Bjarmi - 01.10.1967, Blaðsíða 20

HVElt ER FÁTÆKEIt I ANDA?
Fátækur er sá, sem á ekki það,
er hann þarfnast. Sá er fátæk-
ur í anda (Matt. 5, 3), sem á
ekki það, er hann þarfnast
frammi fyrir Guði, nefnilega
réttlæti. Það er að vera réttlát-
ur að vera eins og lögmálið
krefst. Sá er svndari, sem hefur
hrotið lögmálið. Hann skortir
það réttlæti, sem nægir fyrir
Guði.
Jesús segir: „Sælir eru fátæk-
ir í anda, því að þeirra er himna-
ríki“. Hann talar við lærisveina
sína, sem hafa nú fylgt honum
englar Guðs munu fagna og
vekja athygli á því, að þarna
kemur einn, sem Drottinn hefur
keypt með blóði sínu. Hallgrím-
ur segir:
Svo munu Guðs englar segja:
Sjáið nú þennan mann.
Síðan kemur þetta yndislega
svar:
Þá muntu sál mín, svara,
syngjandi fögrum tón:
Lof sé þínum lausnara,
lamb Guðs á hæsta trón,
sigur gaf sínum þjón.
Um blessaðar himnahallir
honum segjum vér allir
heiður með sætum són.
Það verður undursamlegt. Það
er ekki furða, þótt Ritningin
tali um það, sem ekkert auga
hefir séð og ekkert eyra heyrt
og ekki hefir komið upp í hjarta
nokkurs manns, allt það, sem
Guð fyrirbjó þeim, sem elska
hann. Hvílík undursamleg og
yfirgnæfanleg dýrð. Páll postuli
kallar þetta yfirgnæfanlegan og
eilífan dýrðarþunga.
1 sálminum, ,,Sjá þann hinn
mikla flokk sem fjöll“, er einnig
dregin upp voldug mynd af því,
þegar allir endurleystir einstak-
lingar koma og mynda eina
heild og syngja lofgjörð lamb-
inu, sem hefur keypt oss Guði
til eignar með blóði sínu, eins
um langt skeið og er orðið ljóst
af hoðun lians, að þeir eru
syndarar. Nú boðar hann þeim
fagnaðarerindið. Þegar maður
er sannfærður um svnd sína, get-
ur hann tekið á móti fagnaðar-
erindinu. Sá, sem þekkir ekki
synd sína, þarfnast ekki fagnað-
arerindisins.
Jesús útlistar fyrir þeim, að
himnaríkið heyri þeim til, sem
eru fátækir í andanuni. Himna-
ríkið eða guðsríkið eru meðal
þeirra orða, sem Bihlían notar
um hjálpræðið (sbr. Róm. 14,
og Ritningin segir. Mér virðist
þetta verði eins og ein undur-
samleg harpa í himninum, þar
sem hver strengur andar lof-
gjörð Guðs um eilífð.
Allt þetta hefur hann keypt
handa okkur. Hallgrímur hefir
séð þetta fyrir upplýsingu Heil-
ags Anda. Við áttum að vera
íklædd forsmánar flíkum, nakin
og niðurlút. En hann segir: „Þá
muntu sál mín svara o. s. frv.“
Hvílíkt undur, þegar endurleyst
tunga mannsins fer að tala við
engla Guðs á himnum, í dýrð
Guðs. Hér er tunga okkar oft
og tíðum bundin, þó að hjartað
syngi og vegsami Guð, vegna
þess að hann, sem dró okkur
upp úr glötunargröfinni og setti
fætur okkar á klett hjálnræðis-
ins, lagði okkur í munn ,.ný Ijóð,
lofsöng um Guð vorn“. Þessi
lióð, sem lögð eru inn í h.iörtu
hinna endurleystu hér á iörð-
unni, eru eins og ósýnilegir
þræðir, sem liggja inn að dýrð-
ar hásæti Guðs. Þegar þessi
þráður er undinn á enda og end-
urleyst sál gengur inn í dýrð-
ina, munu þessir hljómar koma
fram, heyranlegir öllum í eilífð-
inni. Þá verður lamb Guðs veg-
samað um tíma og eilífð, hann,
sem lagði sjálfan sig í sölurnar
til þess að kaupa okkur eilíft
líf.
17). Og sæluboðanir Jesú eru
annað og meira en hamingju-
óskir. Þær eru boðun fagnaðar-
erindisins.
Þegar Jesús lýsir þá sæla, sem
eru fátækir í anda, felst í því,
að hann gefur þeim hjálpræði
sitt, réttlæti sitt. Það er eins og
Pontoppidan biskup segir: „Það
er frelsandi trú, að syndarinn
kemur til Krists með synd sína,
með innilegri þrá eftir náð
Guðs“.
David Hedegárd.
En eigum við þá, ef við höf-
um ekki enn tekið á móti hon-
um, að láta það ráðast, hvort
við komum inn í eilífðina með
afmáðar syndir eða ekki? Ég
trúi því, eins og Guð er uppi
yfir okkur, að hver sú synd, sem
ekki er afmáð í blóði Jesú, muni
sýnileg verða um alla eilífð, öll-
um, sem þar eru. Þegar konung-
urinn kom inn og sá þennan
eina mann, sem ekki var í brúð-
kaupsklæðum, er greinilegt, að
maðurinn skar sig úr öllum. At-
hyglin beindist að honum. Og
hann þagði. Drottinn miskunni
okkur einu og sérhverju, að við
látum ekki náðardaginn, sem er
í dag, líða hjá okkur. Mér segir
svo hugur, að tíminn sé ákaf-
lega stuttur.
1 dag er Jesús Kristur í himn-
inum og biður fyrir sínum. Hann
segir í bæninni fyrir lærisvein-
um sínum: „Fyrir heiminum bið
ég ekki, heldur fyrir þeim, sem
þú gafst mér, að einnig þeir séu
þar, sem ég er“. Þeir, sem hafa
tekið á móti hjálpræðinu í
Kristi, eiga hann sem fyrirbiðj-
anda sinn við hægri hönd Guðs.
í textanum, sem skráður er í
upphafi þessarar greinar, segir:
„Við honum á himinninn að taka,
allt til endurreisnartíma allra
hluta“. „Allt til“, sem sé meðan
náðartíminn er, biður hann fyrir
20 II .1 A It M I