Bjarmi - 01.10.1967, Blaðsíða 14

1.7 milljjónir þarf!
1 nýkomnu bréfi frá Gísla Arnkelssyni, kristniboða í
Konsó, skýrir liann frá fjárhagsáætlun fyrir kristniboðs-
stöðina í Konsó á næsta ári. Samkvæmt því þarf að senda
1.7 milljónir króna, með núverandi gengi, til þess að
standa straum af starfi því, sem þar er unnið.
Nú hefur óneitanlega lieldur harðnað í ári hér á landi,
og peningar ekki eins miklir hjá fólki og áður. Hér er
því alveg sérstakt íhugunar- og fyrirbænarefni fyrir ís-
lenzka kristniboðsvini. Framlag þeirra til kristniboðsins
má ekki lækka. Vera má, að sú staðreynd setji oss mörg
fram fyrir val um, hvort vér viljum neita oss um margt,
sem vér höfum ekki þurft til þcssa.
Verkefnið, sem oss hefur verið falið, kallar nú á oss
af meiri alvöru en fyrr.
Þess þarf tæplega að geta að auk útgjaldanna lil kristni-
boðsstöðvarinnar sjálfrar þarf kristniboðssambandið að
greiða talsverðan ferðakostnað vegna kristniboðanna. Þar
við bætist svo laun og ferðakostnaður heimaslarfsmann-
anna.
lenzkan mælikvarða, rúmgóð og
þægileg. Einnig er til fyrirmynd-
ar, hve vel er búið að hjúkrunar-
nemunum. Lesendum ,,Bjarma“
mun vera kunnugt, að norska
ríkistjórnin veitti fé til bygg-
ingar þessa sjúkrahúss. Péð var
veitt Norska kristniboðssam-
bandinu, sem hefur séð um bygg-
ingu þess og starfrækir það á
vegum heilbrigðisstjórnar lands-
ins. Fullbúið var sjúkrahúsið
veitt sem gjöf til eþíópsku
stjórnarinnar. Ólafur Noregs-
konungur lagði hornstein að því,
þegar hann heimsótti Eþíópíu
í janúarmánuði 1966.
Það var ánægjulegt að starfa
í Irgalem aftur. Að þessu sinni
var ákveðið, að við skyldum
vera þar aðeins í tvo mánuði
til afleysingar yfir sumartím-
ann. Ólíku er að samanlíkja
starfsskilyrðum í nýja og gamla
sjúkrahúsinu. Nú eru aðskildar
lyflæknis og handlæknisdeildir.
Skurðstofur og rannsóknarstofa
eru rúmgóðar og vel búnar tækj-
um. Nú er aðstaða til að veita
miklu meiri og betri þjónustu
en áður. Aðsókn að sjúkrahús-
inu minnkaði í fyrstu eftir flutn-
ingana, en allt var nú að færast
í eðlilegt horf aftur. Bæjarbúar
eiga nú lengri leið á sjúkrahús-
ið og eru háðir því að nota
strætisvagna. Nokkurn þátt í
minnkaðri aðsókn mátti eflaust
rekja til torfærðar vegna regn-
tímans. Sjúkrahúsið hefur ekki
verið vígt eða opnað formlega
ennþá. Búizt er við, að keisar-
inn geri það, en ekki er vitað,
hvenær það verður. Norska
kristniboðssambandið hefur nú
starfrækt ríkissjúkrahúsin í
Sídamófylki (Irgalem og Neg-
helli) um margra ára skeið. Við
höfum áskilið okkur rétt til þess
að flytja sjúklingum og aðstand-
endum þeirra Guðs orð. Þetta
var auðsótt mál hér í landi, sem
hefur kristna ríkiskirkju, þótt
forn sé. Á hverjum morgni er
höfð guðræknisstund, sem er
ýmist á vegum læknanna eða
annarra starfsmanna sjúkra-
sjúkrahússins. Auk þess er
ágætur maður, sem hefur að
starfi að tala við sjúklinga.
Tadelesse, en svo heitir maður-
inn, hefur unnið gott starf á
þessu sviði. Hann fer einnig
reglulega í fangelsið. 1 Irgalem
eru á annað þúsund fanga. Fyrir
hans tilstilli og annarra, sem
með honum hafa verið, hefur
tekizt að halda skóla í fangels-
inu. Bækur hefur kristniboðið
útvegað, en á meðal fanganna
hafa verið kennarar, sem séð
hafa um kennsluna. Sögu Ta-
delesse hefði verið vert að skrifa
upp. Sjálfur sat hann í fangelsi,
þegar hann fyrst komst í kynni
við kristna menn. Síðan gerðist
hann matsveinn hjá norskum
hjónum í Addis, og fyrir þeirra
tilstilli komst hann inn í Biblíu-
skólann í Dilla. Þaðan réðst
hann að sjúkrahúsinu í Irga-
lem.
Frá starfinu á kristniboðs-
stöðinni get ég ekki margt sagt.
Fyrsta sunnudaginn, sem við
vorum í Irgalem, talaði ég við
guðsþjónustu. Þá var kirkjan
fullsetin og bar mest á ungling-
rnn. Það er ómetanlega mikils-
vert að geta haft þennan stóra
flokk skólafólks undir áhrifum
Guðs orðs ár eftir ár. Skömmu
eftir komu okkar var skólanum
sagt upp, og unglingarnir fóru
heim, sumir komnir langt að,
t. d. Adane, Kifele og Jóhann-
es frá Konsó, sem luku nú
öðrum bekk í kennaraskólanum.
Margir nemendanna starfa fyrir
söfnuðina yfir sumarið sem pré-
dikarar eða kennarar á náms-
skeiðum. Þannig breiðist Guðs
ríki út. Jesús sagði, að Guðs
ríki kæmi ekki þannig, að um
það væri sagt: „Sjá, það er hér,
það er þar, því að það er hið
innra með yður.“ Þetta sem ger-
ist hið innra með þeim manni,
sem gengur inn í Guðs ríki, er
það, sem starf okkar fyrst og
fremst miðar að að veita. Mennt-
un, betri hollustuhættir og fram-
farir eru vissulega áhrif, sem
við reynum með starfi okkar að
styðja, en allt er þetta eins og
líflaus beinagrind, ef andann
vantar, sem er lífið sjálft. „Ég
er vegurinn, sannleikurinn og
lífið“, sagði Jesús.
Loks viljum við færa öllum
kristniboðsvinum beztu kveðj-
ur.
Yðar einlæg,
Áslaug og Jóhannes.
14 R.IARMI