver maður skilur, að það er ekki unnt að byggja trú eða
trúarlif á gagnrýni og efasemdum. Kirkja, sem er eins og reyr
af vindi skekinn, getur enga fótfestu veitt ráðlausri og veg-
villtri kynslóð.
B J A R M I 3